Punt- en kleine mengeldichten

[p. 190]

XXXII.

Célina spéelde whist; een meid kwam in-getréden,

Haer zeggend: ach! Madame, uw zóontje Adolf is dood!
- Is 't waer! het arrem kind! het héeft zoo véel geléden!

‘Pest nog! daer wordt myne aes gesnéden!

Gy spéelt ook slegt, 'k heb u in herten niet genood.’
Een lompen knegt trad nu haer hondjen op zyn poot.
Zy werpt heur kaerten af, en 't aengezigt heel rood,
Héeft met een luid geschreeuw hem uit de zael gedréven.

Fidéelken nam zy op haer schoot,

Om 't kusjes en bonbon te géven.