Van den boom des levens
(1630)–D.V. Coornhert–
Auteursrechtvrij
[Folio 408r]
| |
Hier en is gheen Coorn, maer daer is ruynte van broot.
Daer woont quaedt volck, hier heerschapt een Tyran die noot,
'tGaen valt ghevaerlijck, het blijven die isse doot
Dus ist ons beter tot behouding van't leven,
'tPerijckel vor den wisse doodt te aenkleven
Want reysen wy derwaerts, wy moghen bederven
Waer blijven wy, van hongher moeten wy sterven
'tIs dan best ghereyst, al ist moeyte met sorghen.
Sara.
Ick volgh u mijn Heer, liever huyden dan morgen,
Wat last weeght meer, dan des hongers beswaerlijckheydt.
Abram.
So ist, maer my schrickt een groote ghevaerlijckheyt,
Die my ancxstigher maeckt dan doodtlijcke rouwe.
Sara.
Welck is die doch Heer?
Abram.
Ghy zijt een schoone vrouwe
En in Egypten woont boos Volck onmenschelijck
Die sullen als sy sien u schoonheydt wenschelijck
My vermoorden en u vrundelijck hanteren,
Sou dat u minlijck hert niet hertelijck deeren?
Sara.
Daer voor Heer, behoede u die Heer der Heeren,
Laet liever die hongher my, dan 't Swaerdt u dooden.
Abram.
De Heere stelt ons tusschen twee hoghe noden.
Gheeft oock ruymt om t'ontgaen dees doodtlijcke vuycken,
Dus moeten wy 'tgheoorloofde middel bruycken.
Sara.
Ontdeckt dat, soo maeckt ghy my te gherustere.
Abram.
Seght Lief (ick bids u) dat ghy zijt mijn sustere
Soo ghy doch zijt, want ghy hebt een Vader met my
Op dat my daer wel geschie ter liefden van dy
En dat mijn ziel mach leven om dijnen wille.
Sara.
Soo seyde ick waerheyt, en sweegh ooc waerheyt stille,
U suster ben ick, daer by oock u echte Wijf,
Segh ick voor den Godt der waerheyt niet zondighen?
Sondightmen niet in een waerheydt te kondighen
Om een ander waerheydt te bedecken mistich?
Sou 't segghen dat ick u suster ben niet listigh
Die waerheydt dat ick u Huysvrou ben bedecken.
Soude ick soo mijn ziel niet met loghen bevlecken?
Och man laet ons om 'tleven niet dootlijckx bestaen.
Abram.
Ghy spreeckt redelijck Wijf, Godvruchtig is u vermaen.
Maer ghy merckt niet recht die Nature van't liegen:
Lieghen is zondt, om het schadelijck bedrieghen:
Maer alsmen yemandt wel of nuttelijck bedrieght:
Soo en ist gheen zonde maer deughde datmen liecht
Woorden dienen den mensch, niet de mensch de woorden.
Dit waerheyt helen sal hun hoeden voor moorden
En my, buyten hun scha, int leven bewaren.
Sara.
Maer't sal oockons Cuysbed ghevaerlijcheyt baren
Als sy my misbruycken of beslapen op trou,
Soude u sulck oneerbaerheyt niet gaen ter herten?
Ic acht dat het u meer dan die doodt sou smerten
U, die God, eer en my mint boven u ziele.
Abram.
Die doodt waer my liever, dau dat sulcx geviele
Maer acht my (beminde Wijf) niet soo lichtvaerdigh
Dat ick om my, hasardeer u cuysheyt waerdigh.
Ick betrouwe vast dat onse Godt Almachtigh
U kuysch sal behoeden om zijn woordt waerachtigh
Van vermeeringh ons gheslachts, des ick versinne
Dat hy't niet sal veroneeren int beginne.
Voort leven doe ick dat ick mach met dit heelen
Daer ick niet voor mach doen, moet ick Godt bevelen.
Noemdy u mijn Suster, ghy mooght noch cuysch blijven.
Die hem niet ontsiet een Maeght te onteeren,
Sal oock niet schroomen een Mans Wijf te begheeren.
'tSegghen dat ghy mijn Wijf zijt mach dan niet baten
En 't swijghen van dien mach my by leven laten.
Ten Voeght gheen Godsvruchtigh man den Heer te terghen,
Daer hy rechte middel heeft om 'tlijf te berghen.
|
|