Werken

[p. 617]

Liedeken, Op de wijse: Cornette Musicaal.

I.

Ay treurt met rouw, trouw Batavieren;

Hy die u saecken recht wou stieren,

Den Vader van u Stand,

Die 't Heyl u stichte;

Den trouwsten Raadt van 't Land,

Leyt jammerlijck in 't zand

Vermoordt; en 't onverstand

Gaat hem aan elcken kant,

Met leugens, noch verraet op-dichten.

II

Maar waar voor moest hy den Doodt smaken?

Waar voor? voor sijn geduyrich waken:

Voor 't schutten van 't geweld,

Voor 's Lands Vryheden.

O grooten Barneveld,

Gy, als een vromen Held,

Sult eeuwig zijn getelt,

Als Wit en Baak gestelt

Tot het Volcks nut, met die best deden.

[p. 618]

 

III.

 

 

 

Lof hebt voor al, die Eedt en Trouwe

 

Tot 't Gemeen-best oyt wilden houwe.

 

Lof Pronck van onsen Staat:

 

Lof Phoenix eenich:

 

Lof Nederlands cieraat,

 

U lof ten Hemel gaat,

 

Lof eeuwich voor u daad:

 

Gy zijt verlost van 't quaad:

 

Leeft Phoenix in u Lof alleenich.

 

 

 

IV.

 

 

 

Den Hemel sal met wreede plagen,

 

U rechte saack noch wel uyt-dragen

 

Door 't vry-getergt Geslacht,

 

Welck roemt op Wetten:

 

Want door d'onnoos'ler klacht

 

Sal werden Straff gebracht

 

Met schand-vlecks wolck onsacht,

 

't G'laurierd, hooft trouwloos durfden smetten.

 

 

 

V.

 

 

 

En gy, en gy, O vroom Hollanders!

 

Mint gy te recht u trouw Voor-standers:

 

Soo u sijn ong'lijck deert;

 

Wert gy gedreven

 

Hem recht te sien ge-eert,

 

U ernstelijck dan keert,

 

Dat gy sijn Lof vermeert,

 

En dat gy hem niet weert,

 

Een Graf-plaats in u ziel te geven.

 

 

 

By my, die ick zy.

Daar dit ‘Liedeken’ door den onbekenden verzamelaar van Coster's Werken (zie Inleiding, bl. XIII) is opgenomen, bestaat er eenige grond om het aan den Amsterdamschen dokter toe te kennen. Zoowel de taal, als de aanhef en de onderteekening doen mij evenwel vermoeden, dat het niet van Coster's hand is. Waarschijnlijk werd het in of kort na 1619 gedicht.