Lexicon van de jeugdliteratuur

[pagina 1]

Margaret Mahy

door Wilma van der Pennen

Margaret Mahy is geboren op 21 maart 1936 in Whakatane, een dorpje in Nieuw-Zeeland. Ze was de oudste dochter in een gezin met vijf kinderen. Tot haar achttiende bleef ze in de landelijke, beschermde omgeving van haar geboortedorp wonen, daarna bezocht ze de universiteiten van Auckland en Christchurch. In 1958 studeerde ze af als bibliothecaresse aan de New Zealand Library School in Wellington. Ze werkte ruim twintig jaar in verschillende (jeugd)bibliotheken, voordat ze in 1980 fulltime schrijfster werd.

Mahy schreef vanaf haar zevende jaar; in verschillende kindertijdschriften zijn verhalen van haar gepubliceerd. Op haar dertiende publiceerde ze liefdesverhalen voor volwassenen. Omdat ze graag fantasie in haar verhalen wilde verwerken, koos ze uiteindelijk voor het schrijven van kinderboeken. Aanvankelijk was er in Nieuw-Zeeland weinig belangstelling voor haar werk. Haar grote doorbraak kwam in 1968, toen een uitgever uit New York bereid was al het werk dat ze in manuscript klaar had liggen - en dat waren meer dan honderd korte verhalen - te publiceren. In 1969 verschenen gelijktijdig haar eerste zes prentenboeken. In de jaren die volgden, bouwde ze aan een aanzienlijk oeuvre, waarin zij zich steeds vernieuwend toonde. Ze hield van veranderingen, van het nemen van risico's, waardoor haar werk gevarieerd is. Tot op hoge leeftijd was zij actief: ze publiceerde meer dan 120 titels; haar laatste boek, The Man from the Land of Fandango (2012), verscheen postuum.

Het werk van Mahy is veelvuldig bekroond, zowel in haar geboor-

[pagina 2]

teland als internationaal. In 1970 kreeg de schrijfster de New Zealand Library Association's Esther Glen Award voor A Lion in the Meadow (Een leeuw in de wei). Deze prijs ontving ze nog vijf keer, namelijk voor The First Margaret Mahy Story Book: Stories and Poems (Speeltuin van de droomvogels), The Haunting (De jongen met de gele ogen), The Changeover (De inwijding), Underrunners (De ondergronders) en voor het niet-vertaalde 24 Hours. The Haunting en The Changeover zijn tevens bekroond met een Carnegie Medal (in respectievelijk 1982 en 1986). Voor Memory (Vergeten herinnering) kreeg Mahy de Society of School Libraries International Book Award en de Boston Globe/Horn Book Award (beide in 1988). Daarnaast zijn talloze boeken bekroond met of genomineerd voor andere belangrijke prijzen. In Nederland kreeg Mahy voor Ze lopen gewoon met me mee in 1978 een Zilveren Griffel. In 1993 ontving ze The Honour of New Zealand, de hoogste onderscheiding in haar geboorteland voor een persoon die een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de jeugdliteratuur. In datzelfde jaar kreeg ze een eredoctoraat van de universiteit van Canterbury, in 2005 gevolgd door een tweede eredoctoraat, toen van de universiteit van Waikato. In 2006 mocht ze de Hans Christian Andersen Award, de belangrijkste internationale onderscheiding op het gebied van de kinder- en jeugdliteratuur, in ontvangst nemen.

In Nieuw-Zeeland is een prijs naar haar vernoemd, de Storylines Margaret Mahy Medal and Lecture Award, bestemd voor een persoon die een belangrijke bijdrage heeft geleverd op het gebied van de kinder- en jeugdliteratuur. Mahy was in 1991 de eerste die deze onderscheiding kreeg toegekend. De prijs wordt jaarlijks uitgereikt op ‘Margaret Mahy Day’. Iedere winnaar houdt tijdens de uitreikingceremonie een lezing, de ‘Margaret Mahy Lecture’.

Mahy stierf op 23 juli 2012 in Christchurch, Nieuw-Zeeland.

