Logo DBNL
Vande predestinatie, verkiesinghe en de verwerpinghe Godes (1630)

Vande predestinatie, verkiesinghe en de verwerpinghe Godes

(1630)–D.V. Coornhert–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Uant Eer-soecken Godes inder Menschen verdoemenisse.

Eerste Gesprake.

Oft schrift-matich ende eerlijck is te ghevoelen van Gode, dat hysijn Eere soect in de Eeuwighe Verdoemenisse van de meeste menighte der Menschen: ghehouden tusschen Ghereformeerde Calvinista, ende D.V. Coornhert.

Gheref. Calv.

2 KOme ick te vroegh vriendt?

D.V. Coornh.

2 Laet ghenoegh om vroegh te beginnen ons werc, dat van self laet ghenoegh sal eynden. Ick hebbe u al over een wyle verwacht.

Gheref. Calv.

3 Isser schult, die comt door u.

D. Coornh.

4 Dats vreemt, dat u traegh comen, mijn schulde soude sijn, die nae u comste hebbe moeten vertoeven.

Gheref. Calv.

5 Ick ging voor de gezette ure uyten huyse herwaert, my ghemoetede N. vraghende: waer henen? Ick seydet hem. Wat, sprack hy, doet ghy by die man, die ghy wel weet al ons volck vyant te sijn? Dat en weet ick niet was mijn antwoorde, maer weet wel, uyt ondervinden, dat hy eenighe van den onsen ter noodt, vrundtschap heeft bewesen. Ende ick weet, sprack hy, dat hy u self vyandt is.

a Dat en weet ick niet, seyde ick, oock gheloove icx niet. Hy dit hoorende, antwoorde my, ist dan met u een teken van vruntschap, datmen yemant een schandt-name geeft? hy heeft noch ghister, daer ick by stondt, u selve ghenaemt een Gereformeerde Calvinist.

b Daer gevielen meer woorden, die hielden my op, sijn oorsake van dit mijn laet komen, ende dat is, so ick seyde, door u self gecomen. Ende seker vrundt, dit wonderde my al wat. Waer toe dienen sodanige hatelijcke schant-namen? Die connen argheren, maer niet stichten.

D. Coornh.

6 O hoe wel doedy dat ghy my self seght wat u op my let, ende oorsaecke gheeft om u argh-dencken wech te nemen? Dese saecke heeft sich aldus: Gister sprekende met N. mijn oude vrundt van dese onse by-comste, is by ons comen staen N. die u dit nu heeft verbrieft, maer niet oprechtelijck. So ist onder ander ghevallen dat mijn voorschreven vrunt van u volck sprekende, de selve noemde (dat oock niet seltsaem onder den volcke en valt) Calvinisten.

b Ick berispte hem, seggende, dat de Gereformeerde hier te Lande die name ongaerne hooren, als die niet Calvini, maer Christ[i] leeringhe navolghen, so zy segghen, ende dat heur daeromme onghelijck wert gedaen, als of zy wat anders waren dan Christenen.

c Daer op seyde my mijn Vrunt: waerom slachten zy dan de Iesuyten, in't voeren van een ander name dan Christi name. Die bespotten zy self, om dat zy met Christi Name niet vernoeghende, d'ander name heur selven toe-schrijven.

d Nu en vermoeghen zy oock selve niet met Christi name, ende in plaetse van Christenen heten zy heur selve Gereformeerden. So is heur dan dese name niet min schandelijck dan d'ander, te weten Calvinisten.

e Oock zietmen in allen heuren handel ende wandel dat zy den name, Ghereformeerde, t'onrecht voeren, maer niet de name Calvinisten: als die niet alleen in gheloofs-dwang maer oock in meest andere stucken der Leere Calvijns doen ende leere navolghen: Dit bewijs ick metter daedt aldus:

g Ghelijckmen niet t'onrecht een Christen mach noemen, wiens belijding van de Leere mette leere Christi over een stemt: soo machmen oock te recht een Calvinist noemen, diens belijdinghe vande Leere over een stemt mette Leere Calvini. Dat der Ghereformeerden belijdinghe van de Leere met Calvijns over een stemt, blijckt oock opentlijc aen de besluytinge[n] eenigher articulen heurder Synoden.

h Daer is besloten tot Dordrecht anno 74. (inde xiiij. ende xvij. particuliere Vraghen) datmen raedts soude vraghen tot Geneven. Sulcx en doetmen niet metten ghene, waer mede men onees is in de Leere.

i Waer na Anno 78. mede tot Dordracht, vraghe 20. is besloten datmen Calvijns Institutie correcter sal oversetten (om te drucken) inde Nederduytsche Sprake: Oock dat men Calvijns uytlegginghe op d'Evangelisten, die overgheset is, soude doen drucken. Soude men dat doen der gheenre Boecken daer men quade leere in vermoedt, swijghe weet, te wesen?

k Daer hebdy reden ende bewijs seyde hy, datmen heur te recht noemt Calvinisten. Daer hoor ick reden ende blijck, antwoorde sijn Swagher, van uwe schamperheydt:

dats qualijck ghenomen, seyde hy, so souden die de Luthersche Leere toeghedaen sijn de uwen oock schamper moghen noemen, die heur in ghedruckte schriften Luthersche namen.

l Dat lijden de Luthersche wel van u volck sonder heur te belghen. Als nu sijn Swager daer op sweegh, sprack mijn voor[n]oemde oude vrundt tot my: Daer hoordy nu reden, vrundt, waerom ick dese luyden noemde Calvinisten.

m Ick dat hoorende, seyde: Wel vrundt, so de goede man, daer ick mede sal spreken, ooc mede een Calvinist moeten heeten, soo ist een Ghereformeerde Calvinist. Ghereformeert, segge ick, vande Calvinisten, diemen ons Geneven meest siet uyt-gheven: Want ick vinde dese man vrundelijcker, ende niet so bitter van aert, als d'ander in't ghemeen sich toonen.

n Ziet, beste man, dat is d'oorsake van dat mijn woordt tot mijnen vrundt also gesproken, ende u by u seggher niet ten besten overghedraghen. Lieve nemet int goede, soo't by my wel, ende niet i[n]t quade, soo't by den overdragher qualijck was gheseyt.

Gheref. Calv.

7 My vernoegt met uwe verantwoordinghe, maer ter saken. Wast niet gheseydt dat wy souden handelen van de Predestinatie Godts?

D. Coornh.

8 Iaet. Maer ick heb nu zedert naerder bedenckende, ghetwijffelt oft oock noodigh is, stichtelijck ende begrypelijck.

Gheref. Calv.

12 So noodigh dat zy niet alleen inde Scholen, maer oock onder den Geleerden hoort te klincken, maer oock in de Kercken voor den volcke gehandelt behoort te worden, alst maer wyselijck ende matelijck gheschiedt tot stichtinge (A. Hub. Stur. Thes. 1. ende P. Martyr. loc.1.clas.3.dist.4.) ja men moet het gantschelyck verkondighen: op dat die hoore die ooren heeft te hooren. L. Instit.iij.xxiij.13.

