Verdichtsels

XLII.
Het Peerd en het Verken.

Wat doet gy in dien modderpoel,

Waer gy zoo lustig vroet met uwen vuilen smoel?

Vroeg 't moedig ros aen 't morzig verken.

- Mynheer, met hier alzoo te vroetlen en te werken,
Word ik allengskens vet; en gy, vervolgde 't zwyn,
Kom, vroetel nevens my: gy zult er wel van zyn.
De kryg doet, wel is waer, de faem der helden bloeijen,
Maer, zeg my, doet hy ook, ge weet wel, 't buiksken groeijen?

Mynheer, my dunkt van neen:

Want gy zyt louter vel en been.

Oh! dat kan zyn, zei 't peerd; doch van geheel myn leven

[p. 61]

 

Beneed ik 't lot van een vet zwyn.

 

'K heb liever mager, maer in eer te zyn verheven

 

Dan vet als gy, maer ongeëerd te zyn.