Het snoer der ontferming en Japansche legenden

XVII
De loterij van goede en kwade kans

Van af de terrassen van den Tempel van het Bronzen Paard ligt Nagasaki in de vallei gespreid tusschen bergen en zeeën. En op een schoonen zomerdag stijgen tallooze wandelaren, klotsende op houten geta's, die als muziek verwekken onder stap bij voetstap, den immer hooger kronkelenden weg op en slaken kreet na kreet van jubel over weêr ander uitzicht na uitzicht, tusschen vele stammen der massieve kamferboomen door.

De bronzen toriï, de tempelpoort, is reusachtig en van de stad geleiden vele treden naar den gewijden ingang, op zijne twee schuinende zuilen beurend in de lucht de bronzen architraaf, waarop alleen een zomerhemel schijnt te rusten.

[p. 57]

In priesterlijk kantoortje over dien tempel van O-Suwa - de Bronzen Paarden staan daar, wachtende den boodschapper der goden, die eenmaal komen zal, in donder en in weêrlicht - verkoopt de priester, wien de zwarte priestermuts zacht droomend week gelaat bekroont, de goede en kwade kansen. Wie wil, offert zijn muntje en draait het molentje, opdat het gunstig of ongunstig lot, geschreven op een lange banderol papier, krinkele zijn hand in.

Twee meisjes, heel jong nog, die heeten Perzik en Meloen, dus Momo en Suikwa, gekleed in allerbontste kimono's van geel gebloemt dicht op elkaâr met rood geblaârt en licht azuren appelen - het is niet meer dan héel goedkoop, gedrukt katoen - draaien de eene na de ander het molentje der kansen kwaad en goed. En lezen, jeugdig gichelende, hare banderolletjes, die krinkelen in hare hand.

En Momo juicht:

- Ik heb de beste kans en groot geluk! Hoor toch, Meloentje mijn!

Zij leest, spellende met haar vingertje:

‘Het is alsof geen zweem van wolk dreef in een nacht van volle maan.

‘Wie dit lot heeft getrokken, zal grootst geluk vallen ten deel, zonder verhindernis. Maar zorgvol blijve hij, de dingen van zijn leven niet te laten toezichtloos, want deed hij dit, hij liep gevaar.

‘De kansen zijn hem gunstig.

‘Zijn wenschen, schoon zij moeilijk te vervullen zijn, zullen vervuld hem worden.

‘Ziekte zal hem wel treffen maar genezen zal hij na een poos.

‘Het huwelijk zal hem zeer gelukkig zijn.

‘De reis volbrenge hij en zonder aarzeling.

‘Wie hij verwacht zal wellicht niet verschijnen maar boodschap komt weldra.

‘Verloren dingen zoeke hij in Noord en West.

‘En Richting van zijn Leven is bepaald van Oosten toe naar Zuiden.’

[p. 58]

- O! riep Meloen. Mijn Perzikje, hoe prachtig spelt je kanspapiertje jou je levensheil!

- Lees jij nu, mijn Meloentje!?

- Ach, ach, ach! weeklaagt droef Meloentje.

- Wat nu toch, jij dwaas kind?

Meloentje roept:

- Ik heb maar Kwade Kans!!

Zij leest:

‘Eén donderwolk, zwart en somber, dekt toe uw levensfirmament.

‘Smart en rampzaligheden wachten u bij elke wending van uw weg wat gij ook voorzorg neemt.

‘Kwaad zullen alle uwe kansen zijn; geen wensch wordt u vervuld; aan zware ziekte zult gij jong van dagen nog bezwijken.

‘Geen zonen zult gij baren of verwekken: weet ik of gij een man zijt of een vrouw?

‘Ga niet op reis: het Onheil sluipt u na en achterhaalt u dra.

‘Wie gij verafschuwt, zult gij telkens weêr ontmoeten: de boodschap van uw heil blijft uit.

‘Nooit zult gij wat gij waardevols verloort, vinden terug.

‘En van het Westen naar het Noorden stormt u de Orkaan des Levens als een dorrend blad verschrompeld...’

- O-o-o!! riepen verschrikt de beide meisjes in elkanders gezichtjes.

- Dat is vreeslijk! zeide Perzik bleek en met puilende oogjes.

- Dat is niets! zeide Meloentje dapper. Kom, het is niets. Ik zal het papiertje winden om den tak van dezen magnolia-boom.

Zij rekte zich op hare geta's hoog en wond haar kwade-kanspapiertje keurigjes vast om een twijgje van een magnolia, die stond wel met honderd blanke bloesems te pralen.

- O, ja! riep Perzik blijde en klapte in de handjes en won haar blosje terug.

- Dan waait wel spoedig Zuidenwind de kwade kansen weg! En vangt mijn banderolletje op de goede kansen, die waaien altijd uit het Oosten!

[p. 59]

Gichelende en weêr blijde de eene en de andere, klotsten de beide meisjes met de houten muziek harer geta's de treden af, door de bronzen toriï, die droeg den hemeldom.

Tal van kwade-kanspapiertjes, àlle kwade-kanspapiertjes hadden wie zij getrokken hadden, om de heestertakken, hier en daar, gewonden, dat de wind ze gunstig wenden mocht.