Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus

Minnaers Klaegh-Liedt,

Stemme: Onder de Lindegroen, &c.

CVpido, blinde God, waerom ontroert gy't hart
Met u scherp-ghevlymde pijl?
Die soo'treffend' is ter ijl
Dat het baert leyde smart?
U boogjen gau en snel, ontlaet hem van sijn last
Dat de Goden selver, siet,
Vlieden voor u strengh ghebiet
Als moed'loos en vermast:
Schelmtje, diefjen, snoert u pees,
Tot ick' minne-briefjens lees,
Soo't my dan behaegt,
Vliet dan na de Maeght,
Doet onsteecken 't vyer
Op een vreemt manier
Aen die my deerlijck plaeght.

2 So ickt in't lesen merck, maer een vermomde schijn

Sullen al de letters swart
Branden op de kolen hart
Indien ick die bevijn:
Want haer verweend' gelaet bekolde dick mijn geest,

[p. 31]

 

'k Liep onwetend heen en weer,

 

Woedende dan op en neer,

 

Als een kranck-sinnigh beest:

 

Boefjen magh't van u ghemoet

 

Datje d'overlast my doet?

 

Ick, u dienaer trouw,

 

Moet om dese Vrouw

 

Swieren als ontsint,

 

Dwalen als een kint

 

Met onghemeene rouw.

 

3 Gunt my de krachten eens o Cyrce: dat ick 't Wicht

 

Mach met spoock en toovery

 

Brengen eens in angst en ly,

 

En rooven soo sijn schicht:

 

Doch niet met vlercken bout te wanckel als Icaer,

 

'k Sal my myden voor de son,

 

Soo ick my eens wreecken kon:

 

Ick boud'u een Altaer,

 

Datmen segghen soud, dat ick

 

Was Cupidoos groote schrick,

 

'k Die door't sm[e]ecken veel

 

Ick gheen rust en teel,

 

Maer heur groote kracht

 

Hy in't minste acht,

 

Hy tuylt met mijn ghequeel.

 

4 Wel ben ick dan vergeckt? Ick vrees hem niet een mijt,

 

Komt ghy Gode-plagher, komt,

 

Op u wetentheyd vry bromt

 

Men weet wie dat ghy zyt,

 

U moeder maecten met, moch had geen meerder pijn

 

Om Adonis (o te wreet:

 

Doe hem 't wilde swijn verbeet)

 

Ten gh'lijckt niet by de mijn.

 

Immers was 't u loos opset

 

Dat ghy uwe moer in't net

 

Brocht, in Mins ghenot:

 

O ghy kleyne Rot:

 

Hoe snel datmen schuwt,

 

Ons pijn meer vernuwt,

 

Ghy gaet jou ouwe tret.

 

5 Wat sal ick doen (eylaes:) tversoeck can baten niet,

 

Cyrces konst en Venus macht

 

Hebben beyde geene kracht:

 

Dus teelt de min verdriet,

 

Moet ick dan onder 'tjock, nu lyden teghenspoet?

 

Ick en heb dit noyt verdient,

 

'k Meen ick was zijn beste vrient,

 

Doch 't breeckt my op als roet:

 

Komt voorts Bengel, u wat haest,

 

Neemt u pijl, en woelt, ja raest

 

In mijn teere borst,

 

Daer u ziel na dorst:

 

Blaeckert daer mijn ziel

 

Al met groot verniel,

 

Want gh' hier u sefs me aest.