40 jaar n.P. Pé Hawinkels 1942-1977, Nijmeegs schrijver, dichter, vertaler

[p. 42]

Pé en Herman
- Theo Stokkink

Pé Hawinkels (1) was een leeftijdsgenoot van me en eigenlijk ook een goede vriend, al is die vriendschap voor altijd pril gebleven. We hebben samengewerkt in literaire programma's die toen nog bestonden. Zeker bij de KRO, waar de inmiddels overleden Jan Starink (2) hem goed kende. Hij bracht me met Pé in contact, omdat ik in die tijd bezig was met een serie over Amerikaanse literatuur. Daarin was ook een aflevering gepland over de Amerikaanse Beat Generation, met name over William Burroughs (3), een held voor zowel Herman Brood (4) (dat kwam later ook tot uitdrukking in zijn stijl van tekenen) als voor Pé. De kop van Burroughs is een soort van mascotte voor Herman geworden.

Later heeft Pé - vanwege zijn kennis op dat terrein - samen met mij aan een televisieprogramma over het boek Job meegewerkt. De regisseur van die documentaire, Paul Pouwels (5) liet voor één enkel shot een tien meter diepe kuil graven in de toen nog helemaal niet zo volgebouwde lap grond van het huidige Mediapark. Ja, toen groeiden de bomen nog tot in de hemel.

Met Herman Brood had Pé in feite meer gemeen dan met mij. Ik had niets met drugs... Hoe ik precies in contact ben gekomen met Herman weet ik niet meer. Misschien wel via Pé. Ik weet dat ik meteen in Hermans talent geloofde. We raakten bevriend, ook al hield ik mezelf altijd verre van drugs. Met Herman had ik een andere band dan ik met Pé had. Herman werd een trouwe metgezel tijdens mijn nachtprogramma's op Hilversum 3, in de jaren zeventig. Tevreden lag hij dan te slapen onder de dj-tafel van toen.

Pé en Herman in de studio bij de opnames van Street (voorjaar 1977).

[p. 43]

Al midden jaren zestig had ik, naast Pé, een zwak voor Cuby and the Blizzards ontwikkeld. Dat kwam zo: elke week draaide ik in de uitzending op Hilversum 1 of 2 drie plaatjes van Nederlandse bands die een 45-toeren plaatje hadden gemaakt. De luisteraar mocht dan zijn of haar voorkeur uitspreken (via een briefkaartje). De Drentse band heeft dat op een of andere manier zo goed voor elkaar gekregen dat hun eerste singletje Stumble and fall weken achter elkaar op de radio werd gedraaid. Dat was in die tijd heel bijzonder. Aan Harry Muskee (6), ook al een leeftijdsgenoot, kan ik nu niet meer vragen hoe hem dat gelukt was. Ik nodigde de band in die tijd ook uit voor live optredens op de radio. Dat was allemaal vóórdat Hilversum 3 bestond. Herman sloot zich pas, zoals bekend, later aan bij de band van Muskee.

In de jaren zeventig ging Herman met een eigen band in de weer en werd Koos van Dijk zijn manager. Met succes. Het moet in die periode zijn geweest dat Herman en ik besloten samen een boekje te vervaardigen waaraan de intimi van Herman bijdragen zouden leveren. Fotograaf Anton Corbijn was meteen om en deed mee. Herman was ongekend populair en de oplage was snel uitverkocht.

In de ruim veertig jaar die volgden na de plotselinge dood van Pé, die naar verluidt gevonden werd met een hoes van Elvis in zijn handen, heb ik me er niet meer mee beziggehouden. Niet met Herman en niet met muziek. Herman schilderde en kreeg andere vrienden. Daarbij komt dat mijn geheugen ook wat leegloopt. Daarom kan ik er weinig meer over vertellen. Ik denk bovendien dat ik weet waarom jullie bij mij terecht zijn gekomen: zes andere bronnen (ik heb ze voor het gemak even genummerd) zijn reeds hemelen.

Ik hoop natuurlijk wel dat jullie er een mooi feest van zullen maken.

Theo Stokkink (Venlo, 1941) was met name in de jaren zestig en zeventig (maar later ook nog) een bekende radio- en televisiepresentator, auteur en eindredacteur. Zijn omroep-carrière is zeer breed, zo werkte hij voor AVRO, KRO, NOS - ook voor Hilversum 3. Al zijn programma's werden veelbekeken of -beluisterd. Stokkink werkte met Pé Hawinkels o.a. samen voor een KRO-televisieprogramma over het bijbelverhaal Job, dat Hawinkels samen met de monnik Pius Drijvers vertaald had.