Logo DBNL
Hemel-werck, ofte quay-toe-verlaet (1630)

Hemel-werck, ofte quay-toe-verlaet

(1630)–D.V. Coornhert–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Op de tvveede Berispinge, daer af ghy calumnie maect, Bevestiginge.

         377.

De waerheyt by my van sodanigen ongeloovigen (niet geloovigen, vele minder kinderen Godes) in dat mijn derthiende Capittel aengheseyt, d’welcke ghyluyden u aen-teeckende, calumnie noemt, was, dat ick seyde, dat het lochenen vanden aflaet Christi van sondighen, den menschen aenvoert tot twee Heeren te dienen.

 

         378.

Mijn bewijsinge was dese: Heerschappen is daer yemant met macht so gebiet over een ander, dat dese ten bevele van zijnen Heere, moet laten, ’tgeen hy gaerne doen, ende moet doen, ’t gene hy gaerne laten soude: ende dit om des willen dat die daer heerschapt, sterck ende machtich is, maer die daer wort beheert of dient, swack ende kranck is.

 

         379.

Daer by had ick bewesen uyt Calvijns Glose, op’t 16. verset van’t 16. Cap. totten Romeynen, diens woorden ick hier nu self wil stellen, dat het Iuck Christi ende ’t Iuck der sonden, te qualijck over een komen, dan datmen soude konnen seggē, datse een mensch beyde teffens soude moghen draghen. VVant ist dat wy sondigen, so begheven wy ons onder de dienstbaerheyt der sonden. Dat schrijft Calvijn.

 

         380.

Hier by hadde ick ghevoecht ons Heeren+ woorden, dat niemant twee Heeren en mach dienen. Nu seyt de selve Calvijn mede uytdruckelijck, Comm. 1. Ioan. 3. 9. dat de wedergeboorte sulcx in ons is begonnen, dat die Reliquien vanden ouden Mensche noch in ons blyven totter doot toe (hy meent de doot des Lichaems.) Na dien het dan also is, dat de wedergeboorte in ons noch niet en is volkomen, noch volmaect: soo en bevrijtse ons oock niet vande dienstbaerheyt der sonde, dan na de mate. Also blijcket dat het niet anders en mach zijn, of de kinderen Godes en hebben noch zonde, Ia zy zondighen noch alle dage.

Dat zijn Calvijns woorden.

 

         381.

So is nu hier uyt te besluyten geweest by my, na dien Calvijn seyt, dat die noch sondighen, sich begeven onder de dienstbaerheydt der zonden: Ende hy hier seyt, dat het niet en mach zijn, of de kinderen Godes en sondigen noch alle dage: Dat die Leere Calvijni den af-laet van zondigen loochenende, den menschen aenvoert tot twee Heeren te dienen.

 

         382.

Immers hy seyt hier naest voor uytdruckelijck, dat die Weder-geboorte als noch onvolkomen, wesende ons oock niet dan na de Mate en vrijdt vander sonden Dienstbaerheydt. Dat onbevrijde deel des menschen, blijft dan immers ooc noch onder die dienstbaerheyt der zonden. So moet dan immers alle de Herboren tot de Lijflijcke doodt toe, de Sonde neven Gode dienen. Is dat geen twee Heeren dienen, wat salt dan wesen?

 

         383.

Wildijs noch meer uyt uwen Calvino self? Soo leest hem teghen Piggium, de Lib. Arb. Libro. ij. Pag. 65. Daer suldij vinden ditte. Ist dan soo, dat de Heylighen noch Slaven zijn, na dien deele, daer sy noch ghelaten worden in haer Natuere: wat salmen segghen van den Menschen, inden welcke de Natuere alleen noch machtich is, ende heerschapt? Is de vryheydt na de VVedergheboorte noch niet dan half: wat salt in d’eerste geboorte des vleeschs doch anders wesen dan volle Slavernye?

 

         384.

