een eervolle plaats en wordt de plaatselijke milieuvervuiling besproken. Josette Daal weet de cultuurgebonden problematiek vrij onopvallend te verwerken, zonder al te veel de verhaallijn te verstoren.
Aan verbeeldingskracht ontbreekt het niet in haar werk. Fantasie, doch herkenbaar verbonden met de dagelijkse realiteit, is de basis voor haar verhalen. Als onderwijzeres met vernieuwende ideeën stelt ze graag het conventionele onderwijssysteem aan de kaak. In Warwind drijft ze op ironische wijze de spot met de opvattingen van traditionele figuren, personen die zij aan de werkelijkheid ontleent.
De zesde klas van de basisschool in San Nicolas heeft een nieuwe juf gekregen, die in haar uiterlijk en gedrag zelf nog bijna een kind is. Het meest opwindende is dat deze vreemde juf kan toveren. Iedere schooldag is weer een verrassing. Ze verandert kauwgom in pluisjes, potloden gaan in rook op, ruziënde kinderen wisselen van uiterlijk en gedrag.
Deze merkwaardige gebeurtenissen vallen steeds samen met de komst van een windvlaag die als een onzichtbare spook door de klas raast. Deze warwind, die in het Papiamentu de ‘bientu di quarisma’ heet, is een harde wind die plotseling kan opsteken in de weken voor Pasen. Hij is even onvoorspelbaar als het gedrag van de juf, die na iedere gebeurtenis
Illustratie van Giolina Henriquez uit Warwind
slechts even knipoogt naar de kinderen.
De juffrouw, die als bijnaam ‘Jufjum’ krijgt, naar de zo geliefde Bubbelgum-kauwgom, speelt met haar leerlingen onder één hoedje. Samen staan zij tegenover de andere, conservatieve onderwijzers. Samen hebben zij een geheim.
In het laatste hoofdstuk bereikt de spanning een hoogtepunt. In een fantasievlucht zweven de leerlingen in grote bellen bubbelgum over het eiland, terwijl de juf toelichting geeft. De angst van de bevolking maakt een eind aan hun fantastische reis.