Verdichtsels

[p. 24]

XIII.
De Wolf en het Lam.

Hoe dikwyls moet het regt niet wyken

Voor magt en voor geweld!

Hoor wat Esoop vertelt

Om deze waerheid te doen blyken.

Een schaepke dronk langs eenen klaren vloed.

Een nuchtre wolf, die zocht naer eten,

Komt daer getreên. Wat maekt u zoo vermeten,

Zegt hy vol woed,

Van dus myn drinken op te roeren?

Gy gaet de straf ontvaên van uwe roekloosheid.

Och heer, sprak 't zoete lam; dat uwe majesteit

Zich door geen gramschap laet vervoeren;

Maer dat zy eerder overdenk'

Dat 't water, 't welk ik drenk,

Van haer tot my moet neêrwaerts komen,

En dat diensvolgens 't vuil van hier

Op geenerwys tot haer kan stroomen.

Het stroomt tot my, hernam het vreede dier,

En 'k weet nog, bovendien, dat gy, een jaer voordezen,
Myn faem gelasterd hebt. - O heer, hoe kan dat wezen?

'K was nog ter wereld niet: wel neen!

Ik zuige nog myn moeder. -

- Waert gy het niet, zoo was 't uw broeder.

- Onmogelyk, 'k ben kind alleen.

- 'T was toch een van uw ras: want, 'k heb het ondervonden

In meer dan één gelegenheid,

Gy spaert my nimmer, gy, uw herders, noch uw honden;

Men heeft het my gezeid:

Ik wil my vreken.

[p. 25]

 

'T onnoozel schaepke ging nog spreken;

 

Maer reeds had wolf het by den kop,

 

En sleepte 't weg en at het op.