Logo DBNL
Van de toelatinge ende decrete Godts (1630)

Van de toelatinge ende decrete Godts

(1630)–D.V. Coornhert–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Derde Boeck.

1. Dat d’erf-sonde al is geweest in Adam voor zijnen val. Ca. 50. Insti. ij. 13.
Dat Godt oorsaecke is vande sonde. B. S. 108. pag. 213.
2. Dat Adams val een werck Godes zy. B. S. 108. pag. 213.
3. Dat Adam onschuldigh was aen zijnen val, en̄ God schuldigh, B. S. 116. Ca. 64.
Dat Godt den mensche die hy beveelt recht te gaen, self ter dolingh stiert.
4. Dat Adam int vallen ende sondigen wel ende behoorlicken heeft gedaen, B. S. 75. Institu. xiiiij. 17.
Dat God gewilt heeft ende geordonneert dat Adam soude vallen. Instit. xiiij. 17.
5. Dat Adam vallende beter is geworden dan voor. Ca. 40. Dat het ontbeeren van deughde goet zy.
6. Dat van Gode met waerheyt geseyt moghen worden dese woorden, het quaet dat ick hate doe ick. B. S. 108. pag. 91.
Dat Godt wilde dat Adam soude vallen.
Siet voort de bewijsinghen ende aenwijsingen van’t derde boeck des toelatinge.
7. Dat Godt niet almachtigh en is of niet goedt.
8. Dat Gods decreet wanckel is ende onseker, Instit. ij. 56.
9. Dat Gods wille strijdigh is tegen Gods ghebodt, Ca. 64.
10. Dat God is van contrarie willen ende aenslagen, Instit. 7. 20.
God wil ende wil niet dat een selve dingh gheschiede, Ca. 54.
11. God is godloos. Siet voor 1. 33. breeder daer in mijn beschreven toelatinge.
12. Dat God is oorsaecke vande sonde oft quade, B. S. 108.

Beza hadde gheseydt dat Godt alles doet niet over al uyt genomen, nu merckt hy wel nadien daer ooc quaet wert gedaen, uyt sulck zijn seggen nootlijck te volgen dat God selve dan oock het quade doet ende oorsaecke daer van is. De gewoonlicke sluyp-hol: O mensche wie zijt ghy? merckte hy oock niet duyster ghenoegh om hem selve voor dat klare light genoegh te moghen schuylen?

Derhalve hy bestaet te bewijsen uyt sulck zijn seggen van dat het God selve alles doet, niet uytgenomen, niet en volgt dat God oock het quade doet en̄ veroorsaeckt, en̄ dat met eē verde ghehaelde redenen, inde welcke hy oock bestaet te bewijsen dat Godt inden quaden sonde met sonde straft, en̄ dat oock tot oeffeninge ende bevestinge vanden verkorenen.

Dit zijn bewijs was gantsch onnoodigh, want anderen dit beter ende klaerder leeren dan Beza, ooc de Scholaticieren selve. Het straffen van den quaden om haer sonde, het oeffenen der goeden tot beteringhe zijn soo rechtvaerdige ende goede wercken, dat niemant yet quaedts daer inne en mach mercken, ende dat elck dat goet den goeden Godt gaerne toe sal schrijven.

Maer de sonde der quaden die Godt met sonde rechtvaerdelijck straft, wort mede gedaen, wie is de werck-man daer af? de mensche? hoe doet dan Godt al datter geschiet? doetse God? hoe doet Godt het quade niet? of sal nu Beza Libertiniserende seggen, dat de sonde niet quaet zy?

Seyt Beza, God doet het quade niet, maer bestiert dat ten goeden eynde: dit’s goedt. Dat is waerheyt. Doch vernoeght Calvijn met sulck bestieren alleenlick niet. Seker so daer niet anders en gheschiet dan Godt hier inne selve doet, welck is dan’t quade datter geschiet? Maer geschiet daer dan oock quaet en̄ sonde inden quaden Mensche, en̄ doet dat niet Godt self, maer de Mensche, hoe mach waer zijn dat Godt alles doet? Of doet het God selve al, hoe doet Godt het quade niet ?

Hier wijckt Beza listelijck van zijn voortstel, dat Godt selfs alles doet, en̄ komt voort met de cracht Godes die intervenieert in allē dingē die geschieden. Dat is waer, sonder de werckelijcke kracht Godes mach niet altoos geschieden, maer wat dient dit ter saken?