Daer seyt hy, dat de Heyligen noch Slaven zijn, na ‘tdeel der Natueren, daer inne sy noch ghelaten worden, daer af hy seydt, dat tot inder Doodt toe, noch eenighe

Reliquien in hem moeten over blijven (siet boven, 380.) ende daer seydt hy, dat nae de weder-gheboorte de vryheydt noch niet en is dan half: so moeten immers dese Slaven of Dienaren der zonden, na ‘tblijvende deel der Natueren, ofte na d’een helfte de zonde noch dienen? Is dit so, ende dienen sy met de halve vryheyt Gode: wat mach men hier anders uyt maken, dan twee Heeren te dienen? des niet teghenstaende, besluyt ghyluyden al fraeykens (pag. 40.) openbaer te zijn, hoe ydel ende hoe ongegront daer sy, dese mijne ware berispinghe, by u calumnie gheheeten.

 

         385.

V luydens ontbreect hier (als doorgaens) onderscheyt. Dese is groot tusschen stercke Mannen, die den quaden nu al a verwonnen hebbende, nu vande Zone vry ghemaeckt zijnde, waerlijck b vry zijn, c Dienaren geworden zijn der Rechtvaerdicheydt, soo dat vghelijck sy eerst vry waren vande Gerechticheydt, diesy niet en dienden, noch en deden, nu d vrij zijn vande zonde, die sy niet en dienen, noch niet en doen, Ia niet en e moghen zondighen.

 

         386.

Item, tusschen Kinderen Godes, die nu van goeden a Wille zijnde om alle ongerechticheydt ende sonde te laten, ghewapent zijn Mette b> wapenen des Lichts. Mette c Wapenen Godes, Iae metten sinne Christi, omme voorts af te laten van zondighen, ende den wille Godes te leven, de d reste van onsen tijdt inden vleesche.

 

         387.

Ende tusschen den ongheloovighen Dienaren ende Slaven der Sonden, die noch vry zijn vande a Gerechticheydt, die zonde b doende der zonden Dienaren zijn, ende die anderen vryheydt belovende, selve Dienaren zijn der verderfnissen. Want elck (seyt d’Apostel) is c Dienaer des ghenen, daer af hy is overwonnen.

 

         388.

So dat d’eerste vry ende de zonde ghestorven zijnde, en moghen daer inne niet meer leven: de tweede strijden met Gode in Christo teghen de zonde, en moghen daer onder niet blijvē, maer vallen ende staen weder op, tot dat sy hebben over-wonnen: Maer de derde zijn inde valsche a Vrede der Valsche Propheten, om welcke te verstooren Christus het b Swaert sent, soo dat zy Mette c Helle ende Doot verbont hebben ghemaeckt, ende midtsdien niet en strijden, maer inde valsche vrede, die Christus niet en brenght, sitten.

 

         389.

Dit zijn die dienaren ende eygen slaven der zonden. Dese zijn ongheloovich, ende en hebben gheen Waerachtich opset, veel minder Wille, om Godes Wille te doen, in’t laten van al dat quaet is. Want sy houdent met u luyden, onmoghelijck: soo bekendy oock selve in dit u boecxken (Pag. 47.) mijn seggen waer te zijn, dat niemant wille mach hebben om te doen ’t geen hy waent of weet onmoghelijck te zijn om te doen. Insghelijcks dat ghy-luyden voor onmoghelijck hout, dat eenich mensche hier ter Wereldt Godes Gheboden naer zijnen Wille, dat’s volkomelijck, so hy dat Gebiet, soude ghehoorsamen.

 

         390.

So leestmen, dat het ongheloovige volck Israel, siende op heur swackheyt, ende niet op Godes ghetrouheydt ende Al-moghentheydt) soo ghyluyden doorgaens mede doet)+ niet en wilden teecken in’t Beloofde Lant, maer weder naer Egypten wilden keeren, ende Iosue met Caleb de in-winninge vant Lant gheloovende, ende mogelijck met Godes hulpe houdende, wilden steenighen, soo dat sy door’t houden van onmoghelijck, dat niet en wilden bestaen, daerom sy daer oock buyten bleven, ende inde Woestijne moesten vergaen.

