Verdichtsels

[p. 77]

LVI.
De Kat, het Haentje en het Muisken.

Een muisken nog zeer jong, en ook zeer onervaren,

Dat nog niets kende der bezwaren

Des levens, was eens blootgesteld

Aen doodsgevaer. Hoor hoe het zelf 't geval vertelt
Aen zyn mama: 'K verliet, het hert vol hoop en leven,

Het moederlyke huis,

Gezind gelyk een jonge muis

Die zoekt haer geest de volle vlugt te geven.

Ik trad de bergen neêr

Die dezen Staet beperken,

Wanneer ik, al met eenen keer,

Twee vreemde dieren kon bemerken

Zoo gy er nimmer hebt ontmoet.

Het een' was stil, zachtmoedig en lieftallig;

In 't andre was er niets aentreklyk, niets bevallig.

'T was barsch en wild, onrustig van gemoed:

Een scherpe stem, op 't hoofd een vleeschkrans, stuer van ooge;

Een slach van arms waermeê het zich omhooge

Verheft, als of het zyne vlugt

Wou nemen door de lucht.

Nu, 't was een haentje

Waervan ons sporrewaentje

De beelding miek aen zyn mama,

Als van een dier van Noord-Amerika!

- 'T begon, ging 't muisje voort, zoo vreesselyk te schreijen,
En met zyn arms te slaen, en maekte zulk gerucht
Dat ik, die my, God lof, van mannenmoed durf vleijen,

Van schrik ben weggevlugt.

'K ging, zonder dat, in vriendschap my verbinden

Met 't ander dier. Geen liever beestje kont gy vinden:

[p. 78]

 

Fluweelen vel lyk wy, gespikkeld, lange staert,

 

Ootmoedig in zyn gang, beminnelyk van aerd;

 

Nogtans een vonklend oog. 'K heb zelfs gemeend te vatten

 

Dat 't zeer genegen is voor ons en voor de ratten:

 

'T heeft oorkens juist als wy.

 

'K ging hem een pootje geven,

 

Wanneer dat ander dier, die onbeschofte pry,

 

My heeft ter vlugt gedreven. -

 

Myn kind, sprak moeder muis, die zoetaerd was een kat,

 

Die tegen ons geslacht, met haer schynheilig wezen,

 

Een vreeden haet heeft opgevat.

 

Het ander dier, door u zoo hard misprezen,

 

Deed nimmer muizen leed; het is een haen,

 

Die eens misschien zal op ons tafel staen,

 

Terwyl, integendeel, de snoeperige katten

 

Geheel verlekkerd zyn op muizen en op ratten;

 

Daerom, zie toe dat gy u van hun klauwen zwicht,

 

En nu, myn kind, onthoud het wel: hy mist zoo ligt

 

Die iemand oordeelt op 't gezigt.