Dat xij. Capittel.
Hoe die goede wille uyt Verstandt, maer die quade ytt Onverstandt voortkomt.
Wt het ghene voorschreven is, mach dan licht ghemerckt worden dat die Zonde inden Mensche werdt veroorsaeckt, niet uyt de Ziele van haer selfs, ooc niet uyten Lichame, maer uyt die wille, 't welck ghenoegh te wercke gaet opte navolghende ofte derghelijcke wijse. Soo wanneer het goede wesen, ofte oock een goet gewaende schijn hem openbaerdt int ghesichte der zielen (daer voor af is geseyt) of (na de ghemeyne wijse van spreken) in des Menschen gedachten: soo werden daer uyt gebooren tweereley aert van Willen, en̄ dit door dit Trappen ofte Middelen hier voor int beschrijvē van de wille kortelijc verhaelt. Want zo waer een eenvuldigh hooge, een wys gesichte Ga naar margenoot+ der zielen, een oprecht oordeel ende wel gheoeffende ghedachten zyn, daer uyt komt oock voort ware Kennisse, een oprecht Verstandt ende een goede wille. Maer daer ter contrarie is een schalck Ooge, een zot gesichte der Sielē, verkeert Oordeel, ende ongeoeffende ghedachten, daer wert oock geteelt een zotte, verkeerde ende quade wille. Die verstandighe Wille aenkleeft het ware wesen, ende geniet daeromme oock waerheyts Trouwe: maer die onwijse wille volght den valschen schijne, ende werdt van de ydele wane bedrogen, 'twelc aldus meest te wercke gaet.
Auteursrechtvrij