 

         391.

Sodanighe ongheloovighe luyden, die noch noyt een waerachtich opset ghemaeckt hebben, om Gode na zijnen wille ghehoorsaem te zijn, ende noch niet van goede wille zijn, daer voor ghyluyden met dese uwe leere u selve doet kennen, gelijck ic by den huychelaers ende Hypocryten, ende gheensins de ghebrekelijcke kinderen Godes, die teghen de sonde strijden.

 

         392.

Want wy (seghdy daer nae) en bekennen niet, dat de zonde met macht ghebiedt over den ghelovighen, etc. Dat en bekenne ick mede niet, maer wel over sulcke ongheloovighen, die Godes Beloften niet en ghelooven, maer opentlijck de selve wederspreken, als of hy gebenedijt die niet en wilde, of niet en mochte volbrenghen.

 

         393.

Hier op (u self verghetende) bekendy, dat de zonde, van weghen haer over-blijvende swackheydt, bedwinght het goede te laten ende ‘tquade te doen, maer daer by ontkendy dat sulcx Heerschappen sy: Ende berispt my, als of ick meer in’t tweede deel van mijne bewijsinghe verhaelde, dan in’t eerste deel. Hier dooldy, want elck verstaet licht, dat die Heerschapt, dit een ander dwinght om te doen ende laten dat hem ghelieft. Ghemerckt vryheydt is macht om te doen ende laten, datmen met redene wil doen of laten. Soo ist dan dienstbaerheydt, daer men door een anders dwangh niet en mach doen of laten datmen wil. Ist dit dienstbaerheyt, wat macht ander doch anders zijn dan Heerschappie? Ist eerste Heerschappen, wat ist laetste doch anders dan dienen? Die dan de zonde dienen, ende daer by de gerechticheyt oock dienen, die dienen twee Heeren, of ghy moet vande zonde ende gherechtigheyt een selve Heere maken.

 

         394.

Is de sonde oock swack, ende maer een overblijfsel: hoe machmens ghelooven, dat de swacke sonde den stercken Mannen bedwinghen soude? Of mach nu der sonden swackheyt der deughden sterckheyt bedwinghen?+ Wat valt doch lichter te verwinnen dan swackheydt? Het soude noch wat beter

Luyden, dat ghy de Zonde machtich maeckte. Siet of ghy merckt wat ghy seght.

 

         395.

Ist oock dwangh (so ghy self seght) soo is sy sodanich datmense mach of niet en mach wederstaen. Machmense wederstaen, soo machmense laten, ende midtsdien van’t zondighen af-laten ende hier inne volkomelijck Godes Gheboden onderhouden.

 

         396.

Maer is de dwang vander sonden swackheydt soo krachtich, (siet doch wat ghyluyden schrijft) datmense niet en mach wederstaen: wie sal sich daer over wroeghen konnen? Wien suldy dan konnen vroet maken, dat dese uwe Leere niet en is der Libertijnen gront-vest?

 

         397.

Hier behelpt ghy u al weder met een onghelijcke Gelijckenisse van een belegen stadt die haren vyandt noch wederstaet. Want dit mach geen stadt willen, te wetē, wederstaen, die niet moghelijck en ghelooft, datmen den vyandt soude wederstaen. Dat stady self my toe, pag. 47. wat dient nu dese ghelijckenisse ter saken? Ick spreke van ongheloovighen (als ghy u in desen betoont) maer ghy spreeckt hier nu van Geloovigen. Geloovighen, segge ick, die gelooven datmen den vyant mach wederstaen.

 

         398.

