Volledige werken 16. Eene gekkenwereld. De twee vrienden. Rikke-tikke-tak

[p. 154]

VI

Zonder onderweg langer dan nu en dan eenige minuten te rusten, trokken de compagnies door de duisternis der baan naar Turnhout op, gingen door deze stad, en sloegen zich in den vroegen morgen, nevens de andere bataljons van het 2^de regiment Jagers te voet op de Ravelsche heide neder.

Daar werd de gansche dag besteed aan het wisselen van geweerkogels met de scherpschutters des vijands; en dewijl de sergeant-majoor en de fourier toebehoorden aan eene middelcompagnie, die niet in het vuur werd gezonden, waren zij gedwongen, met het geweer aan den voet, op den uitslag dezer onbeduidende schermutselingen te wachten.

Ook de nacht ging zonder gewichtig voorval voorbij.

Maar in den morgen, welke daarop volgde, toen het zonnelicht door den nevel drong, zagen zij een vijandelijk leger van meer dan twintigduizend man op de heide uitgespreid.

Het was eene belachelijke onderneming geweest, eenen ernstigen wederstand aan zulke ontzettende macht te willen bieden, aangezien het getal der Belgische soldaten, hier op de Ravelsche heide ver-

[p. 155]

gaderd, de duizend man niet bereikte, en zij geene ruiterij en slechts twee kleine veldstukken hadden.

Geen wonder dus dat, terwijl de sergeant-majoor zich de handen wreef, bij de verwachting van een bloedig gevecht, een haastig bevel van den Staf den terugtocht kwam gebieden.

Het gelukte den generaal Niellon, zijnen kleinen troep naar het binnenland te leiden, dikwijls dwars door het Hollandsche leger, dat in aantocht was op Leuven, naar welke stad onze koning Leopold al de beschikbare gedeelten der Belgische krijgsmacht had te zamen geroepen.

Op den 12^den Augustus 1831, werd in de nabijheid van Leuven een beslissende veldslag geleverd.

Reeds van den aanvang, bij het bestormen van den IJzerberg door de Belgen, trof een kogel den sergeantmajoor in de volle borst. Hij viel in de armen des fouriers, en murmelde nog, terwijl de doodverf zich over zijn gelaat verspreidde:

‘Lucia, Lucia, gij zijt gewroken! Fourier, ik vertrek..... ben gelukkig. Vaarwel!’

EINDE.