Werk

Het oeuvre van Margaret Mahy bestaat uit prentenboeken, bundels korte verhalen, leesboekjes voor het onderwijs, fictie en non-fictie voor lezers vanaf ongeveer 8 jaar, gedichten en tv-scenario's. Aanvankelijk richtte ze zich vooral op jonge kinderen. In 1982 publiceerde ze haar eerste verhaal voor jongeren, The Haunting (De jongen met de gele ogen), waarmee ze veel succes oogstte.

Kenmerkend voor haar werk is de combinatie van realisme en fantasie, op een manier die varieert van sprookjesachtig, filosofisch tot spannend en humoristisch. Vaak gaan haar verhalen over wat wel en wat niet sociaal acceptabel is. Daarbij laat zij zien dat niet alles onherroepelijk vastligt, maar dat de verbeelding de mens nog alle vrijheid biedt. Ze verwerkt allerlei relativerende kant-

[pagina 3]

tekeningen bij maatschappelijke ontwikkelingen en breekt vaak een lans voor algemeen menselijke waarden als vriendschap en liefde voor de natuur. Dieren en planten, tuinen en bomen, vogels en bloemen komen in haar werk veelvuldig voor als achtergrond of als startpunt voor fantastische belevenissen, waarbij de eigen aard van dier of plant nooit geweld wordt aangedaan.

Een van haar eerste prentenboeken, Een leeuw in de wei, gaat over een jongetje dat niet de wei in durft omdat er naar zijn zeggen een leeuw zit. Zijn moeder gaat in zoverre mee met de fantasie van haar zoon, dat ze hem een draakje geeft, om de leeuw mee te verjagen. In Zijn moeder was zeerover vertelt Mahy het komische verhaal van een gewoon kantoormannetje dat in een stoere zeerover verandert.

Er komen in Mahy's verhalen veel aardige heksen, boeven en zeerovers voor, die het saaie leven van de hoofdpersonen een heel nieuwe wending geven. Bijvoorbeeld de oude zeerover Dikke Donderse uit De grote zeerovers-knalfuif, dat tot Mahy's beste boeken wordt gerekend.

Ook in haar vele verhalenbundels spelen dergelijke fantasiefiguren een belangrijke rol. De verhalen ademen steeds een sfeer van anarchie, maar ook optimisme en geborgenheid. Olifantekaas en nijlpaardemelk en Operatie kauwgom en andere verhalen zijn bundels komische, fantasievolle en sprookjesachtige verhalen. In Een gat




in de lucht en andere verhalen bundelde ze verhalen over kinderen die iets wonderbaarlijks doen of mysterieuze krachten in zichzelf ontdekken. De baby in de bel bevat naast verhalen ook lange gedichten.

De jongen met de gele ogen is bedoeld voor lezers vanaf ongeveer 10 jaar. Het verhaal gaat over de tienjarige Johan, die door zijn oudoom, een meestertovenaar, wordt behekst. Vaak ruilt de auteur in haar werk voor deze doelgroep de fantasie in voor het bovennatuurlijke of magische, zoals in De inwijding. Daarin beschikt een aantal personages over bovennatuurlijke gaven. Als een boze geest bezit neemt van een van hen, de kleine Jacko, wordt hij onge-

[pagina 4]

neeslijk ziek. Zijn zusje Laura roept de hulp in van een aantal heksen om het kwaad te keren. In Vreemde bezoekers begeeft de auteur zich op het terrein van de sciencefiction, als de hoofdpersoon in haar stiefbroer en -zusje bezoekers van een andere planeet herkent. Schelmenstreken gaat over kinderen die zelf een boek gaan schrijven, als blijkt dat er geen geld meer is voor de schoolbibliotheek. Formby bedenkt een boef als hoofdpersoon, maar tot zijn grote verbazing verschijnt deze in levenden lijve en bemoeit zich met het verhaal. In Operatie terreur worden Harley en David ontvoerd door een auto, die hen naar het laboratorium van de organenmaffia brengt. De jongens moeten vechten voor hun leven.