Totten Gheloovighen, niet totten ongelooviggen, ja wedersprekers vanden woorde ende beloften Godes, als ghyluyden u toont, seyt God: Ende niemant en sal u moghen a wederstaen, tot dat ghyse vernielt. Totten Gheloovighen, niet tot u luyden, seyt God: Niemant en sal dy moghen b wederstaen, alle de daghen dijns levens. Totten Geloovigen seyt Iacobus: c Wederstaet den Duyvel, ende hy sal van u vlieden. Ende metten Gheloovighen is Godt self, wie mach d teghen +heur zijn.

 

         398.

Mach de gheen die d’Almachtighe Godt over zijnre zijden heeft (teghen den welcken niemant en mach zijn) de swacke zonde (soo noemdyse selve) niet wederstaen, so dat Godes bystant niet en kan maken, dat door den wederstant teghen de zonde ende Duyvel, dese van ons vlieden, ende ons niet en overwinnen, noch doen zondighen, so dese uwe Leere hout: wie sal niet moeten houden, dat de swacke sonde stercker is, dan d’Almogende Godt? Dit hout u Leere in, ende dit leerdy, met u onmoghelijckheydt, van Gode in desen leven gantschelijck te ghehoorsamen, in’t laten van’t quade.

 

         399.

+Men leest inden Evangelio, dat de Heere Christus ghebeden werde van twee Blinden. Als nu de Heere henluyden vraechde, of sy oock Gheloofden, dat hy’t henluyden mochte doen, seyden sy, jae wy Heere, soo heeft de Heere heure Ooghen raeckende, gheseyt: V gheschiede nae u Gheloove, ende heure ooghen zijn gheopent. Daer by doe oock opentlijcken bleeck, dat de blinden warachtelijck ghelooft hadden, dat Christus sulcks vermochte te doen.

 

         400.

Maer of ghyluyden biddende Gode nae luyt van uwen Catechismo, Artic. 127. en leyt ons niet in versoeckinghe, maer verlost ons vanden boosen, etc. Op dat wy in desen Gheestelijcken strijdt niet onder legghen, maer altijdt stercken wederstant doen, oock vanden Heere hoorde: V gheschiede nae u gheloove: Meyndy oock dat ghy altijt stercken wederstant doen, nimmermeer verwonnen worden, ende tot gheender tijdt sondighen sout? Dats verde van daer. Want ghyluyden en ghelooft niet, dat sulcx hier mach gheschieden. Alsoo soude u gheschieden na uwen Gheloove. Dat is, ghy en sout u Bede niet verkrijghen, want ghy ghelooft het verkrijghen niet moghelijck. So en bidt ghy sulcx niet in den Gheloove, ende en verkrijghet daerom oock niet.

 

         401.

Ghy seght dat de H. Schrift nergens en seyt dat d’onvolmaecte Gheloovigen dienstknechten der zonden zijn. Dat segghe ick mede nerghens, maer segge sulcx met de H. Schrift vande ongheloovigen, immers van de wederspreeckers vanden Woorde ende beloften Godes, so ick hier doorgaens hebbe bewesen, dat Calvijns ende uwe Kinderen zijn. Maer so ist niet met den Gelovigen, die (of heur noch al macht ontbreeckt nae wille) nu ala van goeden wille zijn, om Gode na zijnen Wille, dat’s volkomelijck, hier in desen leven te ghehoorsamen. Is dese wille by u luyden? Neen. Want ghy bekent dat niemandt wille mach hebben om te doen ‘tgheen hy waent of weet onmoghelijck te zijn om doen, hout ghy dit moghelijck? Gheensins, want ghy dit wederspreeckt, in dit u heele Boecxken? Soo en moochdy dan niet segghen, dat Paulus sprekende vander Gheloovighen stonden, ende wederstaen der zonden, oock van haer vallen ende sneuvelen, van u luyden met den uwen spreeckt, voor dat ghy bewesen sult hebben, dat tusschen Geloovighen ende ongheloovighen geen onderscheyt met allen en is.

 

         402.

