Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden– AuteursrechtvrijStemme: Het daghet uyt den Oosten.IN' tdiepste van myn dromen,
So dochtme dat ick sach
Een Lecker tot my comen,
Doch maeckten gheen ghewach,
Het stelde nae mijn wesen
Strackx sijn pesen.
2 Mijn koetsje vloogh hy over,
Hy waende dat ick sliep,
Och: docht ick, guytsche rover,
Hoe wel ick 't niet en riep,
Hy swierde gins en weder,
Op en neder.
3 Hy gingh in 't achter-hoeckjen
By 't groen gardyntjen staen,
Hy kreech soo menigh vloeckjen,
Doch 'tzieltjen was belaen:
k'Swoer by sijn moeder banden
Dat mijn handen
4 Hem mochten eens vermannen,
Ick sou dat cleyne Wicht
Sijn boochjen haest ontspannen,
En breecken sijnen schicht,
Dat hy om pijns vernuwen
My sou schuwen.
5 Sijn vleugeltjens die bloncken,
Vergult op vreemde aert,
Het worde soo vroo-droncken,
t'Heeft veel onrust ghebaert,
Dat ick eerst nae het swetsen
Voelten 't quetsen.
6 De borst waer my inwendigh
Niet anders als een gloet,
Doe schaterdend' t'behendigh,
Vloogh wegh, en riep: o bloet:
Wilt ghy mijn noch wat tarten?
Voelt u smarten.
7 De Vaeck verliet mijn Ooghen,
Mijn kamer ick besocht,
Ick vond my recht bedroghen,
Maer niet in'tgheen gewrocht
Was, in mijn borst ghedreven,
En ghegheven.
8 'k En docht noyt om het minnen,
k' En dacht aen geen verdriet,
| |
[pagina 25]
| |
k' En kon het niet versinnen
Waerom dit was gheschiet?
Docht 't ooghje gluurlijck ooghde,
Vaerdigh pooghde
9 Te lieven een Juffrouwe,
Nae 't schuynen een Goddin,
Ick kreegh voor druck en rouwe
Een Meysien nae mijn sin,
Die ick sac eeuwig dienen,
't Hart verlienen.
10 Cupido, niet ghedencken
Wilt mijn schempich verwijt,
k' Sal u offrande schencken
Heel kostelijck: als de tijt
My geeft eenich bekeering
In regeering.
|
|