Dat 14. Capittel.
Die verkeerde Lusten der onwijser Menschen zijn onversadelijck.
Al anders ist metten onwijsen Menschen. Die sietmen van satheydt ruspende noch eten, droncken zijnde noch slorpen, ende uytghemergelt zijnde noch tot alle tijden van den Iare, oock sonder eenige natuerlijcke aenporringhe, hare onkuyssche geylheyt vernieuwen ende hanteren. Waer uyt komt dit? Antwoorde. Het is een breede opinie in meest elckx Epicureeusch herte (hoe schoon oock de mont van Christo klapt) dat die lijflijcke wellust des Menschen opperste goedt zy. Dit en behoeft gheene andere bewijsinghe dan het leven ende daedt selve van de ghemeyne werelt. Wat nu elck best acht voor hem selve, daer mede is hy meest verbeeldet ende bekommert, daer op denckt hy Dagh ende Nacht, ende daer by is ghestadelijck zijn herte. Dit getuyght de Heere Christus: dat elcks herte daer is, daer zyn schat is. Ende dat is ontwijfelijck elckerlijcks schat te achten dat hy boven alle andere dinghen begheert, soeckt ende bemindt, ende het uyterste eynde is alle zijn wenschen. Dit is in meest elc (so ghehoordt is) de wellust des Vleeschs, in sommighe die eere, in anderen die hoogheydt, Macht ende Staten, maer van meest alle die werelt het Gelt begeert, als wesende het ghereede middel daer door men, als door een trappe (want dit is dan het uyterste niet der Begeerten) mach gheraken tot die begeerde Wellust, Eere, Hoogheyt ofte Machte.
Auteursrechtvrij