Brieven 1888-1961

Aan H. Kuijper

Saint-Roman de Bellet (A.M.), 3.XI.59

Lieve, lieve menschen,

Gauw een kort briefje, als bescheid op dat van Henk dd^o 23 october, en dat ik geen tyd had eerder te beantwoorden.

Ik word hier op de vriendelykste, hartelykste wyze behandeld en ik zou het, materieel, nergens beter kunnen hebben. Myn nicht houdt zich voortdurend met my bezig en poogt my te troosten. Maar ik ben en blyf ontroostbaar en word door hartzeer verscheurd. Die lieve, lieve Kaya aan wie alles nobel was, en duldend en vergevensgezind. En die ik op zulk een ontzettende wyze, door een stom ongeval, heb verloren. Ik breng de meeste nachten slapeloos door, zonder de phasen te kunnen vergeten van de catastrophe: haar val, haar vervoer naar de cliniek, haar daar neerliggen zonder in staat te zyn haar gedachten tot uiting te brengen, haar uitputtend hygen, en, finalement, haar dood. Kaya dood! ... Kaya dood! Kaya dood!

Ontzettende gedachte, die my zonder respyt vervolgt en verscheurt en die my het alléén-zyn, 's nachts, tot een ononderbroken foltering maakt. Ik vrees krankzinnig te zullen worden en verlang naar den dood als de éénig-mogelyke beëindiging van myn troostelooze, hopelooze vertwyfeling: Kaya dood! - Kaya dood! En ik die haar overleef, na haar zoo dikwyls verdriet te hebben aangedaan, een gedachte die my zonder ophouden vervolgt en kwelt en pynigt.

Overmorgen, donderdag, ga ik met myn nicht naar Toulon, om daar den Clos du Hérisson, waar wy, Kaya en ik, een kleine dertig [jaar] saam gewoond hebben, op te zoeken. De gedachte dit ons verblyf weer te zullen betreden, te moeten weerzien, ontzet my. Wy zullen pogen ons summier ameublement te verkoopen, en vervolgens, hierheen meesleepen wat er - o.m. de boeken - mee te sleepen valt. De hollandsche boeken, die wy naar Roman de Bellet overbrengen zyn voor jullie, en

[p. 659]

blyven tot jelui beschikking, by àlle gebeurlykheden. Misschien... o misschien! zie ik jelui, Stien en Henk, nog minstens één keer wéér.

Laat my intusschen nu en dan (liefst zoo dikwyls mogelyk) iets van jelui hooren.

Met alle, alle liefs van jelui arme, troostelooze

Sandro

p.s. Daar zou ik, in myn ontreddering, byna vergeten hebben jelui te verzoeken by de best gereputeerde bloembollen-handelaar, een kilo zorgvuldig uitgezóchte en verpakte bloembollen te koopen, waaronder voornamel. tulpen: ‘perroquet’ (bont van kleur) en zwarte, en die aan Mme Rohner, myn nicht, te doen adresseeren. Daar is een beetje haast by, want de tyd is hier nu juist goed voor het planten.

Ik kreeg een aandoenlyke, my diep ontroerende brief van Max Nord.

Myn dank, Henk, voor de toezending v/h ‘Carton voor Letterkunde’. N^o 4.

Ik ben te moe om dit alles duidelyk leesbaar over te schryven.

Al myn excuses voor de doorhalingen, de hier en daar moeilyk leesbare schriftuur en het verwarde gekrabbel, over de bloembollen aan het eind als p.s.