Een lent van vaerzen

[p. 24]

IX.

Kom mede in het duister, mijn kind!
Kom mede in het duister, want de avond is schoon!
Als verstomd zijn de vooglen; geen enkelen toon

Zingt er de zangrige wind.

Kom mede in het duister, mijn lief!
Kom mede in het duister, want niemand ons ziet;
Niet eene enkele bloem ons nieuwsgierig bespiedt,

Waar ze op heur stengel zich hief.

Kom mede in het duister, mijn hart!
Kom mede in het duister: ik smacht naar uw mond;
Naar den blik uwer oogen; naar 't hair, dat zoo blond

Zich rond uw wangen verwardt.

[p. 25]

 

Kom mede in het duister, mijn schat!

 

Kom mede in het duister: 't al lieft met ons meê;

 

Al de rozekens storten in roken heur beê,

 

Zwijmlend, van kussen reeds mat...

 

 

 

Zoo schoon is de nacht, en zoo stille is de wind...

 

Komdy mede in het duister, o mijn lief, o, mijn kind!