Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 30]

François Pauwels

Zondares

ZE kwam van uit het donker in het licht
naar 't bankje der beklaagden toegetreden
en aan haar borst droeg ze het slapend wicht
waarvoor ze in 't celhuis bloedend had geleden.

De rechters zagen slechts de zondares
en op hun vragen klonk haar stem gebroken,
ze had zich met een bottig tafelmes
op haren man, die zoop en sloeg, gewroken.

Toen kwam de wanhoop van haar enge cel,
het dof berusten in de lange dagen,
het leven vloot uit haar vergeelde vel,
haar beenen konden nauw het lichaam dragen,

het zwellend lijf waarin de vrucht bewoog, -
zóó kon de doode na zijn dood zich wreken, -
en niemand die zich tot haar nederboog
om een klein woord van troost en hoop te spreken.

Maar plotseling, toen 't grauwe morgenuur
stil voortkroop langs de witgekalkte wanden,
ontstak een pijn haar lendenen in vuur
en greep ze met haar radelooze handen

[p. 31]

 

naar 't wonder dat zich losbrak uit haar schoot,

 

dan zeeg ze neer en liet het al geschieden

 

tot op den luiden jammer van haar nood

 

de stugge waakster slaap'rig hulp kwam bieden.

 

 

 

Wat later klonk opeens het ijl geschrei

 

van 't nieuwe leven in de cel geboren,

 

de moeder hief zich bevend op de zij

 

als om het vreemd geluid beter te hooren,

 

 

 

en toen ze 't naakte kinderlijfje zag

 

dat met z'n armpjes raakte aan haar beenen,

 

bloeid' op heur lippen een bedroefde lach

 

die vluchtig kwijnde door haar tranen henen...

 

 

 

Zoo stond ze bij des rechters wijs vermaan

 

als heel ver weg en door geen mensch te deren

 

en had ze niet het zwart der toga's aan,

 

toch was ze rijker in haar boevenkleeren,

 

 

 

toch bracht ze in de kille, strenge zaal

 

iets mede dat de stemmen zachter maakte,

 

wanneer ze, onaantastbaar, telkenmaal

 

met teedren blik over haar kindje waakte.

 

 

 

O, was ik U tot oordeelen gesteld,

 

mijn hart had in zijn nameloos erbarmen

 

voor al Uw leed, het vonnis ras geveld:

 

gij droegt de vrijheid, moeder, in Uw armen! -