D. Coornh.

13 De noodtlijckheyt was voor L. Valla. Wicklef, Swinghel, Luther noch Calvini tijdt niet, voor dat zy dese Leere onder den gemeynen volcke hadden verspreyt. Uan gelijken de stichtelijckheyt mede niet. Gemerckt de noot ende nut desselvens wetenschap niet uytghedruckt staet inde H. Schrift, noch oock niet en is in een van de twaelf Articulen des Geloofs: so schijnt oock die wetenschap den weter meer in wetenschap te verheffen dan in deughde te verbeteren, ende in ootmoet t[e] vernederen.

14 Maer ziende dat u volck so argherlijck ten aenschou van Gode, ende so gantsch verderflijck voor den menschen, daer af hebben begonnen te leeren, bemercke ick hooghnoodigh te sijn, datmen daer af nu handele: op dat die daer inne al sijn verstrickt daer van ontwerret, ende die daer in noch souden moghen gheraken, ghewaerschout mogen worden: Ende de menschen van den goedertieren Godt door so tyranighen gevoelen af-schriclijck niet en souden vluchten.

Gheref. Calv.

15 Dat's u segghen. Maer ick houde met de Gheleerde Theologien, die dit boeck heeft geschreven. D. Hubertum Sturmium, dat het noodigh ende nut is van de Predestinatie te spreken ende te preken: Om dat die Leere een noodigh ende het aldersekerste (of na Beza, H. int opschrift) het eenige fundament der saligheyt is (A. pag.19.)

D. V. Coornh.

16 Dat seyt de H. Schrift niet, daer wert de Predestinatie vele te hoogh ghestelt, ende Christus vele te neder. Want Christus en is gheen Predestinatie, maer al wat anders ende meerders. Maer wat stichtingh machmen doch hopen voor't handelen eenre saken van onbegrijpelijcker verholentheyt?

Gheref. Calv.

Dat en leeren d'onse niet also.

D. Coornh.

17 Calvinus schrijft opentlijck (C.xiiij.18) de Predestinatie te wesen een schrickinge des almoghenden Godtlijcken Rechtva[er]digheyts, die verb[o]rghen is, maer onschuldigh. Is die verborghen hoe mach hy die weten? nochtans roemt hy al wat vrymoedelijck die te weten.

Gheref. Calv.

Waer ende hoe?

D. Coornhert.

18 In zijn Boeck van de Predestinatie, daer hy spreeckende van de Predestinatie, schrijft also: Dese leeringhe die wy houden en mach van niemant voor onrecht gehouden worden: dan die daer wanen wys te wesen boven den H. Geest (D. 198.) dat is voorwaer in uwen Calvino, die ghyluyden in openbaren drucke mede telt met Luthero, met Swinglio, Bullinger, P. Martyr, etc. onder uwe Heylighe voor-vaderen (E. 19.) niet zedelijck gesproken van eenen die blijckt uyt wanen ende niet uyt weten, veele min uyt de waerheyt des H. Geests geschreven te hebben.

Gheref. Calv.

19 Al Calvijns doen behoef ick niet te verantwoorden, maer wel onse leere vande Predestinatie.

D. Coornhert.

20 Wel aen. Daer begint. Wat is die?

Gheref. Calv.

21 De Predestinatie is een eeuwigh e[n]de onveranderlijck voornemen Godes van elc mens bysonder: waer door hy heeft gheconstitueert in eenighe, uyt loutere ghenade in Christo verkooren sijnde ten eeuwighen leven. Maer in anderen, door sijn rechtvaerdigh oordeel ten eeuwighen doode verworpen synde, gheglorificeert of eerlyck gemaeckt te worden.

D. Coornhert.

22 Dat soudy hooren, waert my de moey[t]e waerdigh sulcken onbedachten ende ongheachten schrijver tegen te spreken.

23 Geref. C. H. Sturmius en seyt daer niet alleen af, meest alle onse Hooft-leeraren beschryven de Predestinatie op die wijse, leest Calv. (L. Institu.iij.boeck.xxj.cap.5) daer schrijft hy so: De Predestinatie namen wy het eeuwighe voornemen Gods: waer door hy by hem selve heeft voorgenomen, wat hy wil dat van een ygelyc mens geschiede. want sy worden niet alle op gelycke conditie geschapen: Den sommigen wort het eewige leven, de sommige de eeuwige verdoeminge verordent. By mijn Heere Beza leest oock (F.133.) Immers houdens onse mede-broeders Predicanten, in heur schrift inde voorreden (A.C.) seggende: Dat Godt in Christo sekere persoonen voor

de scheppinghe der wereldt verkooren ende aenghenomen heeft zaligh te maecken: ende d'ander tot d'eeuwighe straf verordent ende gheschickt heeft (ja) dat het Godswille is dat dees of die verlooren gaen. (A.a.fo.49.) Idem T. Besa. Z.f.888.

D. Coornhert.

De schickinghe ende wille Godes ten leven moetmen ghelooven, want dat betuygt God self inde H. Schrift: maer 'tander maghmen niet ghelooven, want daer af is gheen woordt Godes, sonder 'twelck alles niet dan menschelijcke vernuft ende blinde waen is, maer gheen gheloove en magh zijn. Calvijn ende Besa houden de H. Schrift alleen den toetsteen alle leeringhen. (G. Acto. 17.11. ende G. 285. ende dat niet recht. Buy ten dat gheloof ick huer mede niet.

24 Geen ouders zijn so quaet dat sy kinderen souden willen teelen ten verderven. Nu seyt Christus, tot grootmakinghe van zijn Vaders goetheyt, die de selve vergelijckende mette menschelijcke, kont ghy die quaedt zijt uwe kinderen goede gaven gheven: hoe vele te meer sal u Uader, die inde Hemelen is, goede gaven gheven die hem bidden Mat.7.11. soo spreeckt oock God selve door Isaiam (49.15) sal oock een Wijf heur kint mogen vergheten dat zy de zoon heurs buycx niet en ontberme? indien sy hem vergate, ick en sal dijnre niet vergeten.

a Dit en verhale ick niet tot betoogh wien of hoe G[o]d goet is ende ontfarmt: maer tot reden van mijn ongel[o]of, dat God, die self die liefde is, een eenigh mensch gheschapen souden hebben, tot eeuwigher verdoemenisse, als die self zijn liefde by der menschen liefden ghelijckende, ons de selve in zijnen woorde betoont te wesen ongemeten grooter.

b Nadien dan gheen moeder of Vader een kindt soude willen teelen om eeuwigh verdoemt te zijn: zoo acht ick niet min onghelooflijc, als onschriftelijc, ja teghen de klare Schrift te wesen, u luyder seggen dat Godt eenighe mensche soude scheppen of ordonneren ter eeuwiger verdoemenisse, ende lieve, wat soude den lieven God doch daer toe moghen porren?

