Liederen

[p. 289]

De sneeuw bedekt de banen.

De sneeuw bedekt de banen,
Bevrozen zijn de beken -
Ik ween zoo bittere tranen...
Mijn liefste is heengeweken
Naar verre vreemde streken.

Langs zee

En ree,

Door woud en stee

Moog' God hem weergeleiden

Tot kind en vrouw,

Die trouw,

Vol rouw,

Al schreiend hem verbeiden!

De naakte boomen zuchten,
De vogels zwijgen allen,

[p. 290]

 

Maar gaat de winter vluchten,

 

Dan zullen zangen schallen

 

In frissche looverhallen.

 

Als hij

 

Tot mij,

 

Wanneer 't ook zij,

 

Zal keeren trouw en teeder,

 

Rijst in mijn hart,

 

Door smart

 

Gesard,

 

De zon der vreugde weder!