Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus

[p. 32]

Granidas Klaeghelijcke Begeeringh.

Stemme: Abra die te boven gaet,

WOel'ge Vee, o dartel gediert:
U versadigt, knaut met rusten het grasjen groen,
Dit 's mijn vee: niet schuweloos swiert,
'k Soeck u Harder, 'k mis d'Hoeder, die mijn ziel kan voen
Springht vry van vreugden, 't soetste beminnen
Heeft Daiph'lo, siet, verkreghen van my,

Schatert en oock lacht:

't Is te onverwacht,

tHert niemandt kon winnen,
Door giften, of gaven, of eenigh ghevry.

2 'k Vraegh na Croon, na scepter, of gout,

Noch na Princen, ja Heeren, noch Ridders, hoe eel,
't Soet gewoon Granida verstout,
Weytse Thronne ick verlate, 'k kies 't Beemtjens veel:
Waer is mijn Harder, mijn waerst' uytgelesen?
Aerdigh van leden, wacker besneen,

'k Sie daer in het wout

Yets 't geen hem verstout:

Ach: 't is niets in 't wesen,
t'Is maer 't bewegen van 'tbosjen alleen.

3 Harders-kint, de dick overwon

Al mijn sinnen, ghedachten, roem van's Princens macht,
Niet versint, siet hier is u Son:
Siet hier vint ghy u leven, die u dient en acht,
De koele dranck uyt 't schulpjen vaerdigh,
Daer me so slisten ghy d'heete brant,

Met veel dienstbaerheyt

Ghy doe waert bereyt,

Bewees mijn eer waerdigh,
Een willighe dienst en onderstant.

4 Wegh ghevley, ick trecke van hier,

Daer ick vredigh en oock eensaem met mijn Harder woon,
d'Herd'rins rey, 't soet getierelier
Hooren 't singen vande beestjens, geestig van toon
Daer 'tweeligh Hof swemt in onrusten
Liever: so werter een Coninghs kint

Voor't prachtigh gesin,

Een slecht Harderin,

En in 't Wout te verlusten,
Daiph'lo siet mijn zieltjen verwint.

5 Vader out, ick vluchte nu wegh

Met mijn Harder, met mijn schoone vercoren deel
k' My verstout,'k en acht u gesegh,
t'Herder-kleetjen, is m'liever als 't kostel fluweel,
Wacht my, wacht vry met open armen,
t'Verwonnen tot u komt jachtigh vlien,

Daiph'lo, heus van aert,

G'luckighlijck ghebaert,

Ick koom u verwarmen,
Dan sal het onghesien recht gheschien.