Lijdens troost

[fol. ccc lxviiir]

Eersamen, VVysen, Vromen, ende Beminden Henrick van Marckel, Burghermeester der Stadt Deventer.

IOnstighe seer waerde Heere ende Vrundt, my selve dese tegenwoordighe daghen tot V. E. Huyse bevindende, sonder eenich noodsakelijc hantgebaer en heb, als der ledigheyt vyant sijnde, niet connen laten yet wat te doene, dat beter waer, dan niet doen, ende yemanden te nut soude moghen comen. Als ick nu omme sach na werck, quam my voor oogen den gemeenen Iammer deser ongeluckiger tijden: Inde welcke men vindt vele vrome ende Godt-meynende herten met swaren verdriete beladen: Waer af ick int reysen hadde ghesproken met eenighe, die heuren ellendigen state treurigh beclaeghden. Deser armer luyden ellende ginck my sulcx ter herten, dat ick naerstelijck na dochte, met wat middelen ick die bedroefde menschen best ende cortste soude mogen vertroosten (so vele in my waer) by aldien ick over wech reysende, eenige meer sodanighe ontmoetede. Also sijn my in dit ondersoec verschenen sodanige merckelijcke, ende mijns bedunckens, wichtighe redenen, dienende tot Lijdens Troost, dat ick die moeyte niet en hebbe ontsien die selve ontsien die selve te stellen in geschrifte, ende mijn ledigheyt daer in te verliesen. Niet dat mijn voornemen was om't selve yemant te toonen, maer alleen tot behulp van mijn gedenckenisse of memorie, die cort ende ongetrou is, op dat ick die selve onderwijlen siende, te beter yemandt vande voorsz. Lieden, die ick soude moghen ontmoeten, ende oock my selve, als my lijden op comt, soude connen vermanen tot geduldigheyt. Int overlesen van welcke mijne memorie, my in verscher gedachten is ghecomen het sonderlinge Exempel van lijdtsaemheyt binnen weynigh Iaren ghebleken aen V. E. in verscheydene groote tegenspoeden V. E. teffens overvallende: 'tvvelc my veroorsaect (tegen mijn eerste voornemen) die selve mijne beschreven gedachten te vertoonen V. E. als een vvel-versochte in lijden, omme desselvens omsichtigh ende rijp oordeel daer af te hooren: ten eynde ick het gunt hier t'onrecht, te vele of te luttel geseyt mach sijn, daer na tot mijns naesten stichtinghe soude moghen veranderen helpen ende beteren. Welcke oorsake ick noch williger aennam, om gelegentheyt te hebben V. E. te bedancken vande hertlijcke vruntlijcheyt my (behalven al't voorledene) ooc in desen tijden t'uwen huyse geschiedt. Daeromme nadien't wel

[fol. ccc lxviiiv]

reden is dat de menschen in behoorlijcke saken niet vervvonnen en vverden van de onredelijcke Dieren, van de vvelcke die Schapen metter Wollen ende melck, de Koeyen met melck, Paerden ende Ossen, met arbeyt, ende elck met het sijne heuren voeders danckbaer sijn, hebbe ick V. E. mijnen vrundtlijcken Huysheer niet met ghelt, maer met dese mijnen arbeyt oock willen dancken die V. E. niet laten en sal vrundtlijck te ontfangen van desselvens

Dienst-willighe vrundt D.C.

Eersamen ende vromen Iohan van Marckel, zone van Henrick van Marckel zal. gedachten, in sijn leven Burghemeester tot Deventer.

V.L. Eersame ende Ionstighe Johan van Merckel is onverborghen wat onverbrekelycker vrundtschappe tusschen u salige Vader ende my stadelyck is geweest, langer dan seven ende dertich Jaren. So is my ooc onverborgen dat V. L. in Deughden ende Eeren soo loflijcken navolgher is van uwe salighe Vaders voetstappen, dat ick een Ionghe Henric van Marckel sie verrysen. Dit maect dat ic siende in u.l. 'tghene d'eerste oorsake was van mijn vrundtschap tot u z. vader, namentlyc deuchde, my selve daer af, gelyc als van een Zeynsteen het stael, gevoele ghetoghen te worden tot vernieuwinghe van des Vaders vrundtschappe inden zoone. Als ic nu in meeninge was u.l. sulcx te kennen te gheven, quam my ter handen dit boecxken, by my anno 67. gheschreven binnen u.l. Vaders Huyse, ende syn l. toe-ghe-eygent, doe ghy noch waert een Jonc Knechtgen: Daerom heb ic 't selve u.l. als u Erfeygendom in Druck willen toe-schicken, tot een ghetuyghe, dat myn vrundtschappe tot u lieve Vader z. ghedachtenis na, als ooc die syne, tot my, tot desselfs doode noch levendich is gebleven tot u syn zoone int herte van u vrundtlycke

D. V. Coornhert.