Mahy's boeken voor jongeren bevatten naast bovennatuurlijke elementen ook algemene problemen waarmee jongeren zich geconfronteerd zien: de pijn van het volwassen worden; de plaats in de wereld. Zo is in De ondergronders geen sprake van een magische wereld, maar speelt het ongewone zich af in de fantasie van de personages en is een belangrijke rol weggelegd voor het toeval en resten van vage herinneringen. Belangrijker dan magische invloeden zijn in dit verhaal de psychologische gevolgen voor de kinderen van de scheiding van de ouders. Gevangen in de stilte is een boek dat ligt op de grens van jeugd- en volwassenenliteratuur. Het is een sprookjesachtig, griezelig en tegelijkertijd pijnlijk realistisch verhaal over de twaalfjarige Hero Rapper, die al twee jaar weigert te praten. Hero leidt twee verschillende levens, een ‘echt’ en een ‘waar’ leven. Het echte leven zijn het gezin waarin ze opgroeit en de school; haar ware leven is haar verzonnen bestaan.

De hoofdpersonen in het werk van Mahy laten zich meeslepen in de meest bizarre avonturen, waarmee ze meer dan eens vastgeroeste patronen doorbreken. In haar boeken speelt het gezins- of familieverband een belangrijke rol. Bij Mahy lijkt de familie een clan, waarbinnen de leden elkaar beïnvloeden en een onzichtbare kracht op elkaar uitoefenen. Dit komt het sterkst naar voren in Listen & lagen, wellicht Mahy's meest ambitieuze, in ieder geval omvangrijkste boek, waarin het gaat om de acceptatie van bedrog.

Vaak hebben vrouwen een onorthodoxe, sterke rol: van een wereldkampioen deltavliegen tot een moeder die de kost verdient door in het Guiness Book of Records te komen. Mahy's mannelijke en vrouwelijke hoofdpersonen worden getoond in hun kracht en zwakheid. Haar werk is ook in die zin weinig traditioneel. Wel lijkt haar voorkeur uit te gaan naar sterke vrouwen, die (net als zijzelf) alleen voor de opvoeding van hun kinderen staan.

Mahy schreef beeldend; in haar taalgebruik was zij origineel. Ze ver-

[pagina 5]

zon nieuwe woorden, maakte vreemde vergelijkingen, gebruikte veel alliteratie en maakte opmerkelijke namen die vaak een dubbele betekenis hebben. Als ze bezig was aan een verhaal las ze de tekst hardop voor, om te horen hoe haar zinnen klonken. Dat leverde sprankelende dialogen op en beeldende beschrijvingen. Haar teksten (vooral van de prentenboeken) zijn rijk aan klank en ritme en liggen goed in het gehoor.

De boeken van Margaret Mahy zijn door verschillende gerenommeerde illustratoren van tekeningen voorzien, onder wie Helen Oxenbury, Shirley Hughes en Quentin Blake.

Ze lopen gewoon met me mee

In dit met een Zilveren Griffel bekroonde prentenboek, geïllustreerd door Steven Kellogg, wordt een keurig jongetje, Kareltje Jonas, op zijn weg uit school gevolgd door een nijlpaard. Dat worden er per dag meer en allemaal willen ze mee het huis in. Ten einde raad roepen de ouders van Kareltje de hulp in van een heks, die Kareltje moet genezen van zijn aantrekkingskracht voor nijlpaarden. De pil die ze Kareltje geeft, werkt echt. Alleen lopen er daarna geen nijlpaarden meer met hem mee, maar giraffen.

Kinderen kunnen zich makkelijk herkennen in dit verhaal, waarin de aardige, maar weinig flexibele ouders aan het kortste eind trekken. De heks heeft meer begrip voor het eenzame jongetje, dat door zijn fantasie zijn leventje kleur geeft, dan voor de nerveuze ouders.

De familie Fortuin

Mahy schreef vier op zichzelf staande verhalen over de neefjes en nichtjes uit de onconventionele familie Fortuin. Tussen 1995 en 1997 verschenen De bende van Fortuin, Bijna een Fortuin, Fortuin gezocht en Raadsels rond Fortuin.

