Punt- en kleine mengeldichten

XXIX.

Een koning wel gemoed, een minnaer van den vréde

Kwam op een morgen vroeg in zéker kleine stad,

Eer hy nog iets genomen had.

Den borgemeesjer, die welsprékendheid bezat,

[p. 189]

 

Verwelkomt hem met déze réde:

 

‘Toen Alexander, die den Grooten wordt gehéten,

 

‘Zich in Egypten eens bevond....

 

- Had hy, geloof ik vast, ontbéten,

 

Viel hem den koning in. Daer stond

 

Den borgemeester rood ontstéken,

 

Met een wyd op-gespalkten mond,

 

En kon geen enkel woord meer spréken.