Xerxes

XXIV

De waarzegger, Megistias, het eerst, na de ingewanden der offeren te hebben geraadpleegd, openbaarde die zelfde nacht den verbondenen Grieken, dat zij in de Thermopylai door de Perzen omsingeld zouden worden en zouden sterven, zoo zij bleven.

Er werd raad gehouden, rondom Leonidas.

En Leonidas zeide den ontmoedigden, den onwilligen, den anders denkenden, dat zij weg konden gaan, opdat zij niet sterven zouden.

En dat hij in de Thermopylai zou blijven met driehonderd Lakedaimoniërs en met de Thespiërs en de Thebaansche gijzelaren... Waarom zouden de anderen blijven? Zij gevoelden er niet voor hier hun zekeren, door offeringewand voorspelden dood af te wachten. Zij wilden, praktischer en bedachtzamer, hun vaderland dienen. Zij zeiden het aan Leonidas, die tusschen zijne driehonderd Lakedaimoniërs stond als de god Ares tusschen een handvol helden en zij vouwden de tenten op van hun kamp, dat zich tusschen de mossige, vochtige spleten der rotsen moeilijk genesteld had. Zij namen afscheid met vele woorden, met redevoeringen, zelfs met ironie, ook met verteedering. En zij gingen.

[p. 92]

Leonidas, rustig en groot, hàastte hen zelfs te gaan en zonder ironie en bitterheid. En zij slipten weg tusschen de groeven en de spelonken, tusschen de kronkelende eikestammen, langs de blauwe plassen der ‘vrouwebaden’, waar tusschen de vertrapte varens en het lisch weg schemerden hunne nog even koper ópschitterende scheenplaten. Zij sloegen, links, een zijlinkschen blik naar de Aigaïsche zee, die zomerblauwde tusschen de rotsen door en over de zilte laguneplassen. Zij keken misschien of zij de Perzische vloot niet zagen, hoewel zij wisten, dat die daar niet was en nooit zijn zoû... In gevaar verwacht, wie niet gerust is, het onmogelijke. En langs den Melampygos-rots verdwenen zij, afdeeling na afdeeling, honderden na honderden, duizenden na duizenden en slopen zij Lokris in.

De Thermopylai - eene lengte van zeven-en-dertig stadiën - bleven bijna verlaten. In hunne nauwte -vijftig meter op het breedst tusschen rotsen als met elkander gestreden hebbende, versteende Titanen - was even, van boven den hoogen tafelwand gezien - een luttel gewemel van enkele witte stippen: nauwelijks honderd tenten om Leonidas' tent.