Een lent van vaerzen

[p. 17]

VI.

Op zee in schomlend schuitjen,

Zoo rank gelijk een zwaan,

Zoû met een schalk-zoet bruidjen

Ik willen gaan.

Geen bries, die ook maar even

Den zilverspiegel brak;

Hoe zoû ons bootjen zweven

Op 't glazen vlak!

Hoe zoû het golfjen kabblen

Met murmelziek gesus!

Hoe spottend zoû het babblen

Bij elken kus!

[p. 18]

 

En wen wij minnensmoede

 

En spelemeyensmat

 

Naar wal terug ons spoedden,

 

Zoû, o, mijn schat!

 

 

 

Op donzen bloemensponde,

 

Gespreid in onze kaan,

 

Met u, mijn bruid, mijn blonde,

 

Ik sluimren gaan...

 

 

 

Bij 't dobbrend spelevaren

 

Belonkt door 't starrenheir,

 

Gewiegeld op de baren,

 

Zacht heen en weêr,

 

 

 

Alleen, alleen, o lieve!

 

Alleen en onbespied

 

Met u de zee te klieven...

 

Waar' 't weelde niet?