kend geworden door de dagboeken van Adriaan Mole. Ze begon eraan in een periode waarin ze zich afvroeg wat haar eigen zoon van bijna dertien toch bezighield. Ze klaagt in deze boeken het egocentrisme van de volwassenen aan. Volgens haar zijn kinderen een onderworpen groep in de maatschappij en bepalen de volwassenen hun leven.
Oorspronkelijk bedoeld voor volwassenen en begonnen als hoorspel werd Het geheime dagboek van Adriaan Mole 13¾ een enorm succes, in eigen land én daarbuiten.
In de dagboeknotities staat Adriaans worsteling met het leven centraal. Adriaan ervaart zichzelf als norm der dingen en als centrum van het universum. In zijn ‘geheime’ dagboek doet hij verslag van zijn puberleven. Zo wordt hij getroffen door rampen als pukkels, zijn onervarenheid in de liefde, het slechte huwelijk van zijn ouders en zijn miskenning als intellectueel: zaken die hem dagelijks veel getob bezorgen. Moed om zich staande te houden in deze ellende put hij uit zijn verliefdheid op een meisje uit zijn klas, zijn vriendschap met een 89-jarige man en de steun van zijn grootmoeder.
Door de telegramstijl van de notities, de overdrijvingen, abrupte overgangen en de relativerende humor worden de dagboekaantekeningen tragi-komisch. De lezer kan niet anders dan in de lach schieten. De humor, gepaard aan een gevoel van mededogen met de hoofdpersoon, is de kracht van de dagboekaantekeningen. Adriaan is een karikatuur, zijn dagboek een satire, zijn puberleed grotesk.
Het dagboek is duidelijk door een volwassene geschreven die op ironische wijze de puberperikelen van de hoofdpersoon beschrijft. In Adriaans gedichten en romanfragmenten is de toon opvallend onbeholpen en pathetisch. Zo zullen vooral volwassenen zich in hun jeugdherinneringen aangesproken voelen.
Herkenbaar voor volwassenen is ook de maatschappijkritiek, die blijkt uit satirische fragmenten over onder andere Margaret Thatcher, de koninklijke familie, het feminisme. Zeker in vertaling zullen de verwijzingen naar typisch Engelse politieke en sociale situaties minder herkenbaar zijn voor jeugdige lezers. De titels van boeken uit de wereldliteratuur die Adriaan leest, en zijn opmerkingen daarover, doen ook eerder een beroep op de volwassen lezer dan op een puber. Die laatste zal zich vooral terugvinden in de problemen van Adriaan en het ontbreken van aandacht daarvoor vanuit zijn directe omgeving. Dat aspect maakt het werk weer typisch jeugdliteratuur.
Het eerste deel van het dagboek kreeg een vervolg in De groeipijnen van Adriaan Mole en in Bekentenissen van Adriaan Mole. De problemen
Auteursrechtelijk beschermd