Ghereform. Calv.

+25 Calvijn sal u daer op antwoorden: op dat deur heur verderf de name Godes ghepresen, L.iij.boeck.xxiij.cap.6. ende d'eerlyckheyt Godes door heur verklaert werden, Sulcx tuycht ooc Theodorus Besa, I. kort begrijp, cap.iij.prop.v. ende H.53.36. ende dese H. Sturmius mede, pag.132. van gelijcken Petrus Martyr, clas.3.loc.j.48. ons Predicanten, A.C. cap.8. ende n[o]ch, A.a.f.50. verso. het voorneemste eynde waer op God gesien heeft wanneer hy eenige ten verderve, ende eenighe totter eerlyckheyt heeft verordineert ende bereyt, is niet eygentlyck het verderf ofte de zaligheyt der menschen, maer veel meer zijns naems eere ende glorie. Item A.a.art.xj.

D. Coornhert.

26 Ick hoor voor stellen een schandelijcke eersoeckinghe Godes: maer gheen warachtigh bewijs der H. Schriftueren.

Ghereform. Calv.

27 Dat hebben ende stellen zy overvloedelijck veele, ende om een uyt veelen: als klaer ende meer dan vast zijnde, te noemen: so seyt Salomon Prov.16.4. De Heere heeft alle dinghen ghemaeckt om zijn selfs willen, oock den godloosen ten quaden daghe: die sproke verhaelt mede in dien sinne daer toe Ian Calvijn in zijn Commentarien, K. Rom.9.17. maghmen oock sekerder ende naeckter bewijsinghe der Schriftueren van eenige saken voort brengen?

D. Coornhert.

28 Niet onsekerder noch naeckter teghen u meninghe zijnde.

Ghereform. Calv.

29 Laet hooren waer.

D. Coornhert.

30 Eerst is deses spreucx oversettinge onseker. Want de Zurchers: niet jeghenstaende zy self mede met u een zijn in't ghevoelen vande Predestinatie, hebben nochtans de waerheydt teghen heur opinie in desen gheeert, ende dese sproke vertaelt aldus: De Heere doet alles om zijn selfs willen, oock als hy den godloosen totter straf ende wraecke beholdet.

a Nu ist wat anders een godloose totter straf te beh[o]lden, dan een godloos te scheppen Godloos. 'tEen is een quade rechtvaerdelijck te straffen: 't ander is den mensche self quaet te maken. Dit laetste schrijven de uwe Gode toe, tegen 'tgemeen ve[r]stant der Godlijcker Schriftueren, die sulcx nergens seyt: maer wel dat God als goet ende een goede boom van eygender aert wesende, niet quaets magh doen, scheppen nochte maken.

b Dit magh niemant lochenen, so mede niet dat God den quaden straft om haer quaedtheyt, die zy, niet de goede God, gedaen hebben. Ende hier mede stemmen eendrachtelijck over een twee ware getuyghen Godes, namelijck de Heylighe Iob ende d'Apostel Petrus: die klaerlijck de voorschreven sproke verklaren na der Zurchers oversettinghe.

c Vande welcke Iob 21.30 seydt: want de quade wert bewaert totten dagh der verderffenissen, ende d'Apostel, 2.Pet.2.9. De Heere weet den Godvresenden uyter aenvechtinghen te verlossen: ende de Godloosen te behouden totten dagh des oordeele, om hem te pyninghen.

d Wat maghmen segghen dat met de rechtvaerdigheydt Godes, ons in zijn gheschreven woort gheopenbaert wesende, volkomelijcker over een komt? wat strijdt daer meer teghen dan dit u luyder misverstandt deser sproken? wie soude oock moghen klaerlijcker ende waerlijcker uytleggen dese duyster-schijnende sproke, dan dese twee klare ende ware getuyghen Godes, mette welcke oock volkomentlijck een is der Zurchers vertalinge voorsz.

e Soo is u voor al nodich te bewijsen eer ghy yet met dese sproke moocht bewijsen, dat niet alleen die van Zurch in heur vertalinghe voorsz. maer oock mede de Heylighe Iob met d'Apostel ghemist hebben, ende dat ghy recht hebt. Maer of ghy sulcx al vermoght (als ic neen houde) so most ghy niet bewijsen dat God oock heeft gheschapen den godloos (dat elck wel gelooft) want God heeft oock den Duyvel gheschapen: maer ghy most betoonen dat God eenigh mensch godloos, of eenigh Enghel een Duyvel ofte quaet heeft gemaeckt of geschapen.

f Lieve waer leestmen dat? God heeft Adam ooc geschapen, dit leestmen, maer waer staet inde H. Schrift dat God Adam een zondaer heeft geschapen? nergens. Waer dat, so mocht noch Godloos, noch Duyvel, noch Adam schult hebben, maer Godt alleen, die, ende niet sy, heur self so quaet geschapen soude hebben. So soude God, diens wercken volmaeckt zijn, Deut.32.4. yet gebrekelijcx ghemaeckt hebben tegen Gods gheschreven woort selve.

g Immers oock tegen u Besam selve, daer hy seyt, H.77. dat God die goet is, niet gebrekelijcx en mach scheppen, ende noch, al hadde hy yet ghebrekelijcx mogen scheppen, so en hadde hy nochtans zijn werck niet rechtvaerdelijck mogen verdoemen.

h Siet daer Besam sich selve verghetende hem self plat jegen zijn, ende dat in so wichtigen sake, die hy sulcx onderstut met dese sproke by hem opentlijck misbruyckt: dat hy de selve, om te bewijsen dat God het quade selve doet, vijf malen in weynich kleyne bladekens van zijn kort begrijp voorthaelt als een weervaers. So merc ick mede dat Calvijn ende u Sturmius sich oock ten selven eynde doorgaens als een weervaers daer mede behelpen. Soude dat een fundament zijn om sulcke lasterige meyninge op te bouwen?

k Daeromme staet te verhoeden, dat niemant uyt dese woorden Salomons, Prov.16.4. qualyc verstaen ende gheappliceert zijnde, en colligere: dat God de godlosen, als Godloos heeft geschapen, want de Godloose als godloos, ende is niet uyt Gode, maer uyt zynen Vader den Duyvele, Ioan.8.44.

l Siet dien Uader geeft Musculus den godlosen, A.F. de creatione in fine, van welcker godlosigheyt hy geen schepper en maeckt den goeden God, die ghyluyden dus doende veel minder dan de manicheen verschoont, hier ende doorgaens in uwe boecken. Op dese meyninge Musculi voorsz. a[l] meer dan de uwe tot Godes eere streckende heeft oock Augustinus (daer Calv. meest af hout, als hy voor hem schijnt) C.xviij.24. de meyninge der voorsz. sproken verklaert met ander woorden, Expos. in epist.

