Lied-boeck
(ca. 1575)–D.V. Coornhert–
Auteursrechtvrij
[Folio E3v]
| |
De droeve zal troost winnen,
En kracht de zwacke kranck,
De kruepel ghanck,
Die dorst heeft, dranck,
De blinde klaar ghezicht.
In Christi zuldyt vinnen,
Volght ghy hem na int Licht.
Met trouwen, met trouwen
Heeft hy zijn God ghebeen.
Laat u ghenade douwen
Op al myn jonghers kleen.
Want zy hen aan u houwen
En in myn paden treen.
Dus maacktse een,
In ons ghemeen
En wy tzamen in haar
Op dat zy ons aanschouwen
In enicheyd te ghaar.
Het leven, het leven
Ben ick vol vrede groot.
Mensch wildy my aankleven
Ick vry u vander dood
Dijn honger wert verdreven
Ick ben des Levens brood.
Al uwen nood,
En wederstoot,
Verjaagh ick metter daad.
Mijn ryck zal ick u gheven,
Als ghy u zelf verlaat:
Den armen, den armen
Ben ick het hooghste ghoed.
| |
[Folio E4r]
| |
Den droevighen t'ontfermen
Der schulden volle boet:
Den kouden het verwermen,
Door mynder liefden ghloed.
Des doolders voet,
Stier ick met spoed,
Weer opte rechte baan.
Die om haar zonden kermen,
Doe ick in vrueghden ghaan.
Den zotten, den zotten,
Ben ick Goods wysheyd klaar.
Die met hem zelve spotten
Prijs ick by mynen vaar.
Die als het koorn verrotten
Make ick in my vruchtbaar.
d'Ghevangen schaar
In zonden zwaar
Verlos ick talder tyd.
Die als Potbackers potten
Myn wercking in haar lyt.
Ter scholen, ter scholen
Ghaan zy int leven myn.
Hoe moghen zy dan dolen,
Als ick haar wegh moet zyn?
Haar kracht leyt diep verholen,
In mynen krancken schyn.
Myn waarheyd fyn,
Haar Medecyn,
Verdryft al haar ghequel.
En treedt onder haar zolen
Dood duyvel zond' en Hel.
| |
[Folio E4v]
| |
Dees heren, dees heren
En Princen breng ick thuys.
Daar zy dan vrueghd hanteren
Bevryt vant pynlick kruys.
Haar magh dan niet meer deren,
Der slangen valsch ghespuys.
Van haar abuys,
Schand' en confuys,
Maack ickse ewigh vry
Dan ben ick mensch met eren
En zy Godlick in my.
|
|