succes in de Verenigde Staten. Sindsdien worden zijn kinderboeken in vele landen verkocht.
Ook van de Verhalen uit het Oude en Nieuwe Testament zijn na de eerste uitgave in New York verschillende vertalingen verschenen. Later maakte Piet Worm ook een boek over Sint Franciscus. En in 1974 verscheen Lieve God, een bontgekleurde mengeling van prenten en kindergebeden, die hij samen met zijn kleindochter Tessa maakte. In dit boek wil hij aan kinderen duidelijk maken dat God voortdurend met de mensen bezig is: we hebben het paradijs niet verloren, God heeft op aarde een nieuw paradijs geschapen, waar we nu in leven. Door de gebeden van zijn achtjarige kleindochter laat Piet Worm een deel van de bijbelverhalen op fantasievolle en kinderlijke wijze herleven.
In 1968 liet hij een aantal van zijn boekjes verspreiden door een uitgever van prentbriefkaarten. Klip Klapjes noemde hij de serie. Het zijn harmonica-achtig gevouwen stroken papier, met aan de ene kant het verhaal in kleur, aan de andere kant in zwart-wit om zelf te kleuren. Het geheel is in een envelop gestoken om het als geschenk te kunnen versturen. In de Klip Klapjes bedankt hij Heinrich Hoffmann, aan wiens Struwwelpeter hij de stof voor enkele boekjes ontleende, zoals Piet de smeerpoets, Soep Hein en Zwarte Piet.
In een interview in het Brabants Dagblad van 25-10-1963 geeft Piet Worm een beschrijving van het ideale kinderboek: ‘Het moet zo simpel mogelijk zijn en op elke pagina moet wat nieuws gebeuren. Als een kind de bladzijde omslaat, moet er een nieuwe wereld opengaan. Kinderen zijn nog puur en zuiver en je kunt al je fantasieën op hen loslaten, mits je uitgaat van een realiteit. Als je een doosje lucifers neemt, een ding dat ze kennen, dan kun je er met een gerust hart hele stoeten elfen uit laten komen.’
En: ‘Kinderboeken maken is heerlijk. Je moet de grootste expressiviteit in je werk leggen, het prentje is hoofdzaak, en dat moet functioneel zijn, ontdaan van alle kunst. Alles moet erop staan, maar toch mag het geen foto zijn. Je moet tekenen op een primitieve, directe manier.’
In totaal heeft hij ongeveer 35 kinderboeken gemaakt, die echter niet allemaal in Nederland uitgegeven zijn. Een aantal ervan heeft hij zelf gedrukt en later door een uitgever laten verspreiden.
De meeste boekjes zijn erg eenvoudig van vorm en uitvoering. De tekst is meestal in handgeschreven blokletters gedrukt. In bijna alle tekeningen komt een vrolijk gekleurde, lachende zon voor; in Die lekkere appel zelfs maar liefst vijf maal op een volle pagina herhaald. Ook bloemen ontbreken nooit. De kindergezichtjes zijn vaak wat clichématig.
De relatie met de commercie heeft Piet Worm nooit geschuwd. Zijn opvatting dat kinderboeken goedkoop
Auteursrechtelijk beschermd