Punt- en kleine mengeldichten

II.
Den Bloemist, naer Labruyère.

Is in begin van Mei; heer Floriaen staet op,

Aleer vyf uren is geslagen;

Wat drommel héeft hy in den kop!

Wat grillen mogen hem dus plagen!

werpt een tabberd om, maer doet zyn broek niet aen.

Hy plagt dus niet te doen vóordézen.

! ha! ik zie hem ginds vóor zyne tulpen staen;

De vreugd blinkt uit in heel zyn wézen;

Hy bukt zich: ‘Ei! wat zie ik daer!

[p. 4]

 

August' en Bonapart' gaen open!

 

En Feu incendiaire, en Jupiter bizaer!’

 

Kyk eens, ziet gy hem wel naer 't ander einde loope[n]

 

Hy roept in extasis: ‘myn Carmeliet agat!

 

Myn Josephien! nu wil ik hopen

 

Dat ik den ryksten ben al ver van heel de stad.

 

Hy denkt om drinken noch om éten,

 

Vergéet zyn vespers en compléten.

 

Of prévelt die zoo gauw hy kan.

 

Wat is hy een gelukkig man!

 

Dat zal een wéek of dry zoo duren;

 

Dus zal hy alle dagen doen

 

Van 's morgens vroeg tot aen den noen,

 

En dan tot 's avonds négen uren;

 

En hebbend zoo den dag met tulpen dóor-gebragt,

 

Droomt hy er van den ganschen nagt.