Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 86]

Marie van K.

Visioen

DAAR was een wonderbaarlijk licht
dat zevend door de wolken stroomde.
En voor mij doemde een vreemd gezicht,
't was of ik van den hemel droomde:
Zóó rein en vol beschroomdheid lag
het landschap in de stilte voor mij.
De steenen wegen schenen bleek
van ingetogen zaligheid.
De huizen lagen al' verspreid,
in groote, vrome eenzaamheid.
De boomen, van een wazig groen,
wierpen hun schaduw mat en grijs.
Heel uit de verte, 't vogellied
klonk als een mysterieuze wijs.
't Was of het gansche landschap week
wanneer ik nadertrad, verblijd
en toch, alsof 'k niet toeven mocht
in deze vreemde hemelstreek...

'k Heb mij eerbiedig neergeleid
en heb in deemoed 't hoofd gebogen,
totdat het wonder uit den tijd
van 't leven weer was heengevlogen.