Verdichtsels

XLV.
De Leeuw en de Rat.

Men moet zoo veel men kan eenieder dienst betoonen:
Een mindere dan wy kan ons ook hulpe biên,

En ons, in nood, met wederdienst beloonen;

'K zal u dat klaer doen zien.

Een rat, zeer onbedacht, kwam uit den grond gekropen

Juist voor de klauwen van een leeuw!

De woudvorst trekt verbaesd twee brandende oogen open,
En 't ratje, lam van schrik, geeft een vervaerden schreeuw,

Beschroomd van duer zyn misslag te bekoopen.

Maer zyne Majesteit,

In deze omstandigheid,

[p. 64]

 

Wil een bewys van mededoogen geven

 

En schenkt het kleine beestje 't leven.

 

Hy werd welhaest beloond. Had iemand toch gedacht

 

Dat ooit een leeuw kon dienst van eene rat ontvangen?

 

Nogtans 't gebeurde zoo. De leeuw, op zeekren nacht,

 

Wordt in een strik gevangen.

 

Hy trekt, en vringt,

 

En briescht en springt;

 

Doch vruchteloos! De rat, door dankbaerheid bewogen,

 

Komt hem ter hulp gevlogen.

 

Zy knaegt de snoeren af,

 

Zoo dat zy op haer beurt den leeuw het leven gaf.