Abram, Lodt, Genes. 13, 8.
Tusschen Abram en Loth stondt twist te vermoeden,
Maer sy scheyden vruntlijck om die te verhoeden.
MEn vindt op aerden gheen soo veylighe luste
Als die soete lieve en heylighe ruste
Die soeckt wel elck mensche in alle zijn onlede
Maer weynigh krijghen 'sherten stadighe vrede,
Soo om dat sy d'oorsaeck van't hatelijck strijden,
Niet wijslijck voor comen en lieflijck mijden.
Als om dat sy eendrachts rust met goeden vervult
Niet willen betalen met schaden of gheduldt,
Lichter valt twists voorhoeden dan vrede maken.
Niemant koopt te duyr het best van alle saecken,
Vintmen oock wenschelijcker schat op Aerden,
Dan die dierbare vrede alderhoogst van waerden?
Die vrede met Gode oock met goede menschen,
Is mijns herten alderhooghste lust en wenschen,
Dus wil ick dees vonck 'tbegin van onrusts vlammen
Onder ons Herders, die vyandtlijck vergrammen,
Dreyghende voorts vuyrighe toornigheyt tusschen
Mijn Neef en my, by tijdts met lijtsaemheyt blusschen.
Die knechts zijn ontrouw en zaeyen woorden twistigh ,
Of 'tzijn pluymstrijckers, in buyckdienst arghelistigh.
Of sy zijn in ghetrouheyt te onbescheyden.
Dan can licht ghelooven, den Heer tot onrust leyden.
Want daer't archdencken heymelijck comt aen cruypen.
Moet hatighe twist lijflijck binnen sluypen.
Dat heetmen een Wolf inden Buyck laten wassen
Dus sal my door't swijghen des twists niet verrassen
Beter ist yemant met woorden te bedroeven,
Die twist voorhoeden, dan twists droefheydt te proeven.
Mijn Neef heeft my te met over mijn volck gheklaeght,
Ick straffe mijn Herders, of hy de zijn verdraeght
En ic weet niet, maer wel dat ons Herders geschille,
Tusschen my ende hem sal baren een onwille,
Ist dat wy langher aldus te samen blijven,
Beter vruntlijck van een, dan by een te kijven,
Daer rijckdommen den menschen te veel behaghen
Maken sy dickmael twist tusschen na bloetmaghen.
O soete vrede u waerdigheydt is soo groot
Dat ghy te prijsen zijt met een Bete drooghbroot,
In een Hutghen, boven veel weeldighe lusten
In een hoogh Palleys met droevighe onrusten.
Dit verstaen niet, die Rijckdom soo heet begheeren.
Diet verstaet, sal liever Gout, dan rust ontberen,
En met gheduldt of verlies van gouden hopen,
Die soete lieve en salighe vrede kopen.
Dit wil ick doen en segghen mijn Neef rondelijck
Mijn ghedachten van d'aenstaende twist sondelijck,
Om die met vruntlijcke voorraedt te voorhoeden.
Daer sie ick mijn Neve hem tot my waerdt spoeden,
Dus blijf ic hier nu staen om hem te verwachten.
Goeden dagh lief Oom, hier zijn weer nieuwe clachten,
Van mijn Volck over die uwen, die hun quellen,
Hoe sullen wijse doch best in rusten stellen?
Nu ist ghebreck in mijn dan in u volcke.
Wterlijck vintmen gheen rust onder den wolcke,
D'aertsche vrede en mach niet langer gedueren
Dan ons hier toe laet die onrust der gebueren,
Ghy en ick houden stadigh vrede onderlinghen
Want ghy kondt (Godt lof) u, ick mijn moet bedwinghen,
Maer wie can soo grooten hoop twistighe knechten
Dwinghen sich te hoeden voor kijven of vechten?
Dus staet ons beyden ancxstelijck te beduchten
Van deelachtigh te werden des tweedrachts vruchten
Laet doch den twist, die wy dick hebben vernomen
Tusschen my en u (dat bid ick) gheensins komen,
Laet gheen twist sijn, als tusschen Wolf en Schapen
Tusschen u en mijn Herders, ons beyder knapen,
Want ghy zijt mijn, en ick weer u, lieve broeder
Liefde sy tusschen ons de Herder en Hoeder,
Datter gheen onmin en coom om knechten onwaert
Tusschen my en u, die deugt lieflijc heeft gergaert.
| |
U heb ick lief, ghy my, laet die liefde groeyen.
Ic vrees min mijns lijfs dan onser vruntschappen doodt.
Ick sie gheen ander middel neef, in desen noodt
Om t'ontgaen twistigheyts net, dat ons volc breyden
Dan dat wy eerstdaegs van malcanderen scheyden
Anders sal ons volcx twist ons eendracht verwinnen.
Het schijnt soo lief Oom, best scheyden wy met minnen
Dan dat wy onrustigh by malcander woonen.
Daer toe heeft God ons goet middel willen toonen
Door dit breede gheberght en ruym weeldige Lant
Daer af u die keure open staedt aen elcken cant.
Dus bidt ick u wijckt nu van my lichamelijck
Op dat ons herten blijven een ghesamelijck.
Ist saecke dat ghy aen die lincker zijde gaet,
Wo wert die rechter zijde mijn wegh en straet
Maer kiest ghy die rechter, is die u begheeren:
Soo sal ick my dan ter Lincker zijden keeren.
Mijn bejaertheydt gheeft my 'trecht om self te kiesen
Maer mijn lieft tot u doet my mijn recht verliesen.
Ick bedanck u seer Oom, die keure neem ick
Mijn begeerlijcke ooghen sien by den Jordaen
Al 't Lant soo lustigh soo weeldigh, soo prijselijck.
Dat het schijnt een Lusthof Gods paradijselijck
Met Beemden grasich met Vischrijcke Rivieren
Tot een lustigh voetsel voor my en mijn Dieren.
Welcker weelde my weeldigh maeckt en doet rijcken.
Dus wil ick derwaerts van't dorre ghebercht wijcken
Daer mooghdy hoogh met arbeyt inden geest schouwen
En ick neder weyden int aertsch bedouwen.
EYNDE.
Lanck Hondert Regulen, 17. 6. 1579. |
|
Auteursrechtvrij