Verdichtsels(1861)–Jan Baptista de Corte– Auteursrechtvrij Vorige Volgende LV. De Kat en de Aep. Poes kat en Martjen aep bewoonden 't zelfde huis; Geen schooner koppel franke en stoute vagebonden Had iemand ooit te saem gevonden. Hoe zulk een boos gespuis, Hoe twee zoo looze gasten Het op elkander pasten Ter zelfder steed, Dat blyft tot nu verholen. Was iets in huis geschonden of gestolen, 'T was op de buren niet dat men het weet: Martyn snapte alles weg, en Poes, die 't niet liet steken In hoegenaemde slechte streken, [pagina 76] [p. 76] Gevoelde minder trek Naer muizen dan naer spek. Eens zagen onze kameraden, Gezeten by den heerd, Kastanjen braden. Die knippen was de moeite weerd, Vermits zy er een dubble winst aen deden: Vooreerst hun eigenbaet, En dan eens anders kwaed. Martyntje zeid aen Poes: Myn vriend, gy moet op heden Eens toogen wie ge zyt: hael die kastanjen uit! Had God my zoo als u voorzien van scherpe klauwtjes, Ik zweer het op myn huid, Gy zoudt al gauwtjes Al die kastanjekens zien gaen! Zoohaest gezeid, zoohaest gedaen. De katte, met haer kluwtjes, In 't eerste nog al schuwtjes, En dan een weinig min, Schart de asschen op, trekt, overhands, haer pootjes in, Klampt een kastanje, een tweede, een derde, een vierde, een vyfde Die Martjeko zeer lustig binnenlyfde. Een dienstknecht komt, en zy ten huizen uit! De kat beroofd van haren buit Was, zegt men, niet tevreden En 't was voorwaer niet zonder reden. Hoe menig mensch die zynen tyd In druk gevaer verslyt Om andren te behagen Die al 't profyt wegdragen! Hoe menig dwaes, die steeds vooruitgaet Door heet en koud, door zoet en zuer, En die voor anderen om buit gaet! Eilaes! hy trekt kastanjen uit het vuer. Vorige Volgende