Een lent van vaerzen (1884)

Een lent van vaerzen

(1884)–Louis Couperus– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende



[pagina 15]
V. Narcis. Aan den boord eener beeke Zie ik leliën droomend staan, Wijl de golfjens om haar stengels Schuimend gaan. Een rei als van nymfen, Die zich beuren uit de beek, Een rei als van sneeuwwitte bruidjens, Zoo kuisch, zoo bleek. En in heur midden heft zich Een enkele narcis, Die kwijnt op zijn stengelken Van droevenis.
[pagina 16]
De leliën smachten van minne Voor die geluwe narcis; Zij geuren haar zoetste geuren, Zoo zwoel... zoo frisch. En de goudgele bloemeGa naar voetnoot1) nijgt zich Steeds verder naar den vliet, Tot hij in den zilveren spiegel Zijn beeldtnis ziet. Zoo koud en zoo kil is het water... Zijn zoenen prangt De bloem op het beeld, waar minnend Hij over hangt. En de leliën lisplen droeve, Dat nog steeds met des jongelings lust De bloem zijne beeldtnis Op 't water kust.....	voetnoot1) Bloem neme ik hier mannelijk, ten einde het mannelijk idee van Narcis te behouden.

Vorige Volgende