b. Ioan.tract.3. alwaer hy also schrijft:

m De konstenaer roept vanden Hemele, ick hebbe den mensche gemaect, ende niet de gierigheydt, ick hebbe den mensche ghemaeckt, ende niet de roverye, ick hebbe den mensche gemaeckt, ende niet het Overspel, &c. Alsoo roept mede des goede Scheppers geest door de gantse H. Schrift: Ick hebbe den mensche gemaect, ende niet de godlosigheyt. Want Augustinus (Serm. de tempore, 94.seyt:

n Een mensche ende een sondaer zijn twee namen. God heeft den mensche gemaeckt, maer de mensche heeft de sondaer gemaeckt, ende noch elwaerts, Homilia.vj. een mensche ende een sondaer zijn als twee dingen, daer ghy hoort mensche, dat heeft God gemaeckt: daer ghy hoort sondaer, dat heeft de mensch self gemaect. Laet verderven 'tgeen de mensch heeft ghemaeckt: so sal verlost worden 'tgeen Godt heeft ghemaeckt.

o Dat houde ick meer dan te veel, tot bewijs van't misduyden uwer hooftleeraren van die sproke Salomons, die daer op willen stutten haer onware ende lasterlijcke opinie dat God het quade niet en lydet, maer dat hy't self werckelijck doet, daer mede sy God quaetheyts oorsake maken. Soo ghy onvernoeght zijt hier mede, dat ic niet en geloove, siet daer leyt het boecxken. (Toelating) waer inne ghy noch breeder bewijs sult vinden pag.17.

Geref. Calv.

31 U seggen stelle ick ter zijden, maer met Calvino stelle ick u, uyt d'Apostel selve, Godes woort teghen, die schrijft, L.iiij.boeck. xxiiij.cap.14. maer dewyle de oorsake deser verscheydenheydt noch niet openbaer en is: waeromme sommige tot gehoorsaemheyt gebogen zijn, ende de andere verhart blyven, als wy dit willen ondersoecken, so moeten wy nootsakelijck komen tot het ghene dat Paulus uyt Moyse voortbrenght: Rom,9.17. te weten datse den Heere vanden beginne aen verwect heeft, om zynen name te bewysen in de gantse werelt. Daerom dat de verworpene den geopenbaerden woorde Gods niet ghehoorsaem te zijn, de schult hier van wert wel te recht den boosheydt ende verdraeytheyt heurs herten gegeven: so verre men oock daer by seyt, dat sy daerom tot dese verdraeytheyt begeven zyn: om dat sy door het rechtvaerdigh oordeel Gods (het welcke nochtans onondersoeckelyck is) verweckt zyn om door haer verdoeminge de eere Godes te verklaren. Dat zijn zijne woorden spruytende uyten woorde Godes selve, ende warachtelijck bewijsende dat God een deel der menschen ter eeuwiger verdoemenissen verordent, ja oock tot de middelen daer toe n[o]odigh zijnde, als hier Paulus seyt te wesen het opwecken Pharaonis. Wederspreeckt nu Godes woort selve.

D. Coornhert.

32 Neen, dat wil, noch mach ick niet doen: maer wel mach ende wil ick Calvijns arghelist, ende merckelijcke ontrou int toevoegen der Godlijcke schrift bewijsen: dat openbare valscheydt is, ende dat daer uyt volght, zijn al te stoute misduyden der H. schrift, 'twelck verleyders werck is.

34 Want Calvijn wel merckende dat hy met die woorden Pauli so die daer staen, sijn onware opi[n]ie niet altoos en mochte bevestighen: verdraeyt hy d'Apostels woorden ter voorsz. plaetsen, ende oock in sijn Commentarien op het 17. verset, cap.9. totten Rom. opentlijck van Pharao luydende, op de verworpenen, seggende datse (te weten de menschen die verworpen worden) de Heere van den beginne aen verweckt heeft, &c. daer nochta[n]s Paulus van niemant anders daer en spreeckt dan van Pharaoden Koning ende desselvens onghehoorsaemheyt ende macht: daer blijckt nu Calvijns onschamelheydt in sijn verdrayinge der Godlijcker Schrift.

 

a Wat vreese Gods hy oock gehadt heeft, blijct hier niet minder in sijn stout toevoegen tot de H. schrift, sonder den vloecken, sodanighe toevoegers gedreyght wesende, te ontsien, Apoc.22.22. Deut.12.32.4.2. want daer Pauli woorden houden aldus: want de schrifture seyt tot Pharao (dit is dan tot Pharao, niet tot anderen) daer toe hebbe ic u verweckt, &c. daer seyt Calvijn, onder schijn oft Paulus so seyde: datse de Heere van beginne+ aen heeft verweckt. Welcke woorden van beginne aen, by Paulum noch oock by Moysem niet en worden ghevonden: maer zijn by Calvijn daer verziert ende ontrouwelijc toe

ghevoeght: om sijn ghedichte eeuwighe verwerping, met sulcke vervalschinge der Godlijcker Schrift eenen schijn te gheven.

b Die maer eens sodanighen arghelist ende ontrou in Calvino so ontwijffelijck heeft bevonden, als hier nu blijct: wil die niet bedroghen sijn, die hem noch weder so licht geloove gheeft? Ick ga hier verby Calvijns dichten van twee strijdige willen in den eenvuldighen Gode: die spreeckt hier Calvijn onbedecktelijck uyt met sijne woorden: Dat de verworpenen den geopenbaerden woorde+ Godes niet ghehoorsaem en sijn, &c. Ende met sijn woorden: om dat zy door't rechtvaerdigh oordeel Godes (het welck nochtans onondersoeckelyc is) verweckt sijn, &c. want hy sulcx niet tot de straf der vorighe zonden, maer tot het veroorsaken van't quade treckt, als een noodtlijck middel tot het eynde van Godes voornemen.

d Doch ghemerckt wy noch noodsakelijck daer toe sullen moeten comen, ga ick nu voort, maer so vele moet ick hier noch ter loop aenroeren, dat hier Paulus, noch Moyses, daer met een woort niet en handelt van de verkiesinghe of verwerpinghe der salighen ende verdoemden, maer alleen van een eenighe Koning Pharao, die machtigh was, oock Godloos, ende daerom oock te recht strafbaer: Ende oock mede van Godes volck, dat hy met machtigher handt sonder menschelijcke middelen, of hulpe wonderbaerlijc verloste, ende daer door sijn almoghende kracht thoonde.

e Wat gaet dat nu aen de eeuwighe verkiesinghe [o]f verwerpinghe Godes, in't alghemeen vande salige ende onsalige menschen?

Geref. Calv.

35 Al heef anders schrijft mijn Heere Beza (I. de ij.proc cap.ij. van de ghene die Godt heeft willen verwecken, tot dien eynde hy sijnen toorn ende moghentheyt soude vertoonen: Op dat hy in henluyden oock groot ghemaect so[u]de worden: die wy vaten der oneeren ende des toorns noemen.

