Robert de Vries. Historisch tafereel uit de XIe eeuw

II.

Intusschen was de wolk van verdrukking nog steeds over Vlaenderen verdikt. Geene verzachting der bezwaren, waeronder het volk bukte, was van den graef of van deszelfs onmeêdoogende moeder te verhopen. - De heeren van Mailly en Couchy, twee fransche edellieden, die de voornaemste vertrouwelingen van Richilde waren, vervulden het hoofd der vorstin met hunne heillooze raedgevingen zoodanig, dat het vermoorden van de edelen des lands haer zoo weinig gruwel als de slagting van het rundvee deed gevoelen.

Aen alle gewesten van het graefschap was de verontwaerdiging ten hoogste gerezen, en zoo zeer als een schuldeloos gevangen naer het uer, op hetwelk hy de hem ontroofde vryheid weder zal bekomen, reikhalst, zoo

[p. 9]

zeer verlangden de Vlamingen naer de wederkomst der mannen, welke zy uit hunnen naem hadden afgestuerd, om de schakels hunner slaverny te beginnen verbryzelen. Niet lang liet deze zoo gewenschte aenkomst zich wachten; want de zendelingen hadden met eene bliksemsnelle vlugt hunne terugkomst afgeleid, en bevonden zich aldra in het midden hunner medeburgers, alwaer zy met de regtzinnigste openhartigheid mededeeling gaven van de beloften, welke Robert hun, op overtuigenden toon, gedaen had. -

Eene levendigheid, gelyk aen die, welke na een stormig onweder de natuer doet herleven, rees op elks gelaet, en in ieders hart werd de eed van verdelging aen de benden des graven gezworen. Zy overlegden, met de grootste haest, op welke wyze zy zich het eerst met het leger van Robert zouden kunnen vereenigen, en bragten hunne schilden en zwaerden by elkander, opdat, by eenen onverwachten aenval, de verdediging zou kunnen bewerkstelligd worden.

De vrouwen moedigden hare mannen tot heldenmoed aen en de nog krachtelooze knapen schenen hunnen vaderen, door de onverzaegdheid, welke in hunne oogen glinsterde, om zwaerd en schild te bidden.

‘Den dood aen het beulenras!’ schreeuwden de burgers. ‘Geene genade voor de dwingelanden.!’ riepen de aenkomenden, die van alle kanten toeschoten, en deze geroepen, door wraek en verdelgingzucht aengedreven, vermengden zich met de oorlogskreten, die in de straten van andere zyden der stad gehoord werden.

Opdenzelfden tyd kwam een gewapende bode, te paerd, langs den kant, waer nu de Keizerpoort is, de stad binnen. Het gryze ros liep onder het gewigt zyner oorlogstuigen gebukt.

[p. 10]

Een yzeren masker en helmet, die zich op drie voeten hoogte boven het lastdier verheften, toonden genoegzaem aen dat de ridder meer tot een vreemd reuzengeslacht dan tot de bewoners dezer streken behoorde. - Eene vierkante yzeren plaet, die onder het draven op en af den romp van het lastdragend dier botste, veroorzaekte een gerammel, hetwelk men niet dan in het midden der bloedige gevechten hoort, Een zwarte leeuw was kunstiglyk op de plaet afgebeeld, op welk gezigt de vreemdeling als eenen vriend of bondgenoot te gemoed getreden werd. - ‘Robert, de beteugelaer der Vriezen,’ sprak de ridder, ‘bevindt zich met eene aenzienelyke magt by de stad Lessen! - Wy meenden die sterkte met geweld te moeten innemen, maer by onze aenkomst had de graef met zyne moeder en troepen dezelve reeds verlaten. Volgens de toegekomene berigten zyn zy naer Ryssel geweken; wy zyn meester van de stad en hebben langs gene zyde geenen aenval te vreezen! Eenigen onzer blyven ginds en de overigen komen zich by uwe scharen vervoegen. Onze genadige heer laet u boodschappen, dat hy binnen twee dagen uw leger zal komen versterken, om gezamelyk de andere steden des lands totonderwerping te dwingen.’

Ten gelyken tyde onsloot hy eene lederen brieventasch, welke onder zynen linken arm hing, en reikte den wethouders een schrift van Robert over, in hetwelk deze hun zyne aenkomst meldde en de middelen opgaf om ten spoedigste hunne mannen by elkander te brengen.

Op het hooren dezer troostvolle aenkondiging verhieven zich de vreugdekreten ten hoogen. Niets werd verwaerloosd om Roberts blyde inkomst te vieren en de opgetogenheid des volks voor zyn verlosser te doen blyken.

[p. 11]

Eindelyk verscheen de zoo gewenschte dag waerop Robert zich met zyne mannen omtrent de stad vertoonde. - Zy werd geheel ontruimd en geleek aen eene plaets, waeruit de inwoners, midden in het feestgewoel, waren weggerukt, of door eene onverwachte bestorming de vlugt hadden genomen.

Niet slechts heldhaftige krygslieden, maer grysaerds, vrouwen, kinderen, allen trokken den geliefden Robert te gemoet. Welhaest vertoonde zich, in het midden van een ontzaglyk getal ridders, een weergâlooze klepper, op het kostelykst versierd, waerop Robert, in krygsgewaed gedoscht, gezeten was en het volk met heuschheid groette. Een talloos leger vergezelde den dapperen krygsheld en verbazende oorlogstuigen volgden de scharen op. - Nu steeg de vreugde ten top; - het triumfgeluid drong tot de wolken, en ouder het geluid der speeltuigen en der vreugdezangen, naderde de edele Robert tot by de bolwerken der stad, alwaer hy door derzelver wethouders en door de afgevaerdigden van andere steden ontvangen werd. - Met eenen overheerlyken stoet trok hy, langs de met bloemen bestrooide straten, naer de plaets, die bestemd was om den eed van getrouwheid afteleggen.