Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
AuteursrechtvrijStem: De Mey die komt ons by, &c.EEn Dochter wel ter sneegh, die kreegh
Geselschap langs de Beemtjens inde way,
Een Knechtjen onbekent, die went
Sijn gang na haer, 'twas midden in de May:
Hy groetense bequaem,
En vraeghden na haer naem,
Sy 't willigh seyden, en maeckt' haer bekent,
Voorts gingense heen, Al koutende treen
Nae 't eerste Convent.
2 Daer komend'heeft geseyt, de Meyt:
Ey Vryer komt, en geeft een Soodjen Vis.
Hij was terstont geriet, ontbiet
De Waerd, en seyd; ey konnt, en deckt den Dis.
Het werde so beschickt.
Het Meysjen dat verquickt
Hoe langhs hoe meer na dese quant,
Sy sagh hem vast aen, En deed'hem vermaen,
O vreemt verstant:
3 De Vis die wiert geschaeft, maer sast
Het Meysje docht: nu heb ick rechte reen,
Te jocken, boerten, vry, seer bly,
Want wy sijn hier geneughelijck alleen.
Hy sprack, mijn lieve Dier,
Ey maeckt doch wel goet cier,
Ick sal 'tbetalen, stil weest gherust,
Betaeltet mijn weer, Het is mijn begeer,
| |
[pagina 30]
| |
En graghe lust.
4 Het Meysjen was niet gram, maer nam
Een roemer Wijns, en heeftet hem gebrocht,
Hy doe op sulcken doet, seer goet
Bedanckten gaer, 't was 't gene dat hy socht:
Men sloot de Camer toe,
Hoe wee was haer te moe,
Hy vleydese neer, doch met haer wil,
Betaelden 't terstont, Goet Zeeuws, en goet ront,
Doch salst ende stil.
5 Doe dit knap-handigh waer, so claer,
Sy hemelden drae het poppe-goet aen een sy,
Het Dochtertjen sprack: o Borst, my dorst,
Wel alsje wilt, so komt my weder by,
't Gelagh van beyde tween
Betaeldens' onder een:
Versadight waren sy van'tspel,
Het isser so soet, Het doetme noch goet,
't Bekomtme soo wel.
6 Sy gingen wand'len rat, nae Stadt,
Daer na sy kennis soude maken meer:
Elck nam sijn wijck te recht, de Knecht
Wel had' verstaen, dat hy sou komen weer,
De Poort waer open noch,
Hy sonder toeven doch
Nam soo sijn wegh tot binnen t'stee:
Noyt had hy geweest,
Op sulcken Feest,
In stille vree.
|
|