Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 7]

De moeder

HIJ sprak en zeide
In 't zaâl zich wendend:
Vaarwel, o moeder,
Nooit keer ik weer...
En door de lanen
Zag zij hem gaan en
Sprak geen vervloeking, maar weende zeer.

Sprak geen vervloeking...
Doch, bijna blijde,
Beval den maagden:
Laat immermeer
De zetels staan en
De lampen aan en
De poort geopend, de slotbrug neer.

Maar toen, na jaren,
Melaatsche zwerver
Ter poorte klaagde:
Uw zoon keert weer...
Zag zij hem aan en
Vond geene tranen
Voor zooveel vreugde geen tranen meer.