D. Coornhert.

36 Ick hoor segghen, maer gheen bewijs.

Gereform. Calv.

37 Die hebdy nu al twee-malen ghehoort met clare texten, Prov.16, 4, ende Ro.9, 17.

D. Coornhert.

38 Maer met duystere glosen benevelt, verdraeyt ende vervalscht sijnde by u Leeraren.

Gereform. Calv.

39 Om u immers te voldoen, so hoort noch de derde tuyghnisse van de verwerpinghe tot Godes Eere, by den Heere Beza ter naestvoorsz. plaetsen in sijn cort begrip ghestelt, ende is dese: Of Godt willende toorn bewysen ende syne moghentheydt bekent maken, heeft de vaten des toorns ten verderven bereyt, met groote langmoedigheyt verdraghen.

 

a Dese mijne Sturmius stemt met Beza oock over een daer inne: dat de verworpene+ dienen tot kondt-makinghe sijns mogentheyts ende toornigheyts, I.pag.121.

 

b Uan ghelijcken Ursinus, M. pag.425. daer hy schrijft: dat de Eere Gods vereyschte, dat bekent soude worden, niet alleen sijn barmhertigheyt, maer oock mede sijn Rechtvaerdigheyt.

c So schrijft noch mede Beza (H.31) aldus: wy en pleghen niet also te spreken, dat wy +simpelyck segghen yemant van Gode gheschapen te wesen ten verderffenisse: maer daer toe, op dat de Heere door sijne Rechtvaerdighe verdoemenisse sijne Rechtvaerdigheyt soude beke[n]t maken.

d Wildy noch meer getuyghen, neemt boven alle dese de woorden des waerdigen Calvim selve, daer hy uytdruckelijcken schrijft Instit. boeck, iij.cap.xxiiij.12, daerom de ghene die hy tot de eeuwige doot gheschapen heeft, om dat zy Instrumenten sijnder toornigheyt, ende Exempelen sijnder strengheyt souden worden: die berooft hy somtyts de macht om Gods woordt te hooren, &c. Daer meyn ick immers dat ghy bewijsings ende ghetuygens genoegh hebt. Ueele meer, soo 't noodt waer, soude ick u moghen voorthalen.

D. Coornhert.

40 Dat laetste gheloove ick, want dit [s]ijn alt'samen tuyghen in heur eygen quade sake. Maer sulcke tuyghen gheloof ick niet, maer wel Godes gheschreven woordt, door sijns geests eenvuldigheyts inne geven. Maer al dese menschen spreken met dubbelde tongen, anders denckende, ende anders sprekende, s[o]o Beza daer oock schrijft dat sy niet simpelijck (dats van dubbelt veynselijck) pleghen te segghen: yemant van Gode gheschapen te wesen, maer daer toe, op dat de Heere door zyne Rechtvaerdighe verdoemenisse zyne Rechtvaerdigheyt soude bekent maken. Dit sijn daer Beze woorden.

41 Lieve segt my, hadde Pylatus den Heere Iesum niet gaerne van der Ioden handen verlost? Ioan.19, 102.

Geref. Calv.

Ja hy.

D.V. Coornhert.

42 So en heeft hy dan niet simpelijck den Heere willen ter doot oordeelen, soo mede blijckt aen sijn betuyghen int hant-wasschen van des onnoselen bloets Iesu: Mat.27,24. maer de H. Schrift betuyght, dat Christus ghebracht is ter doodt oock door Pontium Pilatu[m], om niet onvrundt des Keysers te wesen, Acto.4, 27. Ioan.19, 12.

Geref. Calv.

43 Dat is alle so. Waer toe dient alle ditte?

D. Coornhert.

44 Dat suldy hooren: Gelijck als een moorder, die yemant vermoort, niet om des moordens wille, maer om des vermoordens gelts willen, des niet te min dat werck van moorden selve doet: Ende ghelijck Pylatus Christum veroordeelde, ende ter doot leverde, niet om Christi doots wille, maer om des Keysers vrundschaps wille, die hy ongaerne ontbeert soude hebben, des niet te min dat werck dede van Christum te veroordelen ende ter doot te leveren: so mede en doet Godt dat werck van yemandt ten verderfnisse te scheppen, daerom niet te min selve, om dat hy't om sijnder eeren willen doet.

a Ia so weynigh als een eersuchtige eenigh quaet stuck doende om roems wille (soomen seyt vande bra[n]tstichter van Dianen kercke) sulck quaet werck self niet en doet, om dat hy't tot een ander eynde, te weten, om sijnder eeren willen doet, want die wat doet om wat anders wille, die doet dat immers oock.

b Merckt daer nu die dubbelde simpelheyt ende botte arghlistigheyt uwer voorbarigste leeraren; Is dat niet den eenvuldighen met dubbelheyt loghen voor waerheyt verkopen, wat salt dan sijn?

Geref. calv.

45 Maer wat seghdy tot des Apostels woorden selve? zeyt die niet dat God willende sijn toorn bewysen ende moghentheyt bekent maken, heeft de vaten des toorns ten verderven bereyt, met grooter langmoedigheyt verdraghen, Rom.9,22.

D. Koornh.

46 Laet Augustinus (daer Calvijn ende Beza veel af houden, ende benaut sijnde meest tot heur voorstander by brenghen) hier op antwoorden, die schrijft op dese sproke self: Expos.quar. prop.ex Epist. ad Ro.also:

a Hier blycket ghenoegh, dat de verhardinghe des herten, die in Pharaone is gheschiedt, gecomen is uyte schulde sijns vorigen verborgen boosheyts; die de Heere nochtans gheduldelyck gedooght: tot dat hy ten tyde toeghebracht soude sijn: om met gheleghentheyt teghen hem mette straf voort te varen.

b Uoorts segghe ick op dese u luyder ingevoerde sproke also: heeft Godt (ende niet sy heur selve) heur vaten des toorns gemaeckt: so warent goede vaten, ende en moghten niet rechtvaedelijck van Gode verdoemt worden na Beze woorden: Dat God, also hy goedt is, niet gebreeckelijcx moghte scheppen; maer of hy't al vermoghen hadde, soo en moghte hy, 'tgheen hy gebrekelyck hadde geschapen, sijn werck niet rechtvaerdelyck ghestraft hebben, H.77, ende 40.

c Godt hadde die vaten dan niet quaet noch vaten des toorns ghemaeckt (soo voor van de Godlose is bewesen 27) maer zy heur selve. D'Apostel en seydt oock niet dat Godt heur vaten des toorns ghema[e]ckt hadde, maer dat hy die (te weten so vindende) ten verderven hadde bereydt, so verdraeytmen de Heylighe Schrift.

d Maer hoe conde God heur oock met groter langmoedicheyt verdraghen: alsmen sulck bereyden Godes duyden wil voor maken of bereyden, so dat zy noodtsaeckelijck vaten des toorns hadde moeten wesen? Wat Godt selve doet, is immers Godes wille.

e Wilde Godt dan van self dat zy vaten des toorns souden, ende mitsdien noodtlijck mosten sijn: so en moght God heur met geen langmoedigheyt altoos ghedooght of gheleden hebben, want wie mach langmoedigh sijn int ghedoghen van 'tgheen door ende nae sijn selfs wille gheschiedt?

f Daer was dan in die vaten voorgaende misdaet ende schuldt, so Augustinus hier wel seyt. Uan welck ghevoelen oock is gheweest een uwer Heyligher Uaderen, namentlijck Bullinger, aengetoghen in u Expos. Eccles. Roma.9, 22, op dese plaetse seyt also: Daer sijnder die daer uytlegghen dat dese vaten des toorns ten bederven sijn bereydt van heur selve; Het welck recht wordt geseyt, ghemerct wy in dese bereydinghe schulde verstaen.