Pete Fortuin keert met zijn ouders, broer en zusje terug van Australië naar de plaats in Nieuw-Zeeland waar zijn vader geboren en getogen is. Ze nemen hun intrek in het oude familiehuis, hoewel niet iedereen enthousiast is over hun komst. Met name zijn nichtje Tracey, die erg lijkt op het meisje uit zijn nachtmerries, maakt Pete het leven zuur. Toch doorstaat Pete glansrijk de test van de Fortuin-bende. In het tweede verhaal staat Lorelei (Lolly) Bancroft centraal. Zij is van moederszijde een Fortuin, maar ze hoort er niet echt bij omdat haar vader veel te keurig gevonden wordt. Als haar ouders uit elkaar dreigen te gaan, komt het Fortuingevoel boven en zorgt Lolly ervoor dat haar vervelende oma Bancroft tijdelijk wordt uitgeschakeld. In Fortuin gezocht droomt Tessa, een van de telgen uit de uitgebreide Fortuinfamilie, ervan een geslaagde zakenvrouw met zaktelefoon te worden. De eerste stap op weg naar succes moet de oude spullenkraam voor een goed doel worden, maar alles

[pagina 6]

loopt anders, al kan ze tevreden zijn over haar actie. Jackson Fortuin, een van de neefjes uit de Fortuinfamilie, was altijd een verlengstuk van zijn oudere, jongensachtige zus Tracey. Als in Raadsels rond Fortuin bij hem plotseling, door het raadsel dat hij alleen op moet lossen, het gevoel ontstaat ook een zelfstandig persoon te zijn, lijkt ook Tracey haar eigen weg te gaan.

De met humor geschetste verhalen geven een goede kijk op kinderen en hun ontwikkeling. In de Nederlandse uitgaven zijn de oorspronkelijke tekeningen van Marian Young vervangen door illustraties van Mance Post.

Vergeten herinnering

De negentienjarige Jonny Dart was ooit beroemd door een reclamespotje waarin hij samen met zijn zusje optrad. Zijn zus is inmiddels door een ongeluk om het leven gekomen. Jonny wordt gekweld door de gedachte dat niet zij, maar hij beter dood had kunnen gaan (en dat anderen, onder wie zijn vader, dat ook denken). Hij gelooft dat hij schuldig is geweest aan het ongeluk. Vijf jaar later heeft hij nog steeds zijn leven geen richting weten te geven: hij is werkloos en door drankmisbruik en agressief gedrag is hij vervreemd van zijn familie. Hij is weggelopen van huis en is op zoek naar Bonny, de vriendin van zijn zus en de enige ooggetuige van

[pagina 7]

het ongeluk. Hij wil achter de ware toedracht zien te komen, want in zijn herinnering lopen werkelijkheid en verbeelding door elkaar. Dan ontmoet hij een demente, zeer verwaarloosde oude vrouw, die in Jonny haar vroegere geliefde meent te herkennen. Jonny voelt zich meegezogen in een gevoel van verantwoordelijkheid ten opzichte van de ontredderde Sophie, hoewel hij zich daartegen aanvankelijk heftig verzet. Toch zijn het juist zijn gevoelens voor Sophie die hem rust brengen en zijn leven structuur geven.

Tussen Sophie en Jonny ligt een wereld van verschil. In de confrontatie van die twee werelden blijkt dat er toch veel onverwachte raakvlakken zijn. Zowel Sophie als Jonny worstelt met herinneringen; in het heden hebben beiden moeite met hun bestaan. Jonny leert van de confrontatie met Sophie; een bewustwordingsproces wordt in gang gezet. En Sophie krijgt er weer contact met de wereld door.

