Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 114]

Toen wij ontwaakten

TOEN wij ontwaakten
(nog lagen roze vrouwenarmen
gestrengeld om onze hals)
ging ons begeren naar U.
Wij hoorden Uw stem
als een ver, ver lied van bekoren -
en zagen het wuiven van Uw witte handen
lang de morgenkim.

Toen wij gingen
over markt en pleinen
(onvoldaan joeg de vlam in ons)
Gij hebt U vertoond
aan de steeghoek waar vrouwen wachten,
Uw gelaat was onder hen
die aanschoven voor de hospitalen.

En in de avond
(we zaten alleen en nutten
ons vesperbrood onder de lamp)
Uw schreden nog
hebben wij buiten vernomen.
Vóór de deur onzer woning
zacht klonk Uw trage stap.