 

Geref. Calv.

49 Maer leest eens Zachariam Ursinum in sijn Compendio Doctrine Christiane, daer suldy wat anders vinden.

D. Coornhert.

50 Ick ghelooft wel. Want uwer Leeraren talen sijn so jammerlijck verwert onderlinghen aen desen hooghen toorn Babels, die zy alle self segghen te wesen onbegrijpelijck ende verborghen, dat d'een niet alleen van een selve sake anders seyt dan d'ander, maer oock plat strijdigh sijn d'een teghen d'ander ja, oock elck teghen sich selve, soo't sich hier na sal bevinden. Maer wat soude ick by desen Ursinum anders vinden van dese oneerlijcke eersoeckinghe, die ghy Gode schandelijcken opdicht?

Geref. Calv.

51 Dat Godt meer behoort sijn Eere te soecken dan der menschen saligheyt, M. pa.425.

D. Coornhert.

52 Met sulck Eer-soecken Godes maeckt ghy de Kinderen Godes vele eerlijcker, dan Gode selve, dat's Godt niet eerlijcken gheeert. Ghy houdtse immers voor Kinderen Godes, die mette ware liefde begaeft sijn van Gode.

Geref. C.

53 Ick doe.

D. Koornh.

54 Eerlijcker is geven dan ontfangen.

Geref. calv.

55 So ist.

D. Coornhert.

56 Die gheven wil soeckt eens anders, die ontfanghen wil s[o]eckt sijn eygen nut.

Geref. calv.

57 Dat zy so.

D. Koornh.

58 De *liefde soeckt inden kinderen Godes niet heur self, of dat heur nut is, maer dat eens anders is, te weten, eens anders nut of bate: †levende niet heur selve, maer voor ee[n] ander: Dit hebben metter daedt betoont niet alleen ‡Paulus, maer oock David

Geref. Calv.

59 Daer en segghen wy al niet jegen, waer toe dient dit alles?

D. Coornhert.

60 Merckt ghy dat noch niet? na u seggen dat godt meer sijn Eere behoort te soecken dan der menschen saligheyt: souden eenighe Druyppelkens der Liefden in den kinderen Godes vele Eerlijcker ende Lofwaerdigher wesen: dan de ongrondelijcke ende eeuwigh-[v]lietende borne der liefden, Godt selve, daer die druppelkens uyt sijn ghevloten: Want de kinderen Godes, die ware liefde hebben, en soecken niet te ontfanghen van menschen, maer willen gheven: ende ghy maeckt Gode eyghen soeckelijck, die meer van den menschen wil ghenieten, ende wat ontfanghen, te weten eere der menschen: dan hy wil gheven ende soecken dat heur is, te weten, der menschen saligheyt. Maeckt u leere dan den menschen in liefde ende miltgevigheyt niet ongelijck beter, lofwaerdiger, ende eerlijcker, dan God selve, die daer is der lief den borne, ende de eeuwighe miltheyt selve?

Gereform. Calv.

61 Ick hoore enckel vernuft.

D. Coornhert.

62 Ick spreke enckele Schrift, maer u segghen was niet dan onvernuftigh vernuft. Wel aen, laet ons komen aen den rechten

oorsprong alder dinghen. Sijn wy't eens of oneens daer inne: Dat God aller Schepselen Schepper is?

Geref. calv.

63 Eens.

D.V. Coornht.

64 Dat God het volcomen goet is, de eeuwige wijsheyt ende de liefde self is?

Geref. Calv.

65 Dat alles tuyght van Gode sijn heylich wo[o]rdt.

D. Koornh.

66 God hevet alles gheschapen, ende daer onder oock den mensche door sijn wijsheyt, ende dat oock tot een seker eynde.

Geref. calv.

67 Recht.

D. Koornh.

68 Hier inne sijn wy't noch al eens, soo ick mercke: maer welck dat eynde is, te weten het alder uyterste, daer inne sijn wy't gantsch oneens, want ghy houdt dat te wesen de eere Godes, ende niet der menschen saligheydt: maer ick houdet te wesen des menschen saligheyt, ende niet Godes Eere, die hy soeckt by den menschen, om heur heyls wille, ende gheensins om sijn selfs wille.

Geref. calv.

69 Daer inne sijn onse meyningen strijdig.

D. Koornh.

70 Maer dat Godt is de eeuwighe wijsheyt, het volcomen goet, ende de liefde self, sijn wy't eens, niet alleen met malcanderen, maer oock mette Goddelijcke Schriftuere, die sulcx van Gode betuyght.

Geref. calv.

71 Dat is al gheseydt.

D. Koornh.

72 Welckx ghevoelen onser beyden van't eynde, waer toe Godt den mensche heeft geschapen, meest sal blijcken te strecken tot Godes Eere ende der menschen saligheydt, sal voor de waerachtighste behooren ghehouden te worden, of zydy daer teghen?

Geref. calv.

73 Gheensins, want Gode alleen comt alle Eere toe, ende den menschen is saligheyt te wenschen.

D. Koornh.

74 Also: zo segghe ick dan: God heeft den mensche geschapen om sijn selfs wille, of om des menschen wille. Ist om sijn selfs wille so ghy't hout, so heeft God wat gesocht te hebben of te worden dat hy te vooren niet en hadde noch en was: want zotheydt waert te soecken 'tgheen men nu al heeft, of te willen worden, dat men nu al is, of houdy't anders?

Geref. calv.