Daer nae voerdy Pauli woorden inne: Ick spreecke menschelijcker wijse, om die swackheydt uwes Vleesch willen, oock Petri segghen, 2. Petri 2. Van wien yemandt overwonnen is, diens knecht is hy gheworden. Ende maeckt hier self onderscheyt tusschen Dienaren der Sonden, ende swacke gheloovighe. Dit’s oock mijn verstant. De Gheloovighe laten de Sonden niet a Heerschappen. b Wederstaen den Duyvel, ende c verwinnen de quaden hier in desen leven. Maer dit en doen de Ongheloovighen niet. Want sy houdens onmoghelijck, ende hebben derhalven oock gheen wil om sulcx te doen (als ghy oock niet en hebt) ende zijn daerom Dienaren der Zonden.

 

         403.

Mach een quade Boom oock goede vruchten draghen? Mach de wille goet zijn, die anders wil dan God wil? Ghyluyden wilt hier maer beginnen Gode te dienen, ghy wilt hem maer ten halven ende niet gheheelijck in desen leven dienen. Hier seghdy self, dat God niet mede te vreden is, so is dit dan een sondighe ende quade wille. Wat goede vruchten moghen doch uyt dese quade boom voortkomen?

 

         404.

Dit zijn immers ongheloovighen, die sodanighen halven opset hebben, ende voornemen om Gode maer met halver herten te Dienen. Sijn dat niet hinckende ende besmette herten? Lieve wat mach daer doch reyns uyt voortkomen? Is dat niet willen Gode ende den Baal uwer zonden ende swacheyden beyde te dienen, wat sal’t dan wesen? Of sal nu Godt met het halve herte ende halve ghehoorsaemheydt te vreden zijn?

 

         405.

Hier toe seghdy self neen, (Pag. 9. Hier toe seyt u Calvijn oock neen, met dese woorden: (Comment. Matt. 6. 24.) Sy abuseren sich alle, die daer wanen, dat God vernoeghen sal met de helft vant herte. Ende noch (Comment. Iacob. 2. 10.) hy (Sanct Iacob) en wil anders niet segghen, dan dat Godt niet ten halven ghedient wil wesen. Hoe mach’t dan een Geloovige of Dienaer Godes genaemt worden, die noch gheen Wille en heeft, om Godt na zijn wille hier te dienen?

 

         406.

Nadien ghy nu self bekent: dat ghy’t onmogelijck hout, Gode na zijnen wille (dats niet voor een deel, maer gheheelijck ende volkomelijck, soo ghy’t self verklaert) hier in desen leven te dienen ofte ghehoorsamen, soo dit u wederspreecken van sulcx met brenght: nae dien mede ghy self bekent, dat niemandt wille mach hebben, om te doen ’t gene hy waent ofte weet onmoghelijck te zijn om te doen (Pag. 47.) Soo besluyt ick al weder uyt u luyder eyghen Woorden, dat in u luyden noch gheen wille mach wesen, om Gode +na zijn wil met gheheelder (maer alleen met halver) herten, ende niet in alle (maer alleen in een deel) zijnder Gheboden te dienen: op dat ghy noch eens soudet ondersoecken, of ghyluyden self niet en zijt die Leeraren die in dolinghen swerven, die anderen vryheydt beloven, ende self Slaven zijn der verderfnissen, ende die dienaren zijn (vande Sonde) daer van sy overwonnen zijn.

 

         44.

 

407.

Indien Coornhert wil seggen (segdy) van de onvolmaecte Geloovigen, datse knechten der zonden zijn: so moet hy met eenen ontkennen, datse kinderen Godes zijn, ende dat heur salicheyt toe komt. Daer uyt besluyt ghy (al op u maniere) dat de Geloovigen so lange sy noch uyt swacheyt zondigen, niet tegenstaende datse tegen de sonde strijden, vande kindtschap Gods ende salicheyt uyt-gesloten worden.