Waardering

Het werk van Margaret Mahy wordt geprezen om het fantasievolle karakter ervan. Ria De Schepper noemt Mahy ‘de schepper van een mysterieuze, magische wereld waarin onvervulde wensen, idealen en onzichtbare krachten een rol spelen. Steeds gaat ze daarbij uit van heel herkenbare situaties en van universele emoties’ (Jeugdboekengids). Herman De Graef schrijft dat Mahy vooral geroemd is ‘om de magische sfeer waarin de meeste van haar verhalen zich afspelen, om de diepgang van de psychologische tekening van de jonge mensen die zij tot de helden van haar boeken maakt en om de rake beschrijvingen, met soms erg originele vergelijkingen of metaforen, die de omstandigheden waarin haar vaak wondere geschiedenissen spelen erg aanschouwelijk maken’ (Jeugdboekengids). Lieke van Duin merkt naar aanleiding van een aantal van Mahy's verhalenbundels op: ‘Bij elkaar vormen haar verhalen een exotisch lusthof vol milde maar consequente overdrijving, omdraaiingen, metamorfoses en absurditeiten. Daartussendoor strooit ze met onverholen plezier spelde[n]prikken rond tegen de uitwassen van de moderne beschaving (...)’ (Trouw).

Mahy's stijl wordt gekenschetst als kleurrijk, beeldend en poëtisch. Haar werk laat zich uitstekend voorlezen. Kinderen voelen zich aangesproken door haar komische en invoelbare manier van schrijven; volwassenen waarderen haar humoristische verbeeldingskracht en haar levensfilosofie die getuigt van respect voor haar (jonge) publiek. Haar karakters zet ze gevoelvol en met veel inlevingsvermogen neer; de lezer krijgt een goed beeld van het innerlijk van de (hoofd)personen en hun relaties met andere kinderen en volwassenen. Herman De Graef in Jeugdboekengids over Operatie kauwgom:

[pagina 8]

‘Al de verhalen samen vormen een boeiend, prettig lezend, als lapwerk (patchwork) afwisselend pleidooi voor verwondering, schoonheidszin, optimisme, wijsheid, geduld, liefde voor elkaar of voor de natuur of voor het leven in al zijn aspecten. Nergens klinkt de boodschap prekerig of drammerig, zelfs niet in de bijna aforistische zinnen die je links of rechts in het boek aantreft. (...) Het feit dat de hoofdpersonages van de verhalen voortdurend de alledaagse sleur doorbreken, de vastgeroeste gewoonten, het zo-hoort-het of het anders-wordt-het-nu-eenmaal-niet-gedaan, werkt verfrissend.’ Hij vindt dat Margaret Mahy een bron is van ‘taalmagie, een rijk gevulde ader van kennis, een spetterende fontein van fantasie en mysterie, een onuitputtelijk bergmeer van verhalen, waarin zij steeds een onderstroom van liefde, genegenheid en medemenselijkheid laat meevloeien zonder ooit prekerig te worden.’ Bregje Boonstra in NRC Handelsblad: ‘Uit alles wat Mahy schrijft spreken verbeeldingskracht, gevoel voor humor, groot psychologisch inzicht en een onuitputtelijke taalrijkdom’. Of, zoals Muriel Boll het zegt: ‘Mahy schrijft zó dat je de personen en hun omgeving voor je ziet en ze heeft een vlotte, hier en daar humoristische stijl, maar ze is nooit oppervlakkig. Haar relativerende manier van schrijven laat bovendien ruimte voor eigen overpeinzingen’ (De Stem).

Bibliografie

Niet in het Nederlands vertaalde boeken (selectie)

Mrs. Discombobulous (1969); Sailor Jack and the 20 Orphans (1970); Rooms for Rent (1974); The Nonstop Noncense Book (1977); The Birthday Burglar (1984); An Elephant in the House (1986); The Horrendous Hullabaloo (1992); A Busy Day for a Good Grandmother (1995); Maddigan's Fantasia (2005); Portable Ghosts (2006); Heriot (2009); Organ Music (2010); The Moon and Farmer McPhee (2011); The Man from the Land of Fandango (2012).

In het Nederlands vertaalde boeken

A Lion in the Meadow (1969): Een leeuw in de wei. Vertaald door M. Tennant-Groenewegen. Met illustraties van Jenny Williams. Zwolle, Thieme, 1986.

