Het oudt Huysken van Bethleem (1590)

Het oudt Huysken van Bethleem

(1590)–Hendrik de Coster– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

met vele schoone leyssenen, lofsanghen ende andere geestelyke liedekens verciert, ter eere van den nieuwen gheboren Coninck onsen Salichmaker Christus Jesus

Vorige Volgende


[Hoe luyde riep die siel tot God van binnen]
Op die selue wijse. Hoe luyde riep die sieltot God van binnen Och Heer almachtich Vader goet Wat sal ick gaen beginnen Dat lichaem beswaert dat herte mijn
[pagina 118]
Och Heere wilt mijns ghenadich sijn Dat vleesch wilt my verwinnen. Als d’lichaem die siel dus hoorde claghen So sprack ô edel siele mijn Waerom wilt ghy v versaghen Schouwet des boosen vyandts raet Ende laet die valsche werelt quaet Ghy sult Gode wel behaghen. Die siele sprack, ick sout so gheerne volbrengen Maer ghy o valsche lichaem mijn En willes niet ghehinghen Natuere ende ghy doet my pijn Nochtans so moet ghestreden sijn Ick en can v niet bedwinghen. Dat lichaem sprack. O siele die Heer der Heeren Heeft v ghegheuen sin ende list Om dat ghy my sout leeren Godt heeft v ghegheuen reden ende sin Om my die tot sonden gheneghen bin Dat ghy my sout regeeren. Die siele sprack. Mocht my dat ghebeuren Dat ick mocht steruen ghelijck als ghy Soo leefden ick sonder trueren Maer als ick voor doordeel gods sal staen En daer na wercken loon ontfaen Soo moet ick al besueren. Dat lichaem sprack. Als ghy dit weet te voren Soo wie hem seluen alwillens wont Oft tredet in die doren Wie sal hem beclaghen, dat vraghe ick dy Ghy moet oock mede sorghen voor my
[pagina 119]
Oft wy blijuen beyde verloren. Die siele sprack. Lichaem ghy moet wel sorghen Want als sal comen die bitter doot Wie sal ons dan verborghen Dus moet ghy gaen sorghen, het is noot Dat ghy niet en verliest die blijschap groot Ghy en hebt doch gheenen morghen. Dat lichaem sprack. Moet ick dan steruen leeren Ende ick en weet doch gheenen tijt Waer toe sal ick my keeren Die werelt toocht my vrolijcheyt Natuere die is daer toe bereyt Hoe sal icxse moghen verheeren. Die siele sprack. O lichaem snoo van weerden Waer op doch soo verlaet ghy v Wal wildy hier aenueerden Hoe dorstdy bedrijuen eenich solaes Arm stinckende vleesch der wormen aes Ghy moet doch inder eerden. Dat lichaem sprack. Moet ick inder aerden tijden Och Heere Godt van hemelrijck Hoe mach ick my verblijden My rout soo seer mijn leuen quaet O edel siel nv gheeft my raet Ick wil nv leeren lijden. Die siele sprack. Wildy v tot deuchden gheuen Soo sullen wy comen ick ende ghy Al in dat eewighe leuen Daer blijschap sal zijn immermeer
[pagina 120]
Ende sijn verlost vant eewighe seer Daermen eewelijck sal leuen. Dat lichaem sprack. Ontfermt Godt onser beyden My ende die edel siele mijn Ende wilt ons doch gheleyden Wilt doch bewaren die siele mijn Maeckt dat ons leuen v behaechelijc sijn Wanneer wy moeten scheyden. Een nieut Liedeken. Aldaer Heer Iesus quam ghegaen En daer vant hy een vrouken staen Ionckvrouken wildy met my gangen Ghy hebt mijn herteken alleen gheuaen O troost naer v staet alle / verlanghen. O Heere beyt eenen corten tijt. Die werelt biedt my groot iolijt Laet my haer weelde noch wat ghebruycken Ick bid v om een cleyn respijt Dan sal ick v mijn herteken ontpluycken Ioncfrou ten mach v niet gheschien Wilt die valsche werelt vlien Wilt v natuerken leeren steruen. Wilt v voor svyants laghen versien Oft ghy sult mijnder minnen moeten deruen. Moet ick den swaren wech ingaen Ick en hebben mijn daghe noyt bestaen Hy is my al te hert om treden Siet doch mijn teer natuerken aen O Heer ick bid v laet my doch met vreden. Met vreden en moochdy blijuen niet Die werelts loon is swer verdriet Ick duchte sy soude v herteken verleyden Sy is min dan een ijdel riet
[pagina 121]
Ick bid v wilt v vander werelt scheyden. Die reden sou geerne ghehoorsaem sijn Natuerken die doet my soo groote pijn Sy wilter alte qualijck aene Och Heere wilt mijnder ghenadich sijn Den wech verdriet my alte seer te gaene. Wilt v oochskens eens op my slaen Dinckt hoe ick v ben voor ghegaen Hoe veel dat ick hier heb gheleden Ghy hebt my ghecost soo menighen traen Al totter doot heb ick om v ghestreden. Den wech wil ick vromelijck bestaen O Heere met dy wil ickt nu aengaen Dat is lief en leedt met v te draghen Dat heeft v hooghe minne al ghedaen Hoe soude ick derren creunen oft clagen. Hy nam die Maghet byder hant Al ouer berch en ouerlant Hy en woude niet langer met haer beyden Tot dat hy daer een cloosterken vant Daer hy zijn lieue bruyt ghinc leyden Hier binnen sloot hy dat duyfken soet Hy gaf haer alsoo grooten moet Der minnen const ghinc hy haer leeren Hy hilpse in spoet in weder spoet Dies dancten sy den grooten Heere der Heeren Maer die dit liedeken ierstwerd sanck Die is nv in Heer Iesus bedwanck Sy is soo wel met hem te vreden Al comender vlaghen in cort int lanck Sy wert certeyn dat hier moet zijn gheleden.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank
Naar de Nederlandse Liederenbank