Liederen. Deel 3

Opstandige liederen

[p. 54]

Ik zie het weten...

Ik zie het weten nog niet in uw oog,
Den straal van het begrip, den klaren straal,
Den uit de diepte stralenden, die maakt
Van uw gelaat een klinkend tafereel.

Ik hoor het woord nog niet, het strijderswoord
Van uit de hartstreek komend naar de lippen,
Het woord dat als een windvlaag sleept en raakt
De slapenden, de nog niet aangeslotenen.

Ik voel de spanning niet in U, den brand
Die heel uw binnenwezen moet doorlaaien;
Wanneer ik tot u nader, moet de grond
Onder mijn voeten zeggen ‘Dit is de Etna’.

Ik voel de sfeer der liefde niet om U,
De sfeer waarin de schoonheid wordt geboren,
Nog niet is aangeduid in uw gebaar
Het een-van-willen-zijn met uwe broeders.

Ik zie nog niet om uw vergrijsden mond
Een trek van minachting, de hatend koele,
Het werelden wegwerpende gebaar
Dat op den meester neerziet als op tuig.

[p. 55]

 

Ik zie het raadsel nog niet van uw kop

 

Als een beangstigend onheil gestegen,

 

Uwe gestalten naar de vensters op,

 

De hooge vensterhuizen van uw heer.

 

 

 

Ik zie U nog niet grijpen naar het goud

 

Van hen die zich verrijken, uwe belagers,

 

Trapt ze de diepten in, weest als een straf;

 

Dat zij die van U leven U vervloeken.

 

 

 

Werpt ze in d'Acheron, verachtlijk maakt

 

Den aanleg van hun geest, om te vergaren

 

Uit uw arbeid hun geld; dat hun geld ga

 

Gelijk een staart, uit hun laag lichaam groeien.

 

 

 

Deedt ge dit alles maar, of maaktet gereed

 

De werelden in alle gehuchten en steden

 

Tot een vaststaand verbond, onwrikbaar staal

 

Om alle de opstandigen, de sterken.

 

 

 

Ge deedt het niet, ge slaapt, ge zijt gereed

 

Voor uwen meester kreten aan te heffen,

 

Ge zijt gereed wanneer de meester roept

 

In een soldatenpakje te verrekken.

 

 

 

Het socialisme is nog niet in U,

 

Een oude slaaf leeft nog in uw twee oogen,

 

Tot uw verbrokkeld denken is nog niet

 

De lichtstraal uwer roeping ingevlogen.