Lied-boeck
(ca. 1575)–D.V. Coornhert–
Auteursrechtvrij
[Folio B3r]
| |
Dat eyghent hy zich alte schier
Hy zalt hem haast beklaghen.
Als dwaze jueght scheyd uyt zyn vaders oghen
En hy des wysheyds tucht verlaat
Terstond wert hy bedroghen.
Doort volghen van zyn luste quaad
Daar me boeleert hy boven maat:
Verteert al zyn vermoghen.
Al moght hem eerst een korte lust ghebueren
Door wille met maght in onverstand.
Hy most dat haast betrueren,
Tvermoghen laat hy daar te pand.
Lust wyst hem naakt al vander hand.
En stoot hem uyt der dueren.
Door armoe naakt en luste zot vol wonden,
Heeft hy by qua ghewoonte fel
Hem zelf in dienst verbonden.
Daar hy by menigh boos opstel
Ellendigh woont in groot ghequel
En dient veel zwynsche zonden.
Die eerst uyt lust van reden hem ghing keren
En wert uyt edel tarwe kaf
Door onbezochtheyds leeren,
Lyt nu zyn welverschulde straf:
En eet uyt honger verkens draf:
Tuerblinde quaad begheeren.
Dees ydelheyd en moght hem niet verzaden,
Het Hemelsch brood was hy ghewoon.
Zyn honger ghing hem raden,
| |
[Folio B3v]
| |
Naar huys te ghaan, niet als een zoon:
Met bidden als knecht, om brood tot loon:
En kennen zyn misdaden.
De Vader liep zyn zoon van verre teghen,
En heeft hem lievelick ontfaan
Tkleed dat hy plach te draghen,
Wert hem met eeren aanghedaan,
Oock Ring en schoen, om wel te ghaan:
Daar wert een Kalf gheslaghen.
De dienaars hen tot blyschap vrolick stelden.
Als heyligh schyn int werck verwert:
Quam uyt des arbeyds velden.
De Zondaar was t'verkorenhert:
Hy zaght en nam dees vrueghd tot smert:
Des schyn dueghds nyt rust zelden.
|
|