The Boy with two Shadows (1971): De jongen met twee schaduwen. Vertaald door Heleen Kernkamp-Biegel. Met illustraties van Jenny Williams. Zutphen, Thieme, 1987.

The First Margaret Mahy Story Book (1972): Speeltuin van de droomvogels. Vertaald door Heleen Kernkamp-Biegel. Met illustraties van Shirley Hughes. Amsterdam, Ploegsma, 1974.

17 Kings and 42 Elephants (1972): 17 koningen en 42 olifanten. Vertaald door Heleen Kernkamp-Biegel. Met illustraties van Patricia MacCarthy. Zutphen, Thieme, 1987.

The Man whose Mother was a Pitate (1972): Zijn moeder was zeerover. Nederlandse bewerking door Carel van der Heide. Met illustraties van Margaret Chamberlain. Zutphen, Thieme, 1985.

Mahy Magic (1972, 1973, 1975): De draaimolen. Vertaald door Tjalling Bos e.a. Met illustraties van Shirley Hughes. Amsterdam, Ploegsna, 1987.

The Horrible Story and Others (1972, 1973, 1975): Het middernacht-feest en andere verhalen. Ver-

[pagina 9]

[pagina 10]

traties van Wendy Smith. Antwerpen; Dronten, Facet, 1990.

The Great White Man-eating Shark (1989): De grote witte mensenverslindende haai: een verhaal met een moraal. Vertaald door Annemarie van Ewyck. Met illustraties van Jonathan Allen. Antwerpen; Dronten, Facet, 1989.

The Seven Chinese Brothers (1989): De zeven broers. Vertaald door Annemarie van Ewyck. Met illustraties van Jean en Moui-sien Tseng. Antwerpen; Dronten, Facet, 1990.

Making Friends (1990): Vrienden maak je zo. Vertaald door Annemarie van Ewyck. Met illustraties van Wendy Smith. Antwerpen; Dronten, Facet, 1990.

Keeping House (1991): Wat een huishouden! Vertaald door Annemarie van Ewyck. Met illustraties van Wendy Smith. Antwerpen; Dronten, Facet, 1991.

Bubble Trouble and Other Poems and Stories (1991): De baby in de bel. Vertaald door Axel Vandevenne. Met illustraties van Tony Ross. Amsterdam, Querido, 1993.

Dangerous Spaces (1991): Spookbeelden. Vertaald door Janneke van der Meulen. Amsterdam, Querido, 1991.

Underrunners (1992): De ondergronders. Vertaald door Nan Lenders. Querido, 1992.

The Three-Legged Cat (1993): De kat met drie poten. Vertaald door Ineke Ris. Met illustraties van Jonathan Allen. Antwerpen; Rotterdam, De Vries-Brouwers, 1993.

The Good Fortunes Gang (1993): De bende van Fortuin. Vertaald door Nan Lenders. Met illustraties van Mance Post. Amsterdam, Querido, 1995.

A Fortunate Name (1993): Bijna Fortuin. Vertaald door Nan Lenders. Met illustraties van Mance Post. Amsterdam, Querido, 1995.

A Fortunate Branches Out (1993): Fortuin gezocht. Vertaald door Nan Lenders. Met illustraties van Mance Post. Amsterdam, Querido, 1996.

Tangled Fortunes (1994): Raadsels rond Fortuin. Vertaald door Nan Lenders. Met illustraties van Mance Post. Amsterdam, Querido, 1997.

The Other Side of Silence (1995): Gevangen in de stilte. Vertaald door Nan Lenders. Amsterdam, Querido, 1996.

The Horribly Haunted School (1997): De geestige spookschool. Vertaald door Koen Wassenaar. Antwerpen, Facet, 2002.

Operation Terror (1997): Operatie terreur. Vertaald door John Riedijk. Antwerpen, Facet, 2002. (Herziene herdruk: 2008)

A Villain's Night out (1999): Schelmenstreken. Vertaald door Annemarie van Ewyck. Antwerpen; Dronten, Facet, 2002. (Herdruk: Clavis, 2008)

The Riddle of the Frozen Phantom (2001): Het raadsel van het bevroren spook. Vertaald door John Riedijk. Antwerpen, Facet, 2003.