 

         408.

Indien ghy wilt segghen, dat alle onvolmaecte Gheloovighen uyt Gode herbooren zijn: so moet ghy wech-nemen (so ghyluyden oock doet) den grooten onderscheyt die daer is tusschen een swack Gheloovighe, ende tusschen een Herboren Kindt Godes: maer dan moet ghy oock wech-nemen ende+ verworpen de Woorden Godes, dat de gene+ die tot God wil gaen, ghelooven moet, dat Godt is: ende die Woorden des Evangelist, dat God den ghenen die Christum aen-namen, macht gaf om kinderen Godes te worden, te weten, die in zijnen Name gheloofden.

 

         409.

Want men moet bekennen, dat voor dit gaen tot Godewaerts, ende voor dit aennemen Christi sulcke Gheloovighe noch niet herbooren en waren, noch kinderen Godts, maer dat zij’t daer door noch souden worden. Is dan ’t Geloove inden gheloovigen voor de weder-gheboorte: wie mach ghelooven dat het geloove ende de wedergeboorte, de welcke d’eerste sonder dander mach zijn, een selve ding soude wesen? Siet daer u bescheydenheydt.

 

         410.

Al ist dan dat de Gheloovighen tegen de zonde strijden, wat gaet u dat aen? V luyden die ongheloovighe blijckt te wesen, die noch gheen wil en hebt om met Gode (nae wiens wille ghy niet en wilt hem dienen) teghen de zonde te strijden? Want ghy gheloovet (niet tegenstaende zijn beloften van gantsche verwinninghe in desen leven) niet moghelijck meyndy dan dat de ongheloovighe wettelijck of met Gode teghen de sonde strijden?

 

         45.

 

411.

Ende op sulcke uwe Stroyen stutten onderstut ghy desen Libertijnschen ghebouwe, besluytende dat Coornhert gheen eerlijck gevoelen en heeft, vande onvolmaeckte Geloovigen, voorts dat Coornhert de schrift qualijck verstaende, de swackgheloovigen voor dienaren der zonden hout, ende ten laetsten, dat Coornhert u leere vande onvolmaectheyt valschelijck beschuldicht daer in dat sy soude aenvoeren tot twee Heeren te dienen, siet dat is u schoon besluyt, op dese uwe ghedichte calumnie.

 

         412.

Hoort nu wat Coornhert uyt het gheen hier voor is gheseyt, hier teghen besluyt so vastelijck, dat ghy’t lancksaem sult ontsluyten. Te weten, dat Coornhert al veel eerlijcker Ghevoelen heeft (dan ghyluyden) van de swack-gheloovighen, ende Kinderen Godes, als houdende, dat sy met Emanuel in den Gheloove, van hier in desen leven (daer de strijt is) ende niet hier na, daermen niet en sal strijden) de zonde sullen volkomelijck overwinnen, derhalven met rechten ernst wettelijc tegen de sonde strijden, ende ten laetstē, met dē salichmaker Iesus volkomelijc overwinnē: daer tegen gyluyden gans onbescheyden zijt, 315. 386. 387. 388. 409. So schandelicken gevoelen vande gelovige ende kinderen

Godes hebt, dat zy Godes Beloften niet en ghelooven, maer wederspreken in heure herten, 391. Welcke leelijckheydt hy Coornhert alleen den ongheloovighen Huychlaers, ende Hijpocrijten toe-schrijft. Item, besluyt Coornhert noch, dat dese Calviniaensche Leere (waer met ghy eens sijt in dit stuck) mede brenght:

 

Dat de swacke zonde de stercke deughde overwint. 394.

Dat de swacke zonde stercker is dan d’Almogende Godt. 398.

Dat dese uwe Leere de grondtvest is vande Libertijnsche Godtloosigheyt. 396.

Ende datse aen-voert (’t welck hier ‘tgheschille was) tot twee Heeren te dienen. 384. 393. 404.


Vorige Volgende