Verdichtsels

[p. 66]

XLVII.
Sokraet aen 't bouwen.

Sokraet was bezig met een huis te maken,

En eer 't gebouw voltrokken was

Viel iedereen aen 't laken:

Men vond er niets van pas.

Niets in 't heel huis was goed, van boven tot beneden.

'T werd al beknibbeld en bestreden.

De zoldring was te laeg; de gevel te gemeen;
Heel 't plan gemist. Daerby het huis was veel te kleen.

God gave, zei Sokraet met wyze reden,

God gave dat myn huis, hoe kleen het u ook schyn',

Met ware vrienden ééns vervuld mogt zyn!

Sokraet sprak wel. Geen schat op aerde

Is van een grooter waerde

Dan goede vrienden.... Maer...

Och God! ze zyn zoo raer!