Punt- en kleine mengeldichten

XXXI.

‘Wel, juffrouw Bullemans, wat is er wée'r geschied,
Dat gy ons altemael zoo zuer en stuersch beziet?

Uw aengezigt is heel ontsteken.’

Zy werpt haer kaerten weg, zoo fel was zy gestoord,

En zonder 't minste wóord te spréken,

Loopt zy de keuken in: zy had daer iets gehoord;
Den kater had een pan van zéven óord gebroken.

Dit wierd als een doemwèerdig feit,

Dóor een zeer lang gekyf, op de arme keukenmeid,

Die sidderde van angst, gevroken.