Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 190]

H. Marsman

Blauwe tocht I

HUIZEN hangen scheef in sluimering
en de straten klagen eindeloos-verwezen...

is dit de straat, vriendin,
die daags uw lach in fonkelende bloesem slaat?
die stroomt, bij schemering,
- o! ruischende verteedering der harten -
van 't grijze vuur, dat aan uw oog ontwelt?
die deind', een andre nacht,
in 't hijgend zich omarmen van al avonds vreugden,
één blauw geluk, dat onze schreden drenkt?

en dit de weg, vriendin,
die voor uw zachten tocht,
haar harde wand als waaier openbuigt?

dit dorp is zonder u mij vaag en vreemd -
zonder de vlam der haren in den wind,
zonder de schaduwen, die van uw handen waaien -
en zonder uwen schemerenden gang -

enkel der linde groene ademing
is van den bloesemdroom dier nachten vol:
een ronde stem, die door de wegen luidt.