Verdichtsels
(1861)–Jan Baptista de Corte–
Auteursrechtvrij
[pagina 80]
| |
Van God veracht
My onophoudlyk zoekt te schaden
Door alle slach van booze daden?
Zyt gy geen muis? Spreek zonder ommekeer...
Ja, ja, gy zyt er een, of 'k ben geen wezel meer.
- Verschoon my, heer: gy kont toch wel bemerken
Dat ik geen muize ben, of niet er aen gelyk.
Ik muis!... Wel God! wie heeft u dat gezeid? Bekyk
Als 't u belieft myn vlerken:
'K ben vogel! Leve 't pluimenvolk,
Dat vliegt en zwemt door lucht en wolk!
De wezel vond in hare tael behagen,
En schonk haer vryheid weêr;
Maer, na verloop van twee, dry dagen,
Valt zy loshoofdig neêr
In eenen tweeden wezelnest; doch dezen keer
Ging 't anders dan te voren.
De wezel in wiens woonst zy nu getuimeld was
Had tegen 't vogelras
Een eeuw'gen haet gezworen.
En hy ging haer in die hoedanigheid
Verscheuren, toen zy zeid:
Ik vogel zyn! Wil my zoo ver toch niet vernederen!
Ik heb vier pootjes, tanden, muil en haer:
'T geen ik niet hebben zou zoo ik een vogel waer';
'K heb bovendien noch pen noch vederen.
Neen, neen: ik ben een muis!
Weg, weg, met 't pluimgespuis!
Zy sprak zoo wel dat zy dien wezel ook bedaerde,
En voor de tweede mael alzoo haer leven spaerde.
Er zyn veel vledermuizen t'onzen tyd',
Die muis of vogel zyn navolgens hun profyt.
Men vindt er zulke in alle landen
Zoo by de hoogste als by de leegste standen.
|
|