Maer seght ons, is die werckelicke kracht Godes inden menschen een selve dingh dat het willen ende wercken Godes is, of niet? ist een selve dingh, soo heeft Adam int eten vande verbodē vruchte niet gesondigt: want dan heeft God selve (niet Adam) dat gewilt ende gedaen. Maer ist wat anders, so heeft Adam en̄ niet Godt dat quaet gewilt en̄ gedaen. So en doet dan oock God niet alle datter geschiet. Soo beneveltmen (Leser) den partijdigen en̄ onvoorsichtigen menschen.

Beza bruyckt noch een ander sluyp-hol, namelick de quade Instrumentē, die doen altijt quaet, oock als zy Godes wille doē: want zy doen die niet tot sulcken eynde als Godt.

Die quade Instrumenten zijn quaet uyter scheppinghen of niet. Seytmen ja, so zijn zy quaet geschapen, hebben haer quaetheyt van dē Schepper God, en̄ dan is God self Schepper en̄ oorsake van’t quade. Dat derf Beza niet bekennē, maer seyt dat zy’t hebben uytter corruptien, dat’s uytter verderffenissen.

Dat zy so, wie heeftse verdorven? seytmen Godt: dat sal over een stemmen met Beze seggen, dat God den mensche goet heeft gemaeckt, en̄ dat nochtans om te verderven. ‘tSal oock over een stemmen met Beze seggen, dat God selve al doet niet uytgenomen datter geschiet: ‘tsal mede over een stemmen metten Libertijnen, seggende dat God selve het quaedt doet, dat wy sottelijck quaet noemen, want daer niet quaets en geschiet: maer het sal strijden tegen al de klare getuygenissen Gods inde gantsche H. Schrift.

Maer seytmen neen, so heeft Adam die een goet schepsel was, hem selve verdorvē, so hevet God niet gedaen, en̄ so en doet God niet alle datter gheschiet. Daer is nu ‘tander sluyp-hol Beze voor hem mede verstopt.

Want was in Adam of ‘t Instrument al voor zijn sondigen het verderf, hoe mocht hy eē goet schepsel Godes wesen? hoe mocht hy die al verdorven was, sich self verderven? maer was hy goedt ende verderf hy door’t werck van sondighen, dat dede God selve en̄ niet Adam: ende dan is Adam onschuldigh maer God schuldigh aen sulck verderf. Dit derf Beza niet toestemmen.

Adam dede dan het werck van sondigē en̄ niet Godt, ende was niet Godt maer Adam schuldig aen Adams verderf. Maer dan doet

oock Godt self niet al datter gheschiet, ende blijckt so dese Leere van Beza onwaerheyt. Meer mach de Leser hier af sien in dit derde boecxken selve, believet hem.

 

13. Dat d’opinie Calvini ende Bezæ haer geloovers onseecker maeckt van heurluyder verkiesinghe.

 

Want God sterckt de verkorenen so datse volhardigh blijvende niet en mogen vallen: oock niet meer verwonnen moghen werden dan God selve. 1De kinderen Gods moeten noch alle dage sondigen, dat meer dan vallen is. De kinderen Gods hebben dan sodanige sterckheyt niet, ende mogen mitsdien niet seker wesen van hare verkiesinghe.

 

Dat geen van alle Menschen verlooren is.

 

Want de verkoorenen zijn onderstut met sodanige onverwinnelijcke sterckheyt, datse volhardigh staende blijven. 2 Geen van alle Menschen heeft oyt sodanige sterckheyt van volhardige ghehoorsaemheydt Godts, overmits God sulcx beledt door zijn dispensatie. Ergo geen van alle Menschen verkoren.

 

Dat de alder heylighste beroepene niet en hebben, het gene zy toe zijn verkoren. Ibidem.

 

Sy zijn verkooren en beroepen tot volmaeckte heyligheyt. De alder heylighste zijn daer altijt verde af. Ergo en hebben zy niet daer toe zy zijn beroepen of verkoren. 3

 

Dat Godts verkiesinge selve ydel en onseker soude zijn. Ibidem. 4

 

Want Godt verkiest de verkorene tot de voorschreven onverwinnelicke sterckheydt alhier, want men hier nae niet sal strijden. De sterckheydt en wort hier in niemant als voren blijckt. Ergo Gods verkiesinge ydel en onseecker. Ende volght noch of dat God niemandt en verkiest, of dat Godt de sterckheyt daer toe behoevende niemant mach geven, en niet almachtigh soude zijn.

