Lied-boeck

xxxvij.

Kenisse zingt.

BEghint o ziel een Liedekyn,

Van een rechtvaardigh oordeel ghoed.
Komt alle die in twiste zyn,
Zoeckt Salomon den Rechter vroed.
Toont hem u zake met ootmoed
De waarheyd u daar niet en schaamt.
Zo wert u leet door lief verzoet
En ghy met my zaligh ghenaamt.

Een moeder wiert ick ongheblaamt

Van liefde doort ghelove vast.
Myn zotheyd metter jueghd verzaamt
Heeft reden onder wil belast.
Onachtzaamheyd heeft my verrascht:
Doort slapen diep in onverstand.

[fol. E1v]

 

Men stal myn kind, een vreemde ghast

 

Quam my (helaas) daar voor ter hand.

 

 

 

Ronds om my waackte aan elcken kant

 

Verkeerde lust een hoere quaad.

 

Als dees my beestlick slapen vant,

 

Stal zy myn kind der liefden zaad

 

Daar voor liet zy een doodlicke haat.

 

De dagh quam aan ick ben ontwaackt.

 

Daar zagh ick truerigh inder daad

 

Dat lust my tleven hadde ontschaackt.

 

 

 

Ellendigh heeft my dit ghemaackt,

 

Ick vand' my metter dood ghepaart.

 

Dit dode kind heb ick verzaackt:

 

Al hadde ick t'leven niet bewaart.

 

Ick sprack tot lust quaay hoer vermaart

 

Ghy zyt de moeder vander dood.

 

Liefd is myn kind van levens aard

 

Dit gheeft my weer in mynen schoot.

 

 

 

Zy weygherde, my dwanck den nood,

 

Haar voor den Koning te daghen snel.

 

Dien klaaghd' ick daar lusts onrecht groot

 

Die tleven nam door valsch opstel.

 

En my met quade lusten fel

 

Haar dode draght ghaf voor myn kind.

 

Zy sprack t'hoort u, ghy weet het wel.

 

Dits tmyn, hoe zeer ghy t'leven mint

 

 

 

Terstont sprack Salomon wys ghezint

 

Het levend kind deelt rasch aan tween.

 

Des was te vreen de luste blind.

 

Dit oordeel heeft my thert doorsneen.

[fol. E2r]

 

Ick bad den Koning met gheween:

 

Datmen het kind dogh leven liet,

 

En hyt haar liever ghave alleen.

 

Want levend' deeltmen liefde niet.

 

 

 

Eer ick tkind bracht in doods verdriet

 

Ick derfdet liever talder tyd.

 

De dode helft my gheen vrueghde biet.

 

Want liefd jeghens ghedeeltheyd stryt.

 

Myn dood waar al beter profijt

 

Dan liefd om lust zouw zyn ghedeelt

 

Het is myn schuld, ick kent ick lyt

 

Tis myn verzuym dat lust dit speelt.

 

 

 

Ick sprack o Koning Godlick beeld

 

Myn recht zoude ick verlaten eer

 

Dan tkind dat in my is gheteelt

 

Onschuldigh lyden zoude zeer.

 

Spreeckt gheeft haar tkind al levend' weer.

 

Want kennis is liefds moeder reen.

 

Zo heb ick myn ghemoeds begheer

 

En wert verlost van druck en ween.

 

 

 

Nu heb ick u weer Prince kleen,

 

O leven Goods het grootst' zyt ghy.

 

Ghy zyt myn God en vaar alleen.

 

Ghy wilt dat ick u Moeder zy.

 

Al slaap ick nu, ghy waackt voor my:

 

V wysheyd hoedt voor alle smert.

 

V waarheyd maackt myn ziele vry.

 

V liefd omhelst u Verkoornhert.