75 Neen, maer alsoo.

D. Koornh.

76 So en is u meyningh niet recht, dat Godt den mensche gheschapen soude hebben om sijnder eeren wille, dat is, om Eere te krijghen door't scheppen, die hy te vooren al hadde, ende om eerlijck te worden, dat hy te vooren al was, of ghy soudt moeten Gode beroven van sijn eeuwighe volcomentheydt, als die dan moste eer ghebreck hebben ghehadt: of ghy most Godt van sijn wijsheydt beroven, en zotheyt opdichten, int segghen, dat hy niet wetende dat hy volmaeckte Eerlijcheyt hadde by sich self al van eeuwigheyt, die eere in't scheppen socht by den menschen, dat en streckt nu niet tot grootmakinghe der Goddelijcker Eeren, maer tot schandelijcker lasteringhe Godes.

a Daer tegen streckt mijn meyninge blijckelijck tot eerlijcke lof-waerdigheyt Godes, als die gheen eere behoevende, maer selfs van eeuwigheyt de eerwaerdigheyt wesende, niet uyt eersuchtigheyt om eere te behalen, of eerlijcker dan hy van eeuwigheydt al was, te worden, den mensche heeft gheschapen om+ sijnder goetheyt ende saligheyt te laten ghenieten ende deelachtigh te maken, dats om te gheven, maer niet om te hebben; Is gheven niet heerlijcker ende eerlijcker, dan behoeven ende ontfanghen?

b Oordeelt nu selve wiens ghevoelen het uwe of het mijne, in desen meest streckt tot grootmakinghe van Godes eere? wat voordert oock meer totter menschen heyl dan dat zy moghen ghenieten de overvloeyende goetheyt vande Goddelijcke fonteyne? Wiens gevoelen van ons beyden blijckt nu de schriftmatighste?

Geref. calv.

77 Men weet wel dat God van eeuwigheyt al eerlijck by sich selve is geweest: maer volgt daer uyte, dat hy by den menschen, die in der tijt sijn, geen eere moghte behalen, ende mitsdien sijn eere vermeeren? moght Godt die vermeeringhe niet soecken?

D. Koornh.

78 Ia hy, so hy die gebreck hadde gehadt, of so hy onvolmaeckt ware gheweest, of soo sijn liefde minder dan menschelijcke liefde, uyte sijne ghevloten, ware geweest, ende so wijsheyt selve onwijs ware gheweest, maer anders gheensins.

Geref. calv.

79 Zeght reden.

D. Koornh.

80 Was Godt al van eeuwigheyt een volmaeckte goetheyt, so moght hy niet gebreck hebben, ontfanghen noch vermeeren: Was hy al voor't scheppen der menschen die liefde self, soo moght hy sich self noch 'tsijne niet soecken, maer wel 'tsijne anderen geven, ende sich self anderen deelachtigh maken: Ende was hy al voor't scheppen wijs, soo wist hy dat hem niet en ontbrack, ende dat hy niet en moghte vermeeren, ende dat hem niemandt wat moghte gheven.

a Maer wat soude hem moghen van anderen worden ghegeven? wat quaets? dat mach hy niet begeeren, want hy goet is: Hy machs oock niet ontfanghen, want het niet en is. 't Quade en heeft gheen wesen, maer God is, hy is, segge ick, self alder wezen wesen: Dit is alles goet. Buyten dit goet, dat God selve is, was noch is niet goedts, maer niet dan ydelheyt.

b Soudet wijsheyt sijn yet te soecken daert niet en is, ja dat niet dan ydelheyt en is: dat en suldy immers niet seggen, want dat waer loutere dwaesheydt, die en wildy Gode immers niet toeschrijven. Dat en waer niet Godes eere gesocht, maer Godes eere ghelastert totter menschen afkeer van Gode, heur saligheydt.

c Dit volght alles uyt uwe opinie van dat Godt den mensche gheschapen soude hebben (ende dat noch 'tmeerdeel ten verderven) om sijnder eeren willen: maer uyt mijn ghevoe

len wort die eere Gods eerwaerdelijcken groot ghemaeckt by den menschen tot voorderinge vander menschen heyl. Is hier uyt niet lichtelijck te mercken dat mijn gevoelen in desen gants schriftmatich endewarachtigh, ende uwe opinie wederschri[f]teijck is ende onwarachtigh? Ende nu ghy aendachtelijck sonder teghen-spreken op mijn reden luyster, so wil ick u te gemoet komen, ende doen blijcken dat mijn gevoelen niet nieu is, noch eensaem, maer dat icx ghemeen hebbe, niet alleen mette Godlijcke schrift, dat nu tusschen ons al is gebleken, maer oock met treflijcke oude, ja oock mette voorneemste uwer Leeraren selve. So u maer belieft te hooren, 'tgeen ick niet om mynen, maer om uwen wille wil verhalen.

Geref. Calv.

83 Seght, ick hoore.

D. Coornhert.

84 Uan des menschen scheppings oorsake, leestmen by Ireneum (advers. Here.lib.4. cap.28.) aldus: Soo heeft Godt den mensche vanden beginne gheschapen om zijn gaef ryckheydts wille &c. ende daer voor+ noch: daeromme heeft God inden beginne Adam gheschapen, niet als zijnre behoeftigh zijnde: maer op dat hy yemant soude hebben: aen den welcken hy zyne weldaden soude besteden, want niet alleen voor Adam, maer al voor de scheppinghe, glorificeerde het woort zynen Vadere, so hy selve seyt: Joan.17, 5. Verklaert my o Vader, mette klaerheydt die ick by u ghehadt hebbe, al eer dat de VVerelt was.

b Na hem (behalven vele anderen) heeft Augustinus, Augus. Confes. lib.13.cap.4. van dese sake dit gheschreven: want wat soude u g[e]breken, hy spreeckt tot Gode) ten goede, dat ghy u selve zyt, al waert oock schoon dat deser dinghen gheen en waren, of dat sy sonder ghedaente waren ghebleven, de welcke ghy hebt ghemaeckt: niet uyt behoefte, maer uyte volheydt uwer goedtheydt, dringhende ende voegende de dinghen tot een gedaente: ende dat niet als of u blijdtschap daer uyte soude worden. Noch schryft hy opten Psal. 134. aldus: VVant de Heere is so goet, dat hy dese dinghen niet en behoeft, om goet te wesen, soo en pryse ick oock dese dinghen niet sonder hem, maer hem bevinde ick oock sonder dese dinghen volmaeckt te wesen, onbehoeftigh, onveranderlijck, niet goedtssoeckende, daer door hy vermeert, ooc niet quaets vresende, daer door hy vermindert soude mogen worden.

d Item Petrus Martyr in Epist. ad Ro. 9, Maer God en druckt niemanden geweldelyck, nochte uyt dese regeringhe (namentlijc des voorsienigheyts) en kryght hy niet voordeels, maer maeckt alleenlyck zijn goetheydt synen schepselen ghemeyn.

e Ende wie maghse al verhalen, daer elck alleen u hoort ghenoegh te wesen? Henricus Bullinger, Decas.iij.Sermo.x. int duytsche. f.133 schrijft van dit u luyder schandelijck eersoecken Godes, also: wonder ist dat zy dit niet veel eer by heur self overweghen: dat God by hem selve ende sonder ons genoech heeft om saligh te wesen: ende dat zijn glorie streckt boven alle hemelen, al en waerder noyt Creatuer gheschapen. Is dan God niet al van eeuwigheydt? maer de creatuer en is niet van eeuwigheyt,