 

14. Dat de kinderen Godts so lange sy hier leven noch blyven onder den tooren Gods.

 

De toorn Gods blijft so lange op den sondaren, als zy sondarē blijven (seyt Calvijn:) De kinderen Godts moeten noch alle daghe sondighen, des zy noch altijdt sondaren blijven: so blijven de kinderen Gods hier noch altijt onder den toorn Gods. 5

 

 

Dat de kinderen Godts al’t leven door volharden sondaren te wesen.

 

Item. Dat God geen gemeenschap en heeft met zyne kinderen.

 

Want God en heeft gheen ghemeenschap met de sonden. Soo weynigh als de rechtvaerdigheyt met d’onrechtvaerdigheydt, de kinderen Gods sondigen alle daghe. Ergo heeft Godt gheen ghemeenschap met zijne kinderen. 6

 

Loghenen Gode ende Christum die de waerheydt Godes is (Ioan. 14. 6.) in haer beloften.

 

Want Christus beloovende ons te verhooren in al’t gene wy bidden nae zijnen wille. 7Gebiedt ons te bidden om volmaeckte ghehoorsaemheydt Godes (Mat. 6 10.) 8Hierom bidden zy Cate. 124. vraghe, Instit. xv. 8. 37. Sermo. 6. de Iac. en Esau in fine.

Dit loghenen zy hier moghelijck om verkrijghen. So lochenen zy Gode en̄ zijne waerheydt Christum, als belovende ‘tgene dat zy of niet willen of niet mogen geven.

 

Dat de kinderen Gods der sonden vergevinge niet deelachtigh en zyn.

 

Wie geen gemeenschap en heeft met Gode, die en heeft oock geen ghemeenschap met Christo. De kinderen Godes sondigen noch alle dage so Calvijn hier naest voorn blijckt geseyt te hebben: volgens ‘twelcke de kinderen Godes geen gemeenschap en hebbē met Gode noch met Christo, en̄ daeromme oock geen vergevinge der sonden.

 

Dat alder Menschen ghebedt, jae oock der kinderen Godes, altydt blijft onverhoort.

 

Het sondighen (seydt Esaias 59. 2.) verberght Gods aensight, so dat hy den sondaren niet en verhoort. Die sondigt is een sondaer so wel als Adam, ende doet sonde. Dees is (soo d’Apostel 1. Ioan. 3. 8. seydt) uytten Duyvel, ende blijft daerom het gebet onverhoort van sulcke altijt blijvende sondaren.

 

Dat de gheloovers der Calviniaensche Leere den woorde Godes niet en ghelooven.

 

Calvijn seydt (Institu. v. 37.) het gheloove te wesen een sekere parsuasie, dat Godt zijn belofte ons sal volbrenghen. De Calviniaensche Gereformeerde wederspreken dat Godt zijne belofte Luc. 1. 75. (so Calvijn die self in zijn Harmonie uyt leyt) sal volbrengen. De Calviniaensche Gereformeerde en gelooven dan niet dat Godt ons zijn belofte sal volbrengen, ende blijcken mitsdien ongelovigh.

 

Dat zy segghende Christum te kennen onwaerheydt segghen.

 

Sint Jan schrijft 1. Ioan. 2. 4. 3. 6. die daer seyt dat hy Christum kent ende zijn geboden niet en hout, die is logenachtigh. De Gereformeerde Calvinisten houden ‘t onderhouden der gheboden onmogelijck, so hier naest voor blijckt, ende en onderhoudē daerom die niet. Sy zijn dan leugenachtich in sulck haer seggen. Ende en kennen Christum niet.

 

Dat zy niet en ghelooven dat Iesus is Christus.

 

Calvijn schrijft (Comēt. 1. Ioan. 5. 1.) dat te ghelooven dat Jesus is Christus, is datmen van hem verwaght al dat van Messia is belooft: volmaeckte onderdanigheyt Godes is belooft door Messiam. Deut. 36. 6. Ezech. 11. 19. 36. 27. 2. Thessal. 5. 22. Luce 1. 17. Dese beloften wederspreken zy niet anders dan de Joden Christum self wederspraken. Dat’s verde van ghelooven: daer blijckt nu dat de Calviniaensche Ghereformeerde ongeloovigh zijn.

 

Dat zy bidden om’t geen zy onmoghelijck gelooven te verkryghen.

God gebiedt ons volmaecktheyt. Daerom bidden zy oock in haer Catec. met die woorden: U wille geschiede. 9

10Het verkrijgen seggen zy selve onmogelijck te zijn. Sy bidden dan om’t gheen zy onmoghelijck houden om verkrijghen, ende verkrijgen sulcke bidders dat dan oock niet: want sulcke bidders souden van Christo hooren: u gheschiede nae u gheloove.

