Punt- en kleine mengeldichten

CCIII.
De arme koopvrouw en den ryken heer.

K.

Ik ben een koopmans vrouw; gy kent my wel, mynheer.

H.

Ja wel, vrouw Lang, 'k bid u, zit né'er.

K.

Ik moet een wisselbrief betalen

Ik kóom een som te kort, en wéte niet waer halen;

dat gy me een weinig helpen woudt.

[p. 62]

 

H.

 

Ik ben zoo ryk niet, mensch, als gy wel denken zoudt.

 

K.

 

Den valdag is nu haest verschénen;

 

Wilt gy my vóor een maend een honderd kroonen leenen?

 

'k Zal u den interest betalen met pleizier,

 

Of anders moet ik weg van hier.

 

Gy kont het doen, gy zult oneindig my verbinden.

 

H.

 

U leenen! neen, vrouw Lang, dit kan niet wézen nu

 

K.

 

Eilaes!

 

H.

 

Daer is een beurs; néem aen, die géef ik u;

 

Gy zult er duizend franks in vinden.

 

K.

 

Wat hoor ik! God! is 't waer? Het is te véel, mynheer

 

H.

 

Het is een kleinigheid; spréek my daervan niet meer.