Over Margaret Mahy (selectie)

Carel Peeters, [Over Ze lopen gewoon met me mee]. In: NRC Handelsblad, 7-10-1977.

Inge van den Blink, Heerlijk spookverhaal van Margaret Mahy. In: Utrechts Dagblad, 7-10-1983. [Over De jongen met de gele ogen]

Wieke Goeman-Van Randen, Taal en verhaal die de verbeelding stimuleren. In: Leeuwarder Courant, 2-12-1983. [Over De jongen met de gele ogen]

Margaret Mahy. In: Children's Literature Review; excerpts from reviews, criticism and commentary on books for children and young people. Detroit, Michigan, 1984. Volume 7, blz. 176-188.

Marie-José Balm, [Over De jongen met de gele ogen]. In: Het Parool, 17-10-1984.

Fiona Lafferty, Magic and mysterie: an interview with Margaret Mahy. In: Children's books (1986), juni, blz. 2-6. [interview]

Rindert Kromhout, [Over Jam]. In: de Volkskrant, 16-8-1986.

Herman De Graef, Begrijp je nou nog hoe het werkt? In: Jeugdboekengids, jaargang 29 (1987), nr. 1, blz. 10-12. [Over Operatie kauwgum]

[pagina 11]

[pagina 12]

zonder leeftijd, nr. 40 (winter 1996), blz. 505-519.

Judith Eiselin, De groei van Lorry tot Lorelei. In: NRC Handelsblad, 12-3-1996. [Over Bijna een Fortuin]

Muriel Bol, Tussen twee families. In: De Stem, 15-3-1996. [Over Bijna een Fortuin]

Lieke van Duin, Lekker griezelen en keten met je neven en nichten. In: Trouw, 16-3-1996. [Over De bende van Fortuin en Bijna een Fortuin]

Judith Eiselin, Het ware kind van de wilde bossen. In: NRC Handelsblad, 13-12-1996. [Over Gevangen in de stilte en Fortuin gezocht]

Jant van der Weg, Held van de stilte. In: Friesch Dagblad, 27-12-1996. [Over Gevangen in de stilte en Fortuin gezocht]

Luce Rutten, [Over Gevangen in de stilte]. In: Pluizer, jaargang 1997, nr. 1, blz. 18.

Luce Rutten, [Over Raadsels rond Fortuin]. In: Pluizer, jaargang 1997, nr. 3, blz. 16.

Roos Truwant, [Over Gevangen in de stilte]. In: Leesidee Jeugdliteratuur, jaargang 3 (1997), nr. 2, blz. 53-54.

Hanneke de Klerck, [Over Gevangen in de stilte]. In: de Volkskrant, 10-1-1997.

Hedwige Buys, [Over De grote zeerovers-knalfuif en andere verhalen]. In: Pluizer, jaargang 1998, nr. 4, blz. 13.

Jan Smeekens, Te-dem te-dem jazz. In: Provinciale Zeeuwse Courant, 13-1-1998. [Over Raadsels rond Fortuin]

Vanessa Joosen, [Over De geestige spookschool]. In: Leesidee Jeugdliteratuur, jaargang 8 (2002), nr. 8, blz. 333.

Vanessa Joosen, [Over Operatie terreur en Schelmenstreken]. In: Leesidee Jeugdliteratuur, jaargang 8 (2002), nr. 8, blz. 342.

Jet Marchau, [Over Het raadsel van het bevroren spook]. In: Leesidee Jeugdliteratuur, jaargang 9 (2003), nr. 6, blz. 252-253.

Tessa Duder, Margaret Mahy: a writer's life. Auckland, HarperCollins, 2005.

Elissa Gershowitz, An interview with Margaret Mahy. In: The Horn Book Magazine, jaargang 85 (2009), nr. 6, blz. 601-607.

The Magical World of Margaret Mahy (DVD, directed by Euan Frizzell, Gnome Productions).

Website

www.leesplein.nl

96 Lexicon jeugdliteratuur
oktober 2014