 

Dat zy de ghenade Christi vernielen, en sich selver onnut maecken.

 

Die niet af en laet van sondighen, vernielen de weldaden Christi, ende maken die onnut. 11Soo schrijft Calvijn in zijn Comment. 1.Ioan. 3. 5. De selve seyt daer mede Cap. 3. vers. 9. dat het niet en mach wesen of de kinderen Godes en sondighen noch alle daghe. Sy en laten dan niet af van sondigen:so maken niet alleen de Cal. Gereformeerde, maer oock (nae haer Meesters leere voorz) de kinderen Godts Christi weldaeden onnut, ende vernielen die.

 

Dat de Calv. Ghereformeerden van Christo niet ghevryet, maer noch der sonden slaven zijn.

 

Niemant is waerlijck vry dan die heel vry is van sonden: want het ontbinden van negen stercke banden en maeckt den gevangen niet vry, soo langh de thiende stercke bandt niet en is ontbonden. 12Nu schrijft Calvijn dat de vryheydt nae de weder geboorte maer half en is, nae d’ander helft is hy dan noch gevangen, ende dient dan alle herboren met zijn een helft Gode, maer met d’ander helft den Duyvel, twee contrarie Heeren ende hincken altijt over beyde zijden.

 

Dat Calvijn den enghen wech Christus wat ruymer maect om den menschen niet tot wanhoop te brenghen.

 

d’Apostel sprekende vande liefde, seyt: so behooren wy ons leven oock (als Christus) te laten voor den broederen. 13Calvijn daer op gloserende schrijft daer tegen dat hy van ons sodanighe liefde niet en eyscht: want wat waer dat anders, dan alle Menschen in wanhopen te brengen: so is Calvinus daer voorsichtigher dan d’Apostel, dien hy stoutelijck wederspreeckt, of Calvijn Libertiniseert.

 

Dat niet sondigen is, alsmen uyt kranckheyt des vleesch sondight.

 

Hier baent Calvijn mede den wech voor de Liberinerije: want niemant sondicht uyt stercheyt des geests, maer meest elc sondicht uyt kranckheyt des vleeschs. 14Soo sondigen sulcke niet als zy sondighen, ende soo maeckt Calvijn van sonde gheen sonde. Soo dan de valsche vrije geesten mede met hem.

 

Dat de weder-gheboort in ons soo begint datter doot toe altijt in ons blijft, ende ofte des ouden Menschen, ende en is die met ons niet volmaeckt. Comment. 1. Ioan. 3. 9.

 

De selve schrijft mede, 15 dat de ziel niet en wort herbooren, daer eenich van haer deel wort herbooren, maer daer zy heel wort vernieuwt. Soo en is hier dan niemant van alle menschen herbooren een kint Godes nochte Godes erf-ghenaem.

 

Calvijns ende des Catechismi leer belet het goede opset.

 

Niemant mach met ernst opset maecken om te doen’t gheen hy onmoghelijck houdt. Calvijn, oock de Catech. seggen sulcks vande gheboden der liefden: soo mach niemant sulcks gheloovende met ernst opset maecken (swijghe bestaen) om Godes ghebodt vander liefden voorsz te onderhouden. 16

 

Dat Godt door zijn dispensatie belet, dat eenich Mensche zijn gheboden soude onderhouden. 17

 

‘tOnderhouden der gheboden ghebiet ons Godt, ende is midtsdien Godts wille dat wy dat doē: maer dat belet God ons te doen (nae Calvijns voorschreven segghen.) Soo wil Godt dan dat wy sulcks niet en doen. 17Godt wil dan pladt het een teghen’t ander, ende maeckt so Gode strijdich, ‘twelck Christus vanden Duyvelen lochent.

 

Dat sonde goet is ende niet quaedt.

 

Godt laet het quaede niet toe, maer doet dat self, soo Calvijns ende Beze leere nootlijck mede brenght, houdende dat Godt alles selve doet datter gheschiet: want sonde gheschiet mede. Godt is goet: wat Godt doet is mede goet. Sonde doet Godt self: die is dan een goet werck Godts ende niet quaet. Dit leeren de Libertijnen met Calvijn ende Beze oock, ende maecken sich dan oock te recht (is dese Libertijnsche Leere recht) geen wroeghen over de sonde, als een goet werck Godts wesende, dat Godt selve in ende door haer werckt.


Vorige Volgende