Van den aflaet Iesu Christi
(1631)–D.V. Coornhert–
AuteursrechtvrijIIII. Capittel.Dat die kinderkens met heur kleyn vermogen Godts gebodt volkomelijck volbrengen, wat ware Aflaet is. Ende oft tot oneere Christi streckt datmen hout, die hier by yemant te mogen wesen.HEBRON. Ghy verstaet immers by de menschelijcke volmaecktheyt een ware onderdanicheyt Godes. Nu en mach geen kindeken in Christo die volmaeckte liefde hebben, dat hy zijn leven voor zijnen even naesten geve dit wert ons allen gheboden. Hoe mach in dese nieuwe herboorne sulck groot gebreck wesen, ende daer beneven noch volmaecktheyt? Want daer dese is en gebreeckt niet. | |
[Folio Cclxxxixv]
| |
Hattus. In een jonck spruytken dat eerst geplant is, en ist geen ghebreck dat het gheen peeren of vruchten en draegt: maer dit is gebreck in een boom nu eenige jaren gestaen ende stam, oock tacken, bequaem om vruchten te dragen, verkregen hebbende. Dat een eerst-gebooren kindeken geen verstant noch deuchden en heeft, en is hem geen gebreck, want sulcks en wert niemant aengeboren, maer komt metter tijt van Gode uut genaden, door onderwijsinghe ende oeffeninghe. Daerom ist inden man die middelen gehadt ende niet waergenomen hebbende gebreck. So gaet het oock met dese jonge kinderkens in Christo, die eyscht van hunluyden niet boven vermogen. Ende doende nae haer vermogen, is den Heere sulcx niet minder aenghenaem, dan der volwassen mannen doen na henluyder vermogen. Siet aldus en eysschen noch Godt noch Christus, van niemanden liefde boven, maer uut al heur herte Ga naar margenoot+ ziele ende krachte. Henluyder draghen van een pont gewichts welcker kintscheyt maer een pont krachts heeft mogen ontfanghen, voldoet des Heeren gebodt so volkomelijck: als des mans draghen van hondert ponden gewicht, die hondert ponden krachts heeft ontfangen. Want de Heere eyscht van elck deser niet meer dan hy vermach. Soo zijn dese kinderkens den Heere oock sonder ghebreck onderdanich, ende mitsdien oock volkomen. Hebron. Wat is volkomen onderdanicheydt? Hattus. Ware aflaet van sonden. Hebron. Wat is dese aflaet? Hattus. NietGa naar margenoot+ meer sondigen. Dit is een stadich aflaeten van alle dat Godt ons verbiet ende een stadich doen van alle dat Godt gebiet, na des menschen vermoghen. Waer dit geschiet, daer wordt waerachtelijck gehoorsaemt des Heeren bevel: gaet ende en sondicht niet meer. Dit is de rechte aflaedt Jesu Christi. Hebron. Maer hoe mach de mensch weten hoe veel hy vermach? Hattus. Dat sal elcx conscientie hem niet verswijgen, so int beschuldigen als int ontschuldigen. Hebron. Mach de mensche hier leven sonder meer te sondighen: waer toe behoeft hy Godes genade in Christo ende die verdiensten zijns lijdens? Hattus. Effen daer toe behoeft hy die, te weten om niet meer te sondigen, maer mach de mensch hier niet aflaten van sondighen wat baet hem Godes ghenade Christi ende die verdienste zijns lijdens? zal dat dan niet ver- Ga naar margenoot+ geefs zijn? of streckt Christi lijden niet daer toe, dat wy mede in den vleesche gheleden hebbende van sondighen souden aflaten? op dat wy niet meer en souden leven na de menschelijcke begeerlijckheyden, maer naer Godes wille? (nae Godes wille, niet huyden ende morghen niet, maer) den tijt die noch over is te leven. Dat dit Godes wille is, blijckt daer aen dat hy zijnen soone te dien eynde heeft gesonden; dat dit Christi wille is blijckt daer aen, dat hy te dien eynde heeft geleden: mach dit nu in niemanden worden, wat sal ons Godes genade ende Christi lijden baten? mach dit niet gheschieden in yemanden hier ter wereldt: Wie sal moghen segghen dat Godt almachtig is? want zijn wille blijckt hier. Soo bekent nu dat het hier mach zijn: Of loochent Godes almoghentheyt, ende maeckt Christi lijden vergheefs. |
|