Nu is God al glorioos van eeuwigheydt. Daerom is hy al glorioos zonder ons: VVie soude so zot zijn, dat hy mochte vermoeden, dat het eeuwighe licht yet glorioos soude moghen ontfanghen van onse duysternissen? van dese onse stancke? van onse sonde, souder geen glorie Gods zijn geweest, het ware dan door onse boosdaden?

f Laet yemant hier oock soo met Bullinger selve tot Calvijn, Besa, u Predicanten, ende al d'andere in uwe voorseyde opinie staende, vragen. Soude dan God geen eere hebben moghen by den menschen behalen, ten ware dan door't eeuwigh verdoemen van zijn goet gemaeckte ende onnosele schepselen?

g Onnosele schepselen segge ick noch, die hy geschapen heeft (so Besa seyt) ten verderven, H.38 ende (soo zijn meester schrijft) dat door Gods heymelycke raet Adam is ghevallen, die door synen valle alle zyne nakomers trecken soude in d'eeuwighe verderffenis[s]e? N.32.

h Dit bekent daer Calvijn rondelijck zijn leeringe te wesen, daer hy recht aen seyt, want het en is Gods lere niet, maer Calvijns leer: ende dat seyt daer Besa sulcx voor waerheyt, maer seyt daerby, dat zy so niet en pleghen te spreken.

i Dat ghelooft elck licht, die daer merct dat sodanige min aerden na d'eenvuldighe duyve dan na de dubbelde Slange, meest anders sprekende ende anders denckende. Uan't voorschreven leest mede Nicasium, die oock al te klaer hier van heeft geschreven: Ab.pag.38. Den val ende zonde Ade, midtsgaders de middelen van die, heeft Godt van te vooren geweten, gepredestineert ende voorsien, so dat Adam nootwendelijcken vallen moste, &c. ende noch het j.artic. verklaringe van u met-broeders, seggen daerom dat Adam gevallen zy na den raedt des verborghen wille Godes, &c.

Lieve gaet nu in u gr[o]nt ende bedenckt of u Catechismus niet waerheyt leert uyt loutere ondervindelijckheyt daer inne, dat heur geloovers door haer ende door dese uwe leraren zo eerloose strengheyt die sy heuren God toe schrijven, nootsaeckelijck moeten gheneghen zijn om sodanigen heuren inghebeelden God te haten?

k Siet vrunt u luyder ghevoelen in desen is+ dan een schadelijcke dolinge. God is niet onwijser noch argher dan een mensche. De potbacker maeckt also wel een vat der oneeren, te weten een Pispot of aschpot, als een vat der eeren, te weten een drinck-kan of schotel: maer maeckt hy zijne vaten der eeren om in stucken te slaen ende te verderven, so sot is hy niet: maer maecktse beyde tot nutbare dienste.

l So schept oock God aen een selve lichame leden der eeren, als oogen, handen: oock andere so eerlijck niet, maer niet minder nootlijck ende goet zijnde, ende en maeckt dese niet meer ten verderven, dan de eerlijcke leden. So werden de Ioden, va[t]en der eeren geweest hebbende, verworpen ende de Heydenen, die vaten der oneeren waren, voor Godes volck in eeren ghesteldt ende aengenomen, van welck aennemenende verwerpen Godes, namentlijck van een uyterlijck volck Godes ende Godsdienste, Paulus vant eerste cap. tot het xij.aenden Romeynen doorgaens handelt.

m Letter op int lesen, ghy sult waer bevinden+ die geeft-duydelijcke voorsegginghe tot Rebecca: twee volcken sijn in dijnen lichame, & c. Ende dat Paulus daer eyghentlijck spreeckt van volcken, ende niet en handelt van elcx eeuwige saligheyt of verdoemenisse, soo hy oock naecktelijck te kennen gheeft, met het wederomme innegriffen van de verworpen Ioden, ende met het weder verwerpen der verkooren Heydenen, indien dese ongelovigh ende die weder gheloovigh worden.

Geref. calv.

85 So houdt ghy dan dat Godt niema[n]dt ten verderven schept, noch sijn eere daer inne soeckt.

D. Koornh.

86 Ia ick voorwaer, want van sulck Eer-soecken Godes en leestmen nerghens in de H. Schrift, maer in beyden deelen het jeghendeel.

Geref. calv.

87 Hoe meyndy datte?

D. Koornh.

88 Dat God geen eere en behaelt int *verderven, maer wel int †ghenesen, int ‡helpen ende saligh maken der menschen. So zinght de Psalmiste: De dooden Heere, en sullen dy niet prysen, noch oock niet alle die neder dalen in der Hellen.

So leestmen dat de gichtighe opstont, dat hy in synen huyse gingh, ende dat de Scharen dit siende vreesden ende Gode presen.

So spreeckt de Heere: roept my in den dagh uwer tribulatien, ick sal u helpen, ende ghy sult my Eeren.

+_Ende so tuyght Ieremias: want de Heere heeft Iacob verlost, ende hy heeft hem bevryt vande hant des moghenders, ende sy sullen comen, ende hem prysen opten bergh des Heeren.

Daer mooghdy nu sien een veele loflijcker eere Godes by den menschen, niet uyt wreede strengheyt veroorsaeckt, so uwe Leere schandelijck den liefhebbende Gode opdichte, maer uyt loutere liefde, barmhertigheyt ende weldaden.

89 Die en heeft zijnen zone niet *gesonden om de werelt te veroordeelen, maer om die saligh te maecken: die †wil dat alle menschen saligh worden, ende die en wil oock niet des‡zondaers (veele min der onnoselen) doot om sijn eere, dat hy sich bekeere ende leve.

Geref. calv.

Uele hebdy nu ghesproken teghen de Eere Godes, so ick die voortstelde. Wat ick daer weder teghen sal vermoghen, oock teghen, u segghen, dat Godt gheen Eere behaelt in't verderven, maer wel int saligen der menschen soudy nu gereet hooren, so de tijt ons niet en vermaende dit ons gesprake nu te eynden.

D. Koornh.

90 'tIs laet ende maeltijt, so ons de klock daer seyt. Maer morghen mooghdy de sake weder beginnen daer 't u gelieft, ende spreken so lange ende wat ghy wilt, ick wil u horen, ende daer ick verstant hebbe antwoorden.

Geref. Calv.

91 In Godes name. Morghen dencke ick dan weder te comen, om aen de sake selve te comen, namentlijck aen de Predestinatie Godes, ende die ten vollen te handelen, so wyt versproken hadden. Nu wil ic u den Heere bevelen.

D. Koornh.

92 Ende ick u van gelijcken. Komt, ick wil op u wachten.


Vorige Volgende

